Υποκρισία Τουρκίας: Συνεχίζει το εμπόριο με το Ισραήλ, αλλά μέσω … Ελλάδας!

Παρά τους πύρινους λόγους του Ερντογάν κατά του Ισραήλ, και την απόφαση της Αγκυρας να σταματήσει το εμπόριο με το Ισραήλ, εξαιτίας της σφαγής στη Γάζα, η Τουρκία, σύμφωνα με το Ιράν (!), συνεχίζει τις εμπορικές μπίζνες της με το Ισραήλ μέσω της Ελλάδας.

Λάβρος κατά του Ισραήλ, ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν, ιδιαίτερα πριν από τις Δημοτικές εκλογές στη χώρα του, στο τέλος Μαρτίου 2024. Μάλιστα, παρά τα οικονομικά προβλήματα της γείτονος, ο Τούρκος πρόεδρος δεν είχε διστάσει να εξαγγείλει εμπορικό «εμπάργκο» σε βάρος του Ισραήλ, εξαιτίας της κατάστασης στη Γάζα. Ο ίδιος, ως γνωστόν, έχει ανταλλάξει βαρύτατους χαρακτηρισμούς με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπενιαμίν Νετανιάχου. Οι σχέσεις των δύο, και πριν τον πόλεμο, ήταν εξαιρετικά τεταμμένες, σε σημείο να γίνεται λόγος για «βεντέτα» μεταξύ τους.

Τώρα, όμως, όπως υποστηρίζει ο ιστότοπος presstv.ir ο οποίος είναι στα αγγλικά και απηχεί απόλυτα τις επίσημες κρατικές θέσεις του Ιράν στη διεθνή σκηνή, η Τουρκία, όχι μόνον δεν τηρεί τις «εξαγγελίες» της, αλλά συνεχίζει να στέλνει εμπορεύματα στο Ισραήλ μέσω της Ελλάδας, είτε «βαφτίζοντάς» τα ελληνικά ή και στέλνοντάς τα κανονικά ως τουρκικά.

 

Οι «διευκολύνσεις» που, κατά την ιρανική πλευρά, φέρεται να παρέχει η Ελλάδα στην Τουρκία, πιθανότατα με το αζημίωτο, γίνονται σε μια περίοδο, κατά την οποία εκδηλώνεται «επίθεση φιλίας» μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Βέβαια, κατά ασφαλείς πληροφορίες, και η Τουρκία προσφέρει στην Ελλάδα παρόμοιες «διευκολύνσεις», ειδικά όσον αφορά ελληνικά αγροτικά προϊόντα προς τη Ρωσία, αν και σε πολύ μικρό βαθμό.

Ακρως ενδιαφέρον είναι ότι η επίθεση αυτή κατά της πρακτικής της Αγκυρας, άλλα να λέγει και άλλα να κάνει, εξαπολύεται από το Ιράν, το οποίο υποτίθεται είναι στενός «σύμμαχος» της Τουρκίας. Γεγονός που, εκτός των άλλων, δείχνει ότι οι «συμμαχίες» που θεωρούν κάποιοι ότι έχουν διαμορφωθεί λόγω των εξελίξεων στην περιοχή (πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή) δεν είναι και τόσο «μπετόν» όσο νομίζουν.

Αποκατάσταση σχέσεων

Να σημειωθεί ότι, μετά την ψυχρότητα που επήλθε στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας, το 2010, εξαιτίας της ισραηλινής επίθεσης στο τουρκικό πλοίο, Mavi Marmara, που μετέφερε ακτιβιστές για να σπάσουν τον κλοιό αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, τα τελευταία χρόνια συντελέστηκαν μεγάλες αλλαγές στις σχέσεις Αγκυρας – Τελ Αβίβ.

Εκτός της αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων των δύο πλευρών, με επανατοποθέτηση πρέσβεων, υπήρξαν σημαντικές εξελίξεις στην ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων και την ραγδαία αύξηση των εμπορικών συναλλαγων.

Εμπάργκο στα λόγια;

Υποτίθεται ότι, εξαιτίας του συνεχιζόμενου επί εννέα μήνες πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, η Τουρκία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κήρυξε εμπορικό «εμπάργκο» στο Ισραήλ. Τώρα, όμως, εξ’ οικείων δέχεται (ιρανικά) βέλη ότι «παρακάμπτει το εμπάργκο στις εξαγωγές αγαθών στο Ισραήλ».

Αναλυτικότερα, αναφέρει το presstv.ir «στοιχεία από το Κεντρικό Γραφείο Στατιστικής του Ισραήλ (CBS) αποκαλύπτουν ότι μόνο τον Μάϊο η χώρα είχε εισαγάγει αγαθά αξίας 116 εκατομμυρίων δολαρίων από την Τουρκία».

Αν και στην αρχή του προηγούμενου μηνός, συνεχίζει το ιρανικό Μέσον Ενημέρωσης, «η Τουρκία δήλωσε ότι ανέστειλε τις εξαγωγές της για όσο διάστημα το Ισραήλ θα συνεχίζει τον πόλεμο στη Γάζα, “από την επιβολή του εμπάργκο που κήρυξε η Άγκυρα, τουρκικά εμπορεύματα στέλνοται μέσω της Ελλάδας και άλλων γειτονικών χωρών», γράφει το The Middle East Eye (MEE)”».

 

Κατά το ίδιο δημοσίευμα, «οι ισραηλινές αρχές δεν ζητούν καν από τις τουρκικές εταιρείες να αλλάξουν τα πιστοποιητικά προέλευσης των τουρκικών εμπορευμάτων, προκειμένου να τα επανεξάγουν, μέσω της Ελλάδας, στο Ισραήλ, διότι έτσι θα αυξανόταν περαιτέρω το κόστος, ανέφερε Τούρκος επιχειρηματίας. Ολα τα εμπορεύματα που παραγγέλθηκαν πριν το εμπάργκο, στέλνονται στο Ισραήλ, είπε ο ίδιος».

Τέλος, το presstv.ir ρίχνει και μια «μπηχτή» προς την τουρκική κυβέρνηση, η οποία πάντως εν μέρει ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: «Η κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου, Τ. Ερντογάν, υπέστη «σημαντικές» εκλογικές απώλειες τον Μάρτιο, κυρίως λόγω της δυσαρέσκειας υποστηρικτών της κυβέρνησης έναντι της κυβερνητικής πολιτικής της σε σχέση με το Ισραήλ, οι οποίοι ήταν εξοργισμένοι από τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα».