Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που προωθείται από το Υπουργείο Ανάπτυξης, επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα υποχρεώνονται να ασφαλιστούν έναντι φυσικών καταστροφών, με πρόσχημα την προστασία τους από φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και οι σεισμοί. Όμως πίσω από το ευγενές προσωπείο της “θωράκισης της επιχειρηματικότητας”, κρύβεται μια βαθύτατα ταξική και εξόφθαλμα προνομιακή πολιτική υπέρ των ασφαλιστικών εταιρειών.

Μέχρι σήμερα, η σχετική υποχρέωση αφορούσε τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Τώρα, το όριο κατεβαίνει στα 500.000 ευρώ, βάζοντας στο στόχαστρο δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις – πολλές από τις οποίες δυσκολεύονται ήδη να επιβιώσουν.

Το Υπουργείο ανάπτυξης παρουσιάζει αυτή την πολιτική ως ένα βήμα προς την “ανθεκτικότητα και την προνοητικότητα”. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αναγκαστική μεταφορά δημόσιου κινδύνου στην ιδιωτική ασφάλιση – και μάλιστα με το πιστόλι στον κρόταφο. Οποιαδήποτε επιχείρηση δεν συμμορφωθεί, όχι μόνο δεν θα έχει δικαίωμα σε κρατική στήριξη σε περίπτωση φυσικής καταστροφής, αλλά θα πληρώσει και πρόστιμο 10.000 ευρώ. Ουσιαστικά, οι επιχειρηματίες οδηγούνται με το ζόρι στα γραφεία των ασφαλιστικών εταιρειών.

Ποιος ωφελείται από αυτή την επιβολή; Μα φυσικά, η ασφαλιστική αγορά. Το νομοσχέδιο προβλέπει σχεδόν καθολική ασφάλιση 70.000 επιχειρήσεων, εξασφαλίζοντας στις εταιρείες ένα μαζικό, έτοιμο πελατολόγιο με κρατική βούλα. Και αν κάποια επιχείρηση θεωρείται “υψηλού κινδύνου” και άρα δύσκολο να ασφαλιστεί, το κράτος φροντίζει: προτείνει τη σύσταση ενός μηχανισμού “συνασφάλισης” στον οποίο θα συμμετέχουν όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ δεν αποκλείεται να συμμετάσχει και το ίδιο το Δημόσιο. Δηλαδή, ο πολίτης θα χρηματοδοτεί με τους φόρους του και τις “δύσκολες περιπτώσεις”, ώστε οι εταιρείες να μη χάσουν ούτε ευρώ σε έσοδα.

Η πιο κραυγαλέα ειρωνεία; Το λεγόμενο Παρατηρητήριο Ιδιωτικής Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών, το οποίο υποτίθεται ότι θα τεκμηριώσει το μέγεθος του προβλήματος και τις ασφαλιστικές ανάγκες, δεν έχει καν συσταθεί. Πρώτα θεσμοθετούν την υποχρέωση, μετά θα “δουν” ποιους ακριβώς αφορά. Πιο ωμή εξυπηρέτηση συμφερόντων, δύσκολα βρίσκει κανείς.

Το Υπουργείο Ανάπτυξης και ο τ. Θεοδωρικάκος οφείλουν εξηγήσεις. Πώς δικαιολογούν τη μετακύλιση του κόστους προστασίας των πολιτών στους ιδιώτες; Γιατί τιμωρεί με βαριά πρόστιμα όσους επιχειρηματίες δεν ενδώσουν στον εκβιασμό της υποχρεωτικής ασφάλισης; Και τελικά, ποια είναι η προτεραιότητά του: η στήριξη της πραγματικής οικονομίας ή η εξυπηρέτηση των ασφαλιστικών funds;

Η απάντηση, για όσους κοιτούν πίσω από τους τίτλους, είναι ξεκάθαρη.

Η εφαρμογή του δυσβάσταχτου μέτρου για τουλάχιστον 70.000 επιχειρήσεις θα αρχίσει από 1η Ιουνίου όπου στο κόστος θα επιπροστεθεί και ότι χρειαστεί να κάνει μια επιχείρηση (επιπλέον πυρασφάλεια, μελέτες πολιτικού μηχανικού) προκειμένου να του κάνει την χάρη η ασφαλιστική εταιρεία να τον δεχτεί ως πελάτη!

toedolio5.gr