Το Συνέδριο, μια μεγάλη ευκαιρία για να ανατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ τους συσχετισμούς

Μια μεγάλη ευκαιρία -ίσως την τελευταία έως τις εκλογές- αποτελεί για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το επικείμενο Συνέδριό του.

Ένα Συνέδριο, το οποίο, όπως επρόκειτο να αποφασίσει σήμερα το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος και να εισηγηθεί στην Κεντρική Επιτροπή που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, θα διεξαχθεί στα τέλη Φεβρουαρίου και θα συνδυαστεί με μεγάλη εξωστρέφεια: Αναπτυξιακά Συνέδρια σε κάθε μια από τις 13 περιφέρειες της χώρας, που με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα θα μετατραπούν σε σημαντικά τοπικά γεγονότα, εγγραφή νέων μελών στο κόμμα (ευκαιρία να αποδείξουν ότι πλέον το εννοούν, καθώς έως τώρα ηγετικά του στελέχη υπονόμευαν κάθε τέτοια απόφαση που λαμβάνονταν), κ.ο.κ.

Κατά τη γνώμη της στήλης, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αλλάξει σημαντικά αν θέλει να διεκδικήσει εκ νέου τη πρώτη θέση στις εκλογές της χώρας.

Πρώτον, να κατανοήσει και κάτω από την ηγεσία του πως η τακτική του «ώριμου φρούτου» δεν αρκεί για να επαναφέρει το κόμμα στην εξουσία, πολύ περισσότερο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να πετύχει μια στρατηγική νίκη επί της Αριστεράς και σε αυτό που αποτελεί τη μεταπολίτευση στη χώρα. Χρειάζεται μεγαλύτερη επεξεργασία και εξειδίκευση για τον ρόλο της χώρας στον διεθνή καταμερισμό και πώς θα παραχθεί ο πλούτος -όχι μόνο πώς θα αναδιανεμηθεί, που εδώ οι θέσεις του είναι, κατά γενική παραδοχή, καλά επεξεργασμένες.

Δεύτερον, χρειάζεται σημαντική ανανέωση, από τον χώρο της κοινωνίας, πολλά νέα πρόσωπα που θα είναι καταξιωμένα στο χώρο τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μοιάζει με το… γαλατικό χωριό, χωρίς ο Αλέξης Τσίπρας να μπορεί να είναι πάντα το… μαγικό φίλτρο! (Αν δεν τραβήξει ο Τσίπρας το κόμμα προς τα πάνω, είναι θέμα χρόνου το κόμμα να τον τραβήξει προς τα κάτω). Χωρίς εκπροσώπηση στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στα επιμελητήρια, στα πανεπιστήμια, ακόμα και στη νεολαία, όπου ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις το φέρνουν πρώτο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ούτε μπορεί να ανανεωθεί επαρκώς, ούτε να γίνει αποδέκτης νέων πολιτικών ρευμάτων. Και το χειρότερο είναι πως, ενώ στα λόγια μιλάει διαρκώς για μαζικό κίνημα, στην πράξη λίγα πράττει προς αυτή την κατεύθυνση -αλήθεια, τι έχει γίνει για τον στόχο που έχει τεθεί προ μηνών «να γίνουμε η πρώτη δύναμη στο συνδικαλιστικό κίνημα»; Και μήπως τα στελέχη που φωνάζουν περισσότερο για τον κινηματικό χαρακτήρα, είναι αυτά που είναι πρώτα στην… ίντριγκα, αντί να της δράσης στον μαζικό χώρο; Είναι χαρακτηριστικό του κλίματος πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του 35% έχει εκλέξει λιγότερους δημάρχους από όσους εξέλεγε το… ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου, που μια έμπαινε στη Βουλή και μια δεν έμπαινε! Φανταζόμαστε να κατανοούν πλέον πως στο συγκεκριμένο τουλάχιστον θέμα δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουν – και να αναπροσαρμόσουν την τακτική τους!

Τρίτον, το θέμα της ανανέωσης, είναι πολύ σημαντικό. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο δεύτερος πρωθυπουργός μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1990, που έχασε τις εκλογές και παρέμεινε στην ηγεσία του κόμματός του. Η ανανέωση προσώπων, συνεπώς, θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη, όπως και η αυτοκριτική για την κυβερνητική θητεία – αυτοκριτική που δεν μπορεί παρά να αποτυπώνεται και στην αξιολόγηση των προσώπων. Όχι για να φύγουν οι παλιοί, αλλά για να πάνε και νέοι, για να μην μείνουν μόνοι τους – αλήθεια, πότε πρόλαβαν και απέκτησαν κάποιοι τις κακές συνήθειες του παλαιού πολιτικού συστήματος;

Χρόνος ακόμα υπάρχει. Όχι πολύς, αλλά υπάρχει. Ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί και τα αντανακλαστικά του και τη διάθεσή του. Το Συνέδριο αντί να είναι πρόβλημα, μπορεί να γίνει η ευκαιρία; Θα παρακολουθούμε και θα κρίνουμε!

Βασίλης Σκουρής

ieidiseis.gr