Το ΚΙΝΑΛ, ο Α. Λοβέρδος και η ανάγκη για ένα σοβαρό –ισχυρό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα

  Το ΚΙΝΑΛ, τα τελευταία χρόνια, όπως έδειξαν οι κάλπες, αλλά και όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το 6-7%.

 Ούτε μετά τις εκλογές του 2019, όταν ο Σύριζα έχασε την εξουσία δεν μπόρεσε να βρει βηματισμό, ούτε και στην συνέχεια, ως τώρα, δεν φαίνεται να μπορεί να συσπειρώσει πολίτες γύρω του.

Ακόμα και την στιγμή που, όπως δείχνουν όλες  οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, ο Σύριζα βρίσκεται σε πτωτική πορεία, το ΚΙΝΑΛ δεν μπόρεσε να «πλησιάσει» ψηφοφόρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ούτε καν παλαιούς ψηφοφόρους του που το εγκατέλειψαν αλλά και τώρα είναι απογοητευμένοι από την πορεία του Σύριζα.

Κάτι λοιπόν φταίει γι αυτό.

Αν κανείς δει λίγο ψυχρά τα πράγματα , θα αντιληφθεί ότι το ΚΙΝΑΛ, μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσε να δείξει έναν χαρακτήρα, δεν κατάφερε να οριοθετήσει έναν χώρο, δεν μπόρεσε με τίποτα να εξηγήσει σε ψηφοφόρους το γιατί είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στη χωρά. Ένα πραγματικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Έτσι,  κινούμενο μεταξύ των απομειναδιών των παλαιών μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ, ορισμένων πρώην της ανανεωτικής αριστεράς που θέλουν «κάτι άλλο» αλλά όχι το παλαιό ΠΑΣΟΚ και μιας σειρά πολίτων που επιθυμούν μια σταθερότητα, μια κανονικότητα, δεν μπορεί να ξεφύγει από το ισχνό 6-7 %. Δεν μπορεί να πείσει παλαιούς ψηφοφόρους του να επιστρέψουν και δείχνει να χάνει ακόμα και προς την ΝΔ, μιας και ο Κ. Μητσοτάκης, πολλές φορές, με τις «κεντρώες» θέσεις του ξαφνιάζει ακόμα και τους «συντρόφους» του…

Τον τόνο, την κατεύθυνση, αλλά και την προοπτική στα κόμματα, μας αρέσει η όχι, δίνουν οι αρχηγοί, με το πρόγραμμα τους , το σχέδιό τους, την προσωπικότητα τους.

Και όπως στην πράξη φαίνεται πια πεντακάθαρα η κ Φ. Γεννηματά , δεν έχει χαρακτηριστικά που μπορούν να δώσουν «αέρα στα πανιά» του ΚΙΝΑΛ. Ίσως είναι πολύ καλή για κάτι άλλο, ίσως μπορεί για ένα κόμμα τόσο μικρό με το βλέμμα στο παρελθόν. Όμως δεν μπορεί να πάει το ΚΙΝΑΛ πιο πάνω, σε διψήφια έστω νούμερα. Δεν μπορεί να δώσει όραμα στον χώρο.

 Γι αυτό εξάλλου και εδώ και μήνες ,οι συζητήσεις για αλλαγή αρχηγού συνεχίζονται.

 Φαίνεται πως σιγά-σιγά, πλησιάζοντας στο Φθινόπωρο, οπότε και φαίνεται πως θα γίνει η εκλογή αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ (ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγεται), η «σύγκρουση» θα είναι έντονη.

Σύγκρουση όχι μόνον για πρόσωπα, αλλά και για πολιτικές, για δυναμική, για ιδέες και για κατεύθυνση που τα πρόσωπα αυτά θέλουν να πάνε το κόμμα που θέλει να συνεχίσει να εκφράζει τον χώρο του πάλαι ποτέ κυρίαρχου στην πολιτική ζωή της χώρας, ΠΑΣΟΚ.

Το πόσοι τελικά θα είναι οι υποψήφιοι, κανείς δεν μπορεί από τώρα να το βεβαιώσει.

Αυτό όμως που φαίνεται είναι πως τόσο στον χώρο των ψηφοφόρων του σημερινού ΚΙΝΑΛ, όσο και γενικότερα στην κοινωνία (μην ξεχνάμε για αρχηγό στο κόμμα  δεν ψηφίζουν μόνον τα μέλη του αλλά ευρύτερα όσοι επιθυμούν από την κοινωνία), το μεγάλο προβάδισμα το έχει ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Είναι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις πολύ μπροστά από τους άλλους πιθανούς συνυποψηφίους του. Δείχνει να «κάνει γκελ» στην κοινωνία.

Δείχνει να μπορεί να «ξεκολλήσει» το ΚΙΝΑΛ από την «λάσπη» του 6-7 και να το βάλει σε διψήφια νούμερα , με στόχο την διεκδίκηση, μεσοπρόθεσμα, της δεύτερης θέσης στο πολιτικό σύστημα.

Ο δρόμος βέβαια, είναι μακρύς ακόμα και εκπλήξεις δεν αποκλείονται. Ίσως το αντίθετο.  Φαίνεται όμως πως ο Α Λοβέρδος, είναι πολύ μπροστά (σε όλα ) από τους άλλους και έχει όλες τις δυνατότητες να «κατακτήσει το στέμμα στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο».

Και ίσως αυτό να είναι μια πολύ θετική εξέλιξη, όχι μόνον για τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά και γενικότερα για το πολιτικό σύστημα, μιας και η χώρα θέλει απεγνωσμένα ένα σοβαρό, ισχυρό και με κεντρώες δυτικοευρωπαϊκές θέσεις, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.