Το Politico ανέδειξε τη Μελόνι ως το πιο ισχυρό πολιτικό πρόσωπο στην Ευρώπη για το 2025

Σε ποιον τηλεφωνείτε αν θέλετε να μιλήσετε με την Ευρώπη; Αν είστε ο Έλον Μασκ, δηλαδή ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου και βασικός σύμβουλος του εκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, τότε ο αριθμός που θα καλέσετε, ανήκει στην Τζόρτζια Μελόνι, στην πρωθυπουργό της Ιταλίας.

Άλλωστε, σύμφωνα με το Politico, σε λιγότερο από μια δεκαετία, η ηγέτιδα του δεξιού κόμματος «Αδελφοί της Ιταλίας» χαρακτηρίστηκε ως «τρελή υπερεθνικίστρια», αλλά κατάφερε να εκλεγεί πρωθυπουργός της Ιταλίας και να καθιερωθεί ως μια προσωπικότητα με την οποία οι Βρυξέλλες, και τώρα η Ουάσινγκτον, μπορούν να κάνουν δουλειές.

Ακόμη και καθώς έχει στραφεί προς το κέντρο, η Μελόνι – η οποία ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα ως ακτιβίστρια στην πτέρυγα νεολαίας του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος και εξήρε τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι ως «έναν καλό πολιτικό που έκανε ό,τι έκανε για το καλό της Ιταλίας» – βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός κύματος που σέρνει την ευρωπαϊκή πολιτική προς την Ακροδεξιά.

Πράγματι, από την εκλογή της το 2022, η Ιταλίδα πρωθυπουργός έχει εισαγάγει πολιτικές σε θέματα όπως το μεταναστευτικό και τα δικαιώματα των LGBTQ+ που κάποτε θα προκαλούσαν την καταδίκη των Βρυξελλών. Αντ’ αυτού, η αντίδραση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυμαίνεται από αδιαφορία έως επιδοκιμασία, με πολλούς να αποδέχονται τη Μελόνι ως τον εύπεπτο εκπρόσωπο του ολοένα και πιο ριζοσπαστικού zeitgeist (είναι το γενικό πολιτιστικό, πνευματικό, ηθικό ή και πολιτικό κλίμα μέσα σε ένα έθνος ή ακόμη και σε συγκεκριμένες ομάδες, παράλληλα με τη γενική ατμόσφαιρα, τα ήθη και την κοινωνικοπολιτιστική κατεύθυνση ή διάθεση μιας εποχής) που ανθίζει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η αδυναμία των συμβατικών πολιτικών να αντιμετωπίσουν μια ολοένα και πιο δημοφιλή υπερεθνικιστική αφήγηση και η προθυμία τους να συνεργαστούν με τον Μελόνι στην ευρωπαϊκή σκηνή, επιτρέπουν στην 47χρονη πρωθυπουργό της Ιταλίας -η οποία επιμένει να χρησιμοποιεί την αρσενική μορφή του επίσημου τίτλου της, Il Presidente del Consiglio- να είναι μια ικανή γυναικά και ισχυρή να ασκήσει τεράστια δύναμη σε μια στιγμή που η ήπειρος δεν διαθέτει ισχυρούς κεντρώους που θα μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν.

Η Μελόνι έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο όταν έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας, αλλά λίγοι προέβλεψαν ότι θα άντεχε για πολύ στο αξίωμα. Οι ειδήμονες ανέμεναν ότι οι εσωτερικές διαμάχες θα διασπούσαν αναπόφευκτα τον κυβερνητικό συνασπισμό των δεξιών κομμάτων της, και δεν υπήρχε μεγάλη όρεξη γι’ αυτήν στις Βρυξέλλες.

Μετά από χρόνια που υπέμειναν τα καμώματα του Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, κορυφαία στελέχη της ΕΕ δεν ενθουσιάστηκαν με την άφιξη ενός ηγέτη που είχε κάνει προεκλογική εκστρατεία με θέμα «Θεός, πατρίδα και οικογένεια» και σχημάτισε κυβέρνηση με κόμματα που πρόσκεινται στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια η Μελόνι εδραίωσε την κυβέρνησή της ως μία από τις πιο σταθερές που υπήρξαν στη μεταπολεμική Ιταλία. Αν και η χώρα βαρύνεται με ένα εθνικό χρέος που αντιστοιχεί στο 137% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της, οι οικονομικές προβλέψεις δεν είναι τόσο δυσοίωνες ώστε να τρομάξουν τους ξένους επενδυτές που προσελκύονται από το ασυνήθιστα ήρεμο πολιτικό περιβάλλον.

Η «stronza», η κυβερνητική λογοκρισία και η τιμωρία των ΛΟΑΤΚΙ+

Η προσεκτικά καλλιεργημένη, χωρίς περιστροφές εμφάνιση της Μελόνι συμβάλλει στην εικόνα της σταθερότητας. Αφού ο πρόεδρος της περιφέρειας Καμπανία, Βινσένζο ντι Λούκα, αναφέρθηκε στην πρωθυπουργό ως «stronza» («σκύλα») σε προεκλογική συγκέντρωση, η πρωθυπουργός εμφανίστηκε σε εκδήλωση στην περιφέρειά του και χαιρέτησε τον πολιτικό της αντιπολίτευσης δηλώνοντας: «Πρόεδρε ντι Λούκα, εγώ είμαι αυτή η σκύλα, η Μελόνι. Τι κάνετε;».

Το απόσπασμα της συνομιλίας μεταξύ του εκνευρισμένου Ντι Λούκα και της παγωμένης Μελόνι, το οποίο έγινε γρήγορα viral στην Ιταλία, ενίσχυσε την εικόνα της πρωθυπουργού ως έναν άνθρωπο που μιλάει ευθέως που, παρά το γεγονός ότι είναι σωματικά μικροκαμωμένη, καταφέρνει να υπερέχει των αντιπάλων της.

Είναι σαφές ότι η εμφάνιση της κυριαρχίας δεν είναι μόνο επιφανειακή. Κανένα μέλος του συνασπισμού της δεν τολμά να οργανώσει μια εσωτερική αμφισβήτηση της εξουσίας της, και η απελπιστικά κατακερματισμένη αντιπολίτευση παραδέχεται ανοιχτά ότι δεν μπορεί να την νικήσει.

Η σταθερότητα της ιταλικής κυβέρνησης έχει εκπλήξει τόσο πολύ τους παρατηρητές εκτός της χώρας, ώστε πολλοί δεν έχουν παρατηρήσει τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση -ιδιαίτερα όσον αφορά την ελευθερία του λόγου- που σημειώθηκε από τότε που ανέλαβε η Μελόνι.

Η πρωθυπουργός χρησιμοποιεί συστηματικά τα δικαστήρια για να προσπαθήσει να φιμώσει τους επικριτές της, καταθέτοντας αγωγές δυσφήμισης εναντίον προσωπικοτήτων που κυμαίνονται από τον ροκ σταρ frontman των Placebo, Μπράιαν Μόλκο – ο οποίος την αποκάλεσε «φασίστρια» κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας το 2023 – μέχρι έναν καθηγητή που την αποκάλεσε «νεοναζί» κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στην τάξη. Έχει επίσης στραφεί εναντίον εφημερίδων και δημοσιογράφων του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα της Ιταλίας, οι οποίοι νωρίτερα φέτος απεργούσαν για να διαμαρτυρηθούν για την κυβερνητική λογοκρισία.

Επιπλέον, η Μελόνι έχει βάλει στο στόχαστρο τους Ιταλούς δικαστές που έκριναν παράνομες ορισμένες από τις πολιτικές της κυβέρνησής της και έχει αναρτήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κείμενα που τους κατηγορούν ότι συνωμοτούν εναντίον της.

Αρκετοί νομικοί δέχθηκαν στη συνέχεια απειλές θανάτου και χρειάστηκαν αστυνομική προστασία. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, ένα κορυφαίο όργανο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προειδοποίησε πρόσφατα ότι η «υπερβολική κριτική μεμονωμένων δικαστών θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία τους».

Η Μελόνι έχει επίσης χρησιμοποιήσει την εξουσία της για να στοχοποιήσει μειονοτικές ομάδες, όπως η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+, την οποία η πρωθυπουργός χλευάζει ως «λόμπι» που προσπαθεί ύπουλα να επιβάλει τη «ιδεολογία του φύλου» στη χώρα της. Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνησή της απαγόρευσε στους δημάρχους να εκδίδουν πιστοποιητικά γέννησης σε παιδιά που γεννήθηκαν από παρένθετες μητέρες ή σε λεσβιακά ζευγάρια που χρησιμοποίησαν τεχνητή γονιμοποίηση.

Τον Οκτώβριο, ο συνασπισμός της ψήφισε νόμο που τιμωρεί όσους αποκτούν παιδί μέσω παρένθετης μητρότητας οπουδήποτε στον κόσμο με μέγιστη ποινή φυλάκισης δύο ετών και πρόστιμα έως και 1 εκατομμύριο ευρώ.

Τα στοιχεία που συνέλεξε η Arcigay, η μεγαλύτερη μη κυβερνητική οργάνωση LGBTQ+ της Ιταλίας, διαπιστώνουν σημαντική αύξηση των εγκλημάτων μίσους κατά των LGBTQ+ από τότε που ανέβηκε στην εξουσία η Meloni.

Η πολιτική της πρωθυπουργού κατά της κοινότητας και η άρνησή της να απορρίψει εχθρικά σχόλια μελών του κόμματός της – όπως του προέδρου της Γερουσίας Ινιάτσιο Λα Ρούσα, ο οποίος δήλωσε ότι θα λυπόταν να έχει έναν γκέι γιο, ή του γερουσιαστή Λούτσιο Μάλαν, ο οποίος κοινοποίησε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που εξισώνει τους γκέι άνδρες με «παιδόφιλους» – είχε ως αποτέλεσμα η Ιταλία να καταλάβει την 22η θέση μεταξύ 27 χωρών της ΕΕ στην ετήσια κατάταξη της ILGA-Europe για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

Πρόθυμοι εταίροι

Αντί να καταγγείλουν τη διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών που συντελείται στην Ιταλία της Μελόνι, οι ηγέτες της ΕΕ την παραμέρισαν ως εσωτερικό ζήτημα. Η προθυμία να κάνουν τα στραβά μάτια έχει μια απλή εξήγηση: Την ίδια στιγμή που η δεξιά πολιτικός έχει εδραιώσει την κυριαρχία της στην πατρίδα της, έχει επίσης εργαστεί σκληρά για να πείσει τα κορυφαία στελέχη του μπλοκ ότι είναι ένας αξιόπιστος εταίρος που θα τους υποστηρίξει στα βασικά ζητήματα που τους ενδιαφέρουν.

Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, η Μελόνι έχει καταφέρει να εκτελέσει ένα εντυπωσιακό ιδεολογικό σχοινάκι. Ακόμα και καθώς υπηρετεί ως πρόεδρος του ευρωσκεπτικιστικού Κόμματος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών – μιας πανευρωπαϊκής ομάδας-ομπρέλας που περιλαμβάνει το εθνικιστικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη της Πολωνίας και τους ακροδεξιούς Σουηδούς Δημοκράτες – η πρωθυπουργός της Ιταλίας έχει περιορίσει στο ελάχιστο τη δική της αντιευρωπαϊκή ρητορική και έχει αποφύγει τις συγκρούσεις με τις Βρυξέλλες.

Και ενώ μόλις το 2018 η Μελόνι πανηγύριζε για την επανεκλογή του Πούτιν ως αντιπροσωπεύουσα «την ξεκάθαρη βούληση του ρωσικού λαού», από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της, αντί να μπερδεύει τους επικριτές της, αναδεικνύεται σε έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της Ουκρανίας. Η εικόνα της ως ομαδικού παίκτη εξασφαλίστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν χρησιμοποίησε την επιρροή της για να πείσει τον Ούγγρο Όρμπαν να εγκρίνει ένα κρίσιμο πακέτο βοήθειας ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ουκρανία, αποσπώντας επαίνους από κορυφαίους αξιωματούχους.

Η μεταναστευτική κρίση

Η άνοδος της Μελόνι συνέπεσε με την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης σε όλο το μπλοκ και η πολιτικός χρησιμοποίησε επιδέξια την εύπεπτη εικόνα της για να στρέψει την ΕΕ προς την προτιμώμενη από αυτήν προσέγγιση για την αντιμετώπιση του θέματος. Μια έρευνα σε 6.000 πολίτες της ΕΕ πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο Ιούνιο κατέγραψε τη «μετανάστευση και τους αιτούντες άσυλο» ως τη δεύτερη σημαντικότερη ανησυχία τους, και τα ακροδεξιά κόμματα που ζητούν περιορισμούς σημείωσαν σημαντικά κέρδη σε όλο το μπλοκ.

Συνεργαζόμενη με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Μελόνι επέβλεψε τη σύναψη συμφωνιών-ορόσημο με την Τυνησία, τη Μαυριτανία και την Αίγυπτο, οι οποίες διοχετεύουν δισεκατομμύρια ευρώ σε καταπιεστικά καθεστώτα που κρατούν τους μετανάστες μακριά από την Ευρώπη, αναχαιτίζοντας τις βάρκες τους, κλείνοντάς τους σε φυλακές ή πετώντας τους στην έρημο.

Πιο πρόσφατα, δρομολόγησε ένα τολμηρό σχέδιο για την ανάθεση της κράτησης των μεταναστών χωρίς χαρτιά στην Αλβανία. Ιταλοί δικαστές έχουν συστηματικά κρίνει ότι το σχέδιο είναι παράνομο και έχουν διατάξει την επιστροφή των αιτούντων άσυλο που απελαύνονται στη βαλκανική χώρα, μετατρέποντας ουσιαστικά τη Μελόνι σε διευθύντρια μιας ακριβής, χρηματοδοτούμενης από την κυβέρνηση κρουαζιέρας που μεταφέρει μετανάστες πέρα δώθε στην Αδριατική. Τον Νοέμβριο, η πρωθυπουργός φάνηκε να παραδέχεται την ήττα της, ανακαλώντας τους δεκάδες Ιταλούς αστυνομικούς και κοινωνικούς λειτουργούς που είχαν τοποθετηθεί στα άδεια κέντρα κράτησης.

Ούτε η προφανής αποτυχία του σχεδίου, ούτε το γεγονός ότι οι ιδέες της Ιταλίδας πρωθυπουργού δεν είναι απαραίτητα νέες, εμπόδισαν τους Ευρωπαίους ηγέτες να κοιτάζουν με θαυμασμό το «μοντέλο Μελόνι».

Ηγέτες της Κεντροαριστεράς, όπως ο Γερμανός Όλαφ Σολτς, έχουν παπαγαλίσει τις δηλώσεις του Ιταλού πρωθυπουργού υπέρ των «επιστροφών». Ο Κιρ Στάρμερ του Ηνωμένου Βασιλείου πραγματοποίησε ακόμη και προσκύνημα στη Ρώμη για να μάθει περισσότερα για το σύστημα, επαινώντας την «αξιοσημείωτη πρόοδο» του σκληροπυρηνικού στη μείωση της παράτυπης μετανάστευσης.

Οι επικεφαλής των κυβερνήσεων της ΕΕ τηλεγράφησαν το ενδιαφέρον τους για την προσέγγιση της Μελόνι στη συνάντησή τους τον περασμένο Οκτώβριο, όπου συμφώνησαν ότι «θα πρέπει να εξεταστούν νέοι τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης της παράτυπης μετανάστευσης». Η φον ντερ Λάιεν πήρε αυτό το μήνυμα κατάκαρδα και τώρα σχεδιάζει να παρουσιάσει ένα σχέδιο οδηγίας για τις «επιστροφές» ήδη από τον Φεβρουάριο.

Οι πολιτικοί άνεμοι γεμίζουν τα πανιά της Μελόνι
Με τους παραδοσιακούς παράγοντες εξουσίας στο Παρίσι και το Βερολίνο να βρίσκονται ουσιαστικά εκτός λειτουργίας, η Ιταλίδα πρωθυπουργός επωφελείται από ένα κενό εξουσίας που της αφήνει περιθώρια να προωθήσει τις πολιτικές της.

Σε μια στιγμή αδυναμίας για τους συμβατικούς ηγέτες της ΕΕ, έχει τοποθετηθεί αποτελεσματικά ως γέφυρα μεταξύ της ακροδεξιάς, της οποίας η παρουσία στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αυξάνεται σταθερά, και των φιλελεύθερων δημοκρατικών ηγετών που τη βλέπουν ως αποδεκτή εκπρόσωπο ενός κινήματος που δεν κατανοούν πλήρως.

Η περίπλοκη σχέση της Μελόνι με την φον ντερ Λάιεν υπογραμμίζει τη δύναμη που ασκεί σήμερα. Η πρόεδρος της Επιτροπής πέρασε μήνες φλερτάροντας τη δεξιά ηγέτιδα σε μια προσπάθεια να την πείσει να υποστηρίξει την επανεκλογή της στην κορυφαία θέση τον περασμένο Ιούνιο. Παρόλο που η Ιταλίδα πρωθυπουργός απείχε κατά την ψηφοφορία-κλειδί, η φον ντερ Λάιεν συνέχισε να σκύβει το κεφάλι για να παραμείνει στην καλή της πλευρά.

Αυτό το καλοκαίρι, αξιωματούχοι της Επιτροπής δήλωσαν στο POLITICO ότι, σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τη Μελόνι, η φον ντερ Λάιεν καθυστέρησε τη δημοσίευση της έκθεσης της ΕΕ για το κράτος δικαίου, επειδή σημείωνε τις «αρνητικές τάσεις» στην ελευθερία των μέσων ενημέρωσης στην Ιταλία.

Τον Σεπτέμβριο η φον ντερ Λάιεν προχώρησε ακόμη περισσότερο στην εξυπηρέτηση του πρωθυπουργού, καθιστώντας τον υποψήφιο της Ιταλίας για την επόμενη Επιτροπή, τον Ραφαέλε Φίτο, έναν από τους έξι εκτελεστικούς αντιπροέδρους του σώματος και αναθέτοντάς του το σημαντικό χαρτοφυλάκιο της συνοχής.

Υπάρχουν εκείνοι στις Βρυξέλλες που απορρίπτουν τις ανησυχίες για τη Μελόνι, υποστηρίζοντας ότι, αν ποτέ αποτελέσει απειλή για την ΕΕ, άλλοι ηγέτες θα μπορούσαν να προχωρήσουν στην απομόνωσή της, όπως έκαναν με τον Ούγγρο Όρμπαν.

«Το πρόβλημα είναι ότι η Μελόνι δεν είναι ένας νέος Όρμπαν, αλλά μάλλον ο Όρμπαν με στεροειδή», εξηγεί ο ερευνητής του πολιτικού εξτρεμισμού Pietro Castelli Gattinara, υπότροφος Marie Sklodowska-Curie στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών και Συγκριτικής Πολιτικής του Sciences Po. «Εκπροσωπεί μια μεγαλύτερη, πλουσιότερη χώρα που είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και έχει τεράστια διαπραγματευτική δύναμη».

Τα «ξαδέλφια» μας από την Αμερική

Η επανεκλογή του Τραμπ αναμένεται να δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στη Μελόνι.

Για να είμαστε σίγουροι, η πρωθυπουργός της Ιταλίας δεν είναι «ψιθυριστής του Τραμπ». Το κόμμα της «Αδέλφια της Ιταλίας» έχει εργαστεί για να δημιουργήσει βαθιές σχέσεις με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, και η ίδια η Μελόνι προσκλήθηκε να μιλήσει στο πλήθος στο CPAC, την ετήσια σύνοδο κορυφής των υπερσυντηρητικών των ΗΠΑ, το 2022. Αλλά έχει αλληλεπιδράσει με τον εκλεγμένο πρόεδρο μόνο μερικές φορές και δεν έχει τόσο έντονες σχέσεις μαζί του όσο ο Ούγγρος Όρμπαν, ο οποίος έχει επισκεφθεί πολλές φορές το συγκρότημα Mar-a-Lago του Τραμπ στη Φλόριντα.

Πράγματι, ο πρώην επικεφαλής στρατηγικός σύμβουλος του Τραμπ, Στιβ Μπάνον, υποστήριξε πρόσφατα ότι οι προσπάθειες της Μελόνι να καλοπιάσει τους κεντρώους στις Βρυξέλλες έχουν καταστρέψει την ευκαιρία της να είναι σχετική με την επερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. «Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια από κανέναν στην Ευρώπη», είπε, προσθέτοντας ότι αν το κίνημα MAGA (Make America Great Again) χρειαζόταν ποτέ έναν συνομιλητή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, θα απευθυνόταν σε άλλους.

«Η Λεπέν, ο Φάρατζ και ο Όρμπαν είναι μαζί μας», είπε ο Μπάνον. Η Μελόνι, υπογράμμισε, θα λαμβανόταν σοβαρά υπόψη από τους οπαδούς του «America First» του Τραμπ μόνο όταν θα επέστρεφε δημοσίως στη σκληρή υπερεθνικιστική περσόνα που είχε «όταν τα Αδέλφια της Ιταλίας είχαν δημοσκοπικά ποσοστά 3%».

Ωστόσο, ενώ η πρωθυπουργός της Ιταλίας μπορεί να βρίσκεται ελάχιστα στο ραντάρ του Τραμπ, φαίνεται ότι λατρεύεται από τον δισεκατομμυριούχο Μασκ, οπαδό της μεταναστευτικής της πολιτικής, ο οποίος έχει επευφημήσει τον πόλεμό της κατά του δικαστικού σώματος και πρόσφατα της απένειμε το βραβείο Παγκόσμιου Πολίτη του Ατλαντικού Συμβουλίου στη Νέα Υόρκη.

Κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι η σχέση της Μελόνι με τον Μασκ θα της επιτρέψει να πείσει τον Τραμπ να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία ή να μην επιβάλει τους υποσχόμενους οριζόντιους δασμούς στα προϊόντα της ΕΕ. Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει δείξει σταθερά ότι ακολουθεί τη δική του ατζέντα και η τάση του να έρχεται σε ρήξη με τους στενούς του συμβούλους σημαίνει ότι ούτε ο διευθύνων σύμβουλος της SpaceX δεν είναι εγγυημένο ότι θα έχει το… «αυτί» του για πολύ καιρό.

Αλλά το κύρος της Μελόνι στην Ευρώπη επωφελείται από την αντίληψη ότι είναι μέρος ενός νικηφόρου πολιτικού φαινομένου, ενός παγκόσμιου κινήματος υπερεθνικιστών λαϊκιστών. Και η επιτυχία της να εξομαλύνει την παρουσία της στην κορυφή της δομής εξουσίας του μπλοκ χρησιμεύει ως οδικός χάρτης για μορφές όπως η ηγέτιδα της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν.

Μέχρι στιγμής, η Μελόνι έχει χρησιμοποιήσει την ταλάντωσή της κυρίως στην Ιταλία. Το ερώτημα τώρα είναι αν θα αρχίσει να τεντώνει τους μυς της διεθνώς και αν -με έναν νέο άνεμο να πνέει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού- θα συνεχίσει να παίζει ωραία με θεσμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή αν, όπως προτείνει ο Μπάνον, θα επιστρέψει στις δεξιές της ρίζες και θα αμφισβητήσει το status quo».

ieidiseis.gr

AP | Andrew Medichini