Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ γίνεται σε μια σχετικά καλή στιγμή, αν συνυπολογίσουμε όσα πέρασε κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας των συνεχών κρίσεων. Το 2012 ένιωσε το πρώτο δυνατό τράνταγμα, βλέποντας το ποσοστό του να κατατρακυλά στο 12% από το 44% του 2009. Και το 2015 έζησε τον τρόμο της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης, όταν έπεσε στο 4,68%. Χρειάστηκαν άλλα τέσσερα χρόνια για να φτάσει στο 8%(2019).

Η εκλογή του νέου αρχηγού Νίκου Ανδρουλάκη φαίνεται ότι του προσέδωσε νέα δυναμική, καθώς οι μετρήσεις δείχνουν ότι καταφέρνει να επαναπατρίσει παλιούς ψηφοφόρους του τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ και να σταθεροποιείται σε διψήφιο ποσοστό. Στο σημερινό συνέδριο επέλεξε να αναβιώσει το «όλον ΠΑΣΟΚ» με την παρουσία παλαιών ηγετών και στελεχών του, τα οποία είτε είχαν απομακρυνθεί με απόφαση της προηγούμενης ηγεσίας (Ευ. Βενιζέλος) είτε «φλέρταραν» με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (Αννα Διαμαντοπούλου).

Είναι φανερό ότι ο κ. Ανδρουλάκης πιστεύει ότι με το «όλοι μαζί» το κόμμα του θα έχει καλύτερη τύχη. Αυτό αποτυπώνεται στη φράση του «η Ελλάδα χρειάζεται σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», την οποία βλέπει «απέναντι στη ΝΔ», αλλά «χωρίς να θυμίζει τίποτα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ».

Ο κ. Ανδρουλάκης προσπαθεί να αποφύγει την απάντηση στο δίλημμα με ποιον θα συνεργαστεί για το σχηματισμό κυβέρνησης, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Και το κάνει με δύο τρόπους. Πρώτον, τηρώντας ίσες (επιθετικές) αποστάσεις από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και, δεύτερον, με τη «διακήρυξη» ότι στις επικείμενες εκλογές το κόμμα του θα βρίσκεται «στην όχθη των νικητών», ενώ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγουν ηττημένοι.

Από όσα είπε και χτες το βράδυ ο κ. Ανδρουλάκης προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα: το κόμμα του δεν μπορεί να συμπράξει σε κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ. Και αυτό διότι επιδιώκει το σχηματισμό «σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης» και η ΝΔ δεν έχει σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία.

Πιο θολό είναι το τοπίο γύρω από το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η σημερινή επιθετική στάση του κ. Ανδρουλάκη και συνολικά του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι αποκλείει τη συνεργασία και με αυτό το κόμμα.

Όμως, επειδή η πολιτική δεν ασκείται με ευσεβείς πόθους, το βράδυ των προσεχών εκλογών ο κ. Ανδρουλάκης θα κληθεί, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, να συμβάλει στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Τι περιθώρια έχει;

Αν το «όλον ΠΑΣΟΚ» αποδειχθεί επιτυχημένη επιλογή, τότε η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να ανησυχεί. Ο Κώστας Σημίτης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζουν τμήματα ψηφοφόρων τα οποία στο 2019 προτίμησαν την κάλπη της ΝΔ. Αν κάποιοι από αυτούς επιστρέψουν στην πολιτική κοιτίδα τους, τότε η ΝΔ θα υποστεί πλήγμα. Αντίθετα, αυτό το «όλον ΠΑΣΟΚ» δεν μπορεί να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους εκείνους του παλαιού ΠΑΣΟΚ που έχουν «μετακομίσει» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση, αν οι εκλογές δεν αναδείξουν κάποιο κόμμα αυτοδύναμο, ο κ. Ανδρουλάκης θα βρεθεί σε κλοιό πιέσεων. Οι πιέσεις αυτές θα είναι μεγαλύτερες, αν πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι το «όλου ΠΑΣΟΚ» ευνοεί συνεργασία μαζί της και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, μια νέα συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ θα επαναφέρει μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος: η κυβερνητική συνεργασία το 2012(κυβέρνηση Σαμαρά) έπληξε καίρια μόνο το ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Ανδρουλάκης έχει στόχο το σχηματισμό «σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης», αλλά δεν έχει ξεκάθαρο πώς θα τον πετύχει. Διότι η «βεβαιότητά» του ότι το κόμμα του «θα είναι νικητής» δεν απαντά στο ερώτημα «ποια κυβέρνηση θα σχηματισθεί».

Η απάντηση «θα περιμένουμε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού» δεν είναι πειστική, είναι δείγμα αδυναμίας. Οι ψηφοφόροι δεν αναθέτουν εν λευκώ, θέλουν να ξέρουν, πριν ψηφίσουν, τι πρεσβεύουν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους. Οι σημερινές υπεκφυγές θα φέρουν μετεκλογικά βάσανα…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr