Το ΚΙΝΑΛ επί ξυρού ακμής – Παπανδρέου και Λοβέρδος πουλάνε τρέλα

Στην πολιτική η προεκλογική υπερβολή είναι κανόνας. Αλλά αυτό που συμβαίνει στο ΚΙΝΑΛ είναι πρωτοφανές. Η υπερβολή στην αυτοπαρουσίαση εναλλάσσεται με τη φαιδρότητα και η παραδοξολογία διαδέχεται την παράκληση: εδώ ο καλός υποψήφιος ψηφίστε με σας παρακαλώ.

Οι πολιτικοί παρατηρητές συγκλίνουν ότι δεν υπάρχουν πολιτικές θέσεις, προγράμματα και ιδεολογικές αναφορές, αλλά μόνο αυτό-λιβανωτοί και προσωπικές αναφορές. Δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση ,αλλά ιδιότυπα καλλιστεία με βαθύ παλαιοκομματικό χρώμα. Κοκορομαχίες δεύτερης κατηγορίας , με χαώδεις προσωπικές διαφορές.

«Όποιος και αν επικρατήσει, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς θα λειτουργήσει αυτό το κόμμα», σημειώνει ο Ηλίας Νικολακόπουλος.

Με ψύχραιμη αποτίμηση ο νέος επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στη Δημοκρατική παράταξη. Αλλά οι περισσότερη με αυτή τη σημαία κατεβαίνουν και … τερατολογούν για τις «μοναδικές»- ικανότητες τους να κάνουν το ΚΙΝΑΛ δεύτερο κόμμα.

Ο Γ. Παπανδρέου δείχνει να μην έχει αίσθηση ποιος είναι, από πού προέρχεται, τι έχει κάνει, πώς τον έχει αξιολογήσει η κοινωνία. Η επανεμφάνισή του δίνει ένα ακόμη πλήγμα στο όνομα που φέρει.

«Απίστευτο ότι Πρωθυπουργός καταφεύγει σε ΙΧ παρθενογένεση και λέει ότι του κατεβαίνει, σαν να απευθύνεται σε ηλίθιους ή λωτοφάγους», σχολιάζει παλιό στέλεχος. «Εκφωνεί πράγματα που μόνο ο ίδιος βλέπει και φαντάζεται, παραποιεί το παρελθόν και παρακάμπτει όσα φόρτωσε στο κόμμα του και τη χώρα».

Πράγματι, περιστοιχιζόμενοι από ξοφλημένους αυλοκόλακες περιαυτολογεί διαρκώς, διακηρύσσει ότι έχει διεθνές κύρος, επιμένει ότι εκφράζει την ανανέωση ή ότι είναι υπέρ της συμμετοχής στο κόμμα, ενώ το διοικούσε αυταρχικά και κληρονομικώ δικαίω» όταν το είχε.

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μιλάει για το … πρώην κόμμα του που «έχει πάντα μέσα του». Αλλά δεν λέει ότι η Γεννήματά αναγκάσθηκε να το βγάλει όχι μόνο από μέσα της αλλά και από τη μαρκίζα, για να αποφύγει τα χρέη που της άφησε.

Για τους πιο ψύχραιμους, το να είσαι πρώην Πρωθυπουργός και να διεκδικείς το αξίωμα που διεκδικούσε και ο Κεγκέρογλου, δεν δείχνει σωφροσύνη.

Από την πλευρά του , μέρα νύχτα επί σκηνής ο Ανδρέας Λοβέρδος «πουλάει τρέλα», κανονικά.

Με συσπασμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, εκλιπαρεί να τον ψηφίσουν από όποιο κόμμα αν προέρχονται-αυτοπαρουσιαζόμενος έτσι ως πολιτικός χωρίς αρχές. «Δεν έχει
κανέναν να τον μαζέψει;», έλεγαν παλαιά στα χωριά για όσους ξέφευγαν..

Παλαιά κομματικά στελέχη θεωρούν κομπορρημοσύνη ότι θα ανασυστήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια νύχτα, χωρίς καμιά διαδικασία και χωρίς να εξηγεί πως θα αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις στις τράπεζες και τις άλλες επιβαρύνσεις.

Ο – υπόδικος- πρώην υπουργός εμφανίζει το χειρότερο πρόσωπο της πολιτικής με αερολογίες, υποσχέσεις χωρίς περιεχόμενο, ομιλίες χωρίς ειρμό, στο όρια της παραφροσύνης.

Ενίοτε με ανοίκειες αναφορές στους πρώην επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ , λέγοντας ότι θα «για πρώτη φορά θα κάνει το ΚΙΝΑΛ προοδευτική δύναμη». Του βρίσκουν θράσος απέναντι στην ιστορική διάσταση του ΠΑΣΟΚ, τα σύμβολα, τους ιδρυτές του.

Από πολλούς χαρακτηρίζεται ασύδοτος δημαγωγός με ψευδείς ισχυρισμούς όπως : «Έχω πολύ δυνατό βιογραφικό ενότητας, έχω στηρίξει όλους τους Προέδρους της παράταξης με πίστη κι αφοσίωση». Στην πραγματικότητα υπήρξε χειρότερος διασπαστής από τον Παπανδρέου.

Ο Χάρης Καστανίδης, ο Παύλος Γερουλάνος και ο Παύλος Χρηστίδης είναι ευπρεπείς υποψήφιοι, πολιτεύονται με έντιμο και σοβαρό τρόπο, αλλά δεν έχουν δυνάμεις να διεκδικήσουν την ηγεσία. Απλώς καταγράφονται.

Μένει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ-υποψήφιος πρόεδρος και το 2017- εμφανίζεται ως σεμνός πολιτικός –σχεδόν αγοραφοβικός- αλλά έχει καλύτερη πολιτική εικόνα από τους άλλους.

Διαθέτει ευρωπαϊκή γνώση και διεθνή κυκλοφορία ως ευρωβουλευτής, αυθεντική καταγωγή από το ΠΑΣΟΚ,-χωρίς τζάκια και συστήματα οικονομικής και μιντιακής εξουσίας πίσω του-και πολιτεύεται με ταυτότητα: την ελληνική εκδοχή της Σοσιαλδημοκρατίας και τις προτεραιότητες της σύγχρονης εγχώριας Κεντροαριστεράς.

Δεν διαθέτει φανταχτερή σκηνική παρουσία- ούτε οι ανταγωνιστές του όμως- και τον βαρύνει η εσωκομματική αδράνεια μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στο ΚΙΝΑΛ που πήγε πολύ καλά. Δεν τον βοηθάει επίσης η παραμονή στην περιοχή του «διπλού μετώπου», που θολώνεται την αμιγώς αντιδεξιά ταυτότητα του κόμματος που απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ωστόσο για διορατικά κομματικά στελέχη, είναι ότι καλύτερο έχει αυτή τη στιγμή αυτός ο χώρος, σε ότι αφορά τουλάχιστον την ανανέωση – με συμπληρωματική δύναμη τον Παύλο Χρηστίδη-απέναντι στο παμπάλαιο, κληρονομικό και επιβαρυμένο του Παπανδρέου και το αμαρτωλό του Λοβέρδου.

Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πολύ δύσκολα το ΚΙΝΑΛ θα υπάρξει μετά τις αρχαιρεσίες του– ώστε να διεκδικήσει την παραμονή του στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Αλλά όσες πιθανότητες έχει αρχίζουν και τελειώνουν στο πρόσωπο του Ανδρουλάκη.

Με τον Παπανδρέου και τον Λοβέρδο επικεφαλής θα έχει να απολογηθεί για πολλά και διόλου ευχάριστα, όπως αναδύονται από το βιογραφικό και την πολιτεία τους.

Θα πρέπει να υπερασπίζεται τον εαυτό του ως κόμμα απέναντι στην κοινωνία, για τις επιλογές Παπανδρέου ή τις αμαρτίες Λοβέρδου..

Παρά τις αδυναμίες της η Γεννηματά διατήρησε την ενότητα του χώρου, μετά τις αποχωρήσεις Θεοδωράκη και άλλων την επόμενη των πρώτων εκλογών, για επικεφαλής.

Δεν ήταν λίγο για ένα κόμμα που χρειάζεται δρόμο για να αποδείξει ότι είναι αναγκαίο στον πολιτικό χάρτη-και ήδη κινείται στην κόψη του ξυραφιού.

Πολλοί στοιχηματίζουν ότι οι περισσότεροι από τους πέντε ηττημένους θα αποχωρήσουν μόλις κλείσουν οι κάλπες -με διάφορα προσχήματα. Ενδέχεται και κάποιος από όλους να απομακρυνθεί από τον νικητή.

«Όποιος και αν επικρατήσει, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς θα λειτουργήσει αυτό το κόμμα» συμπληρώνει ο πολύπειρος Νικολακόπουλος

Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα λειτουργήσει. Αλλά αν η Ιστορία του δίνει το δικαίωμα να ρίξει ακόμη μια ζαριά, καλό είναι να τη ρίξει με τον Ανδρουλάκη.

Γιώργος Λακόπουλος

Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος

ieidiseis.gr