Ανησυχία Μόσχας: Το «Τουρκικό ΝΑΤΟ» «δαγκάνα» για την Ελλάδα, αλλά και για τη Ρωσία

Αυξάνονται οι φόβοι και στη Μόσχα για την «υπερεπέκταση» της Τουρκίας, ιδιαίτερα μετά τη νίκη του Αζερμπαϊτζάν επί των Αρμενίων, σημειώνουν διπλωματικοί κύκλοι στη ρωσική πρωτεύουσα.

Οι ανησυχίες αυτές, κατά τους ίδιους κύκλους, εφράζονται στους εξής διαφαινόμενους στόχους της Αγκυρας:

1. Δημιουργία άτυπου «τουρκικού ΝΑΤΟ».

Σε αυτό θα «στρατολογηθούν» κράτη ή κρατικά μορφώματα με γνώμονα τις «τουρκικές ρίζες» του πληθυσμού, γλωσσικές και φυλετικές, καθώς και τα θρησκευτικά – μουσουλμανικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν, βεβαίως, στα πρότυπα του Ισλάμ της σημερινής τουρκικής και κυβερνητικής ηγεσίας.

Προς αυτή την κατεύθυνση, μάλιστα, τονίζουν, η Τουρκία κάνει -και θα συνεχίσει να κάνει- ευρεία χρήση συμφωνιών αμυντικής συνεργασίας. Δηλαδή, εκπαίδευση στρατιωτικού προσωπικού, πωλήσεις τουρκικών οπλικών συστημάτων, κ.λ.π..

Η Αγκυρα, κατά τους ίδιους κύκλους, έκανε εμφανή αυτό την πρακτική της στο Αζερμπαϊτζάν, με το οποίο υπέγραψε συμφωνία αμυντικής συνεργασίας.

Μια «βιτρίνα», πίσω από την οποία κάλυψε την άμεση στρατιωτική εμπλοκή της στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας, την εκπαίδευση και προετοιμασία των αζερικών Ενόπλων Δυνάμεων για τον πόλεμο, καθώς και την πώληση τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (Drones) και άλλων οπλικών συστημάτων.

Να σημειωθεί πως αντίστοιχη συμφωνία έχει κλείσει και με την «κυβέρνηση» – μαριονέτα της Τρίπολης, στη Λιβύη, καθώς και με άλλες χώρες ή κρατικά μορφώματα.

Η δημιουργία του άτυπου «τουρκικού ΝΑΤΟ», θα περιλαμβάνει κράτη και περιοχές, από την πρώην Σοβιετικής Ενωσης, έως μουσουλμανικές περιοχές στα Βαλκάνια, τη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ακόμα και τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη.

2.Δημιουργία «τουρκικής Διεθνούς».

Της ιδιότυπης πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής «τουρκικής Διεθνούς», αναφέρουν οι ίδιοι διπλωματικοί κύκλοι, θα ηγείται η Τουρκία.

Με αυτή την «τουρκική ζώνη», η Τουρκία θα αναπτύξει οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς, ενώ ταυτόχρονα θα πουλάει τα -δικής της παραγωγής, ως επί το πλείστον φτηνά- οπλικά συστήματα.

Οι στόχοι που θα εξυπηρετεί μιας τέτοιου είδους «ένωση», μεταξύ των άλλων, είναι οι εξής:

– Ελεγχος στις μεταφορές στη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα, ακόμα και την Ερυθρά Θάλασσα.

Στο πλαίσιο αυτό, ανάμεσα στα άλλα, η Τουρκία πιέζει -και θα συνεχίσει να πιέζει- την Ελλάδα για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτός είναι, επίσης, ένας από τους στόχους της παντελώς αυθαίρετης συμφωνίας οριοθέτησης της δήθεν τουρκο-λιβυκής ΑΟΖ, μεταξύ Αγκυρας και «κυβέρνησης» της Τρίπολης.

Αντίστοιχα, κατά καιρούς εμφανίζονται εσκεμμένες «διαρροές» στα τουρκικά ΜΜΕ ότι η Αγκυρα δεν αποκλείεται, στο πλαίσιο της αναθεωρητικής πολιτικής της, να αμφισβητήσει ακόμα και το καθεστώς των στενών του Βοσπόρου. Κάτι, ωστόσο, που είναι προϊόν ισχυρών διεθνών συμφωνιών.

Στην Ερυθρά Θάλασσα, βασικός διεθνής εμπορικός κόμβος, η Τουρκία επιχειρεί να εδραιώσει την παρουσία της, μέσω της παροχή στρατιωτικής και «ανθρωπιστικής» βοήθειας, στη Σομαλία.

– Ελεγχος των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρειο Αφρική και τη Μαύρη Θάλασσα.

Στην Ανατολική Μεσόγειο, εμφανιζόμενη ως ο υπερασπιστής των συμφερόντων των κατεχομένων, πιέζει με ακραίους τρόπους την Κυπριακή Δημοκρατία.

Δεν αποκλείεται, επίσης, ένας από τους στόχους της Αγκυρας να είναι η προσάρτηση των κατεχομένων κυπριακών εδαφών, τα οποία ήδη χρησιμοποιεί σε ρόλο «αβύθιστου αεροπλανοφόρου» της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Στο ίδιο πλαίσιο, επίσης, κινείται και η τουρκο-λιβυκή «συμφωνία» για την ΑΟΖ.

Στη Μαύρη Θάλασσα, η Τουρκία ήδη πραγματοποιεί γεωτρήσεις, τα -πενιχρά, έως τώρα- αποτελέσματα των οποίων, στη συνέχεια, ο Ερντογάν διαφημίζει ως «σπουδαία».

Ενδιαφέρον είναι, επίσης, πως παρά το γεγονός ότι οι έρευνες διεξάγονται σχεδόν στα όρια με την βουλγαρική ΑΟΖ, η Βουλγαρία δεν αντιδρά. Κάτι που ενισχύει τις υποψίες περί της «φιλοτουρκικής» στάσης της κυβέρνησης της Σόφιας.

Στη Βόρειο Αφρική, ποντάροντας τα πάντα στην -αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ- «κυβέρνηση» της Τρίπολης και στην σύμμαχο πόλη, Μισράτα, που και οι δύο βρίσκονται υπό την τουρκική επιρροή, με τις αθρόες χρηματοδοτήσεις του Κατάρ, βάζει στο μάτι τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα της πολυδιασπασμένης και εμπόλεμης χώρας.

Στη Λιβύη, επιπλέον, υλοποιεί το σχέδιό της για ανάπτυξη ναυτικής, στρατιωτικής και αεροπορικής βάσεων.

– Αυξηση της τουρκικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, στις μετα-σοβιετικές περιοχές, στα Βαλκάνια κ.ο.κ.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των συριακών εδαφών, στα οποία έχει εισβάλλει με στρατεύματα. Εκεί, στόχος της είναι η μετατροπή αυτών των εδαφών σε ένα είδος «φιλοτουρκικού φέουδου».

Οπως είναι γνωστό, ήδη τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται σε τρείς περιοχές της Βόρειας Συρίας. Στις επαρχίες Ιντλίμπ, Αφρίν, καθώς και ανατολικότερα, εντός των κουρδικών περιοχών της Συρίας, στα τουρκο-συριακά σύνορα.

Στις περιοχές αυτές βρίσκουν καταφύγιο οι ομάδες της ονομαζόμενης συριακής αντιπολίτευσης, ακόμα και τζιχαντιστές, αρκετοί εκ των οποίων στρατολογούνται και στέλνονται ως «μισθοφόροι», προκειμένου να πολεμήσουν για λογαριασμό της Αγκυρας, στον καύκασο, τη Λιβύη, κ.ο.κ.

Στις χώρες που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, κατά τους ίδιους διπλωματικούς κύκλους, σχεδιάζεται «σύσφιγξη σχέσεων», εκτός του Αζερμπαϊτζάν, με το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν.

Περιοχές που η Μόσχα θεωρεί ως «ζώνη ζωτικών συμφερόντων» της Ρωσίας.

Στα Βαλκάνια, η Αγκυρα εστιάζει στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο και στην Αλβανία. Επιπλέον, στη Βόρειο Μακεδονία, αν και μετά την επίλυση της διαφοράς για το ονοματολογικό με την Ελλάδα, η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας μερικώς υποχώρησε, παρ’ ότι οι κίνδυνοι εξακολουθούν να υφίστανται.

– Διεύρυνση της τουρκικής επιρροής στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην ΕΕ.

Εμφανέστατος στόχος της Αγκυρας, πλέον, είναι να αναδειχθεί σε «πατερούλη», όχι μόνο των μουσουλμάνων στη Μέση Ανατολή, αλλά ει δυνατόν ακόμα και στην Ασία, και σίγουρα εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ως εκ τούτου, και η συνθηματολογια, σε ακραίους συχνά τόνους, περί «ισλαμοφοβικής Ευρώπης», ευρωπαϊκών χωρών που συμπεριφέρονται «ως ναζί», «ρατσιστικής ΕΕ», κ.ο.κ.

Οι «δαγκάνες»

Κατά τους ίδιους διπλωματικούς κύκλους στη ρωσική πρωτεύουσα, η Τουρκία δείχνει να επιδιώκει την επίτευξη αυτών των στόχων, σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμα και αγνοώντας τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ.

Ο πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, που φαίνεται ότι έχει προβληματίσει τη Μόσχα, δεδομένου ότι, πλέον, η Τουρκία, μετά από έναν αιώνα εκδίωξής της, ξαναέβαλε πόδι στον Καύκασο, αποτελεί μήνυμα και προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ότι πια ο παρεμβατικός ρόλος τους στην επίλυση διενέξεων έχει μειωθεί.

Αντίθετα, η Τουρκία προβάλλει τώρα την εικόνα της ότι αυτή μπορεί να παίξει καλύτερα και αποτελεσματικότερα αυτό τον ρόλο, καθώς και ότι μπορεί να υποκαταστήσει σε πολλές περιπτώσεις, όπως στον Καύκασο και τη Λιβύη, τον ευρω-ατλαντικό ρόλο.

Βέβαια, είναι αμφίβολο εάν μπορεί να πείσει για τον ρόλο της ως «ειρηνοποιού» και «διαμεσολαβητή» στην επίλυση προβλημάτων, από τη στιγμή που εφαρμόζει την πρακτική του μακελειού, της εκατόμβης θυμάτων, και των πολέμων.

Κοντολογίς, η ανησυχία της Μόσχας φαίνεται να εδράζεται στο ότι η Τουρκία επιδιώκει να παίξει ρόλο που ξεπερνά τα όρια μιας περιφερειακής δύναμης, και θέλει να εμφανιστεί ως διεθνής δύναμη.

Αισθάνεται, δε, ότι οι σχεδιασμοί της έχουν αντιστοιχίες με την «δαγκάνα» που επεδίωκε και συνεχίζει να στήνει απέναντι στην Ελλάδα.

Να διαμορφώσει, δηλαδή, ένα «φιλοτουρκικό τόξο» στα Βαλκάνια, πιέζοντας την Ελλάδα από Βορράν, να συνεχίσει σφίγγοντας την «τανάλια» από τον Νότο, από τη Λιβύη, και, βέβαια, από Ανατολάς, από την ίδια την Τουρκία να ολοκληρώνεται η περικύκλωση.

Το ίδιο, τώρα, φαίνεται αισθάνεται και η Μόσχα, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις των διπλωματικών κύκλων στη Μόσχα, οι οποίο θεωρούν ότι η τουρκική «είσοδος» στο Καύκασο και οι βλέψεις της Αγκυρας στην Κεντρική Ασία, σηματοδοτούν μια «νέα εποχή» στις τουρκικές φιλοδοξίες.

Πόσο μάλλον, που και η σοβαρή διάσταση θέσεων στο συριακό και στο λιβυκό «μέτωπα» δεν φαίνεται να εξομαλυνθεί. Αντίθετα, πιθανώς να χειροτερεύσει.