ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου: Διαπραγμάτευση από μηδενική βάση; ΧΑΡΤΕΣ

ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου: Μαξιμαλιστικές οι απαιτήσεις του Καΐρου – Δέχεται η Αθήνα διαπραγμάτευση από μηδενική βάση;

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προ εβδομάδων, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στο Κάιρο, η αιγυπτιακή πλευρά ήγειρε δυσανάλογα υψηλές απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας.

Το πλέον εντυπωσιακό, σύμφωνα με απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες, είναι ότι το Κάιρο είχε πάψει να ζητάει τόσο μεγάλα ανταλλάγματα από την Αθήνα τα προηγούμενα χρόνια.

Καθίσταται εμφανές, λοιπόν, ότι η Αίγυπτος, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει και η ίδια με την Τουρκία, φαίνεται πως τώρα σκληραίνει την τακτική της, και βρίσκει την ευκαιρία για να “εκβιάσει” την Ελλάδα και να αποσπάσει μάξιμουμ κέρδη.

ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου: Καιροσκοπισμός

Ετσι, η εκδήλωση νέων, μαξιμαλιστικών θέσεων εκ μέρους της Αιγύπτου εύλογα γεννούν την υποψία ότι το Κάιρο έχει διαπιστώσει ότι η Ελλάδα βιάζεται να κλείσει συμφωνίες για τις ΑΟΖ της με τις γειτονικές χώρες της, υπό το βάρος των “μετώπων” που ανοίγει η Τουρκία, και, ως εκ τούτου, θεωρεί κατάλληλη τη συγκυρία για να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη υπέρ του, και, βέβαια, σε βάρος της Ελλάδας.

Εφόσον επιμείνει σε αυτές τις θέσεις του που φέρεται να διατύπωσε υπό μορφή χάρτη που εδόθη στον κ.Δένδια, τότε είναι πιθανόν να επιχειρήσει να οδηγήσει σε αδιέξοδο την όποια συμφωνία. Εάν, βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση υποκύψει στις ορέξεις του Καΐρου, πιθανότατα το Κάιρο θα δεχτεί την οριοθέτηση.

Υπάρχουν “κόκκινες γραμμές”;

Αραγε, η κυβέρνηση δέχεται να συζητήσει το σχέδιο, το οποίο έχει βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η Αίγυπτος; Εάν πράγματι συμφωνήσει, τότε αυτό σημαίνει ότι είναι διατεθειμένη να ικανοποιήσει κάθε παράλογη απαίτηση του Καΐρου, σε βάρος, πάντως, των ελληνικών συμφερόντων.

Το μείζον ερώτημα, ωστόσο, είναι γιατί η κυβέρνηση συζητά από μηδενική βάση τα σχέδια για την οριοθέτηση της ελληνο-αιγυπτιακής ΑΟΖ. Πόσο μάλλον, όταν πολύ καλά πληροφορημένες πηγές σημειώνουν πως ουδέποτε τα προηγούμενα χρόνια το Κάϊρο ζητούσε τόσα πολλά ανταλλάγματα. Τουναντίον, είχε φτάσει στο σημείο να συζητάει κρίσιμες παραμέτρους, τις οποίες έθετε η ελληνική πλευρά, ως “κόκκινες γραμμές” μάλιστα.

Αδιάβαστος ο ΥΠΕΞ

Εχει ζητήσει, άραγε, ο κ.Δένδιας τους φακέλλους του υπουργείου Εξωτερικών που δείχνουν που είχαν μείνει οι συνομιλίες Αθήνας – Καΐρου τα τελευταία χρόνια; Πολύ περισσότερο, έχει καλέσει τους πρώην υπουργούς Εξωτερικών, κ.κ.Νίκο Κοτζιά και Γιώργο Κατρούγκαλο, αλλά και τον προηγούμενο υπουργό, κ.Ευάγγελο Βενιζέλο, για να ενημερωθεί και να ανταλλάξουν απόψεις;

Ως όλα δείχνουν, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει, ενώ ο ίδιος ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών μάλλον ταξίδεψε “αδιάβαστος” στο Κάιρο. Διότι, εάν τα γνώριζε όλα αυτά, θα είχε πετάξει στην κάλαθο των αχρήστων το αιγυπτιακό σχέδιο ως απαράδεκτο, ευθύς όταν του εδόθη από τον Αιγύπτιο υπουργό Εξωτερικών, Σαμέχ Σούκρι.

Αντίθετα, ο κ.Δένδιας και το υπουργείο Εξωτερικών, δια των διαρροών τους στα ΜΜΕ, καλλιεργούσαν κλίμα υψηλών προσδοκιών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, άφηναν να εννοηθεί ότι οσονούπω θα κλείσει η ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ. Τώρα, όμως, όπως όλα δείχνουν, το ταξίδι του στο Κάιρο μάλλον επικοινωνιακούς στόχους εξυπηρετούσε και όχι την ουσία.

ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου: Οι Χάρτες – Πίσω ολοταχώς

Ειδικότερα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που συγκέντρωσε το Armyvoice.gr και τις αποτύπωσε σε χάρτη, το Κάιρο:

1.Δεν συζητάει σοβαρά ούτε καν για ένα μεγάλο ελληνικό νησί, όπως η Ρόδος. Κι’ αυτό, διότι προτείνει να έχει το νησί επήρεια σε ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα το απειροελάχιστο ποσοστό του 1%. Πρακτικά, δηλαδή, μηδενική.

Κι’ όμως, η Αθήνα τα προηγούμενα χρόνια, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, είχε ήδη αναγκάσει το Κάιρο να δεχτεί να ξεκινάει τη διαπραγμάτευσή του με το δεδομένο ότι θα συζητείται επήρεια στη Ρόδο, και μάλιστα υψηλή.

Ακόμα, ως όλα δείχνουν, το Κάιρο δεν συζητά επέκταση της οποιασδήποτε ελληνο-αιγυπτιακής ΑΟΖ ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού, που περνάει πάνω από τη Ρόδο.

2.Ζητάει για ένα ιδιαιτέρως μεγάλο ελληνικό νησί, την Κρήτη, επήρεια σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα της τάξεως του 20% – 30%. Επιπλέον, δεν δέχεται να συνυπολογιστούν στις μετρήσεις οι νήσοι, νοτιοανατολικά της Κρήτης, Χρυσή και Κουφονήσι, οι οποίες θα έδιδαν μεγαλύτερο εύρος στην όποια ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ συμφωνείτο.

Κατ’ αυτό τον τρόπο, η Αίγυπτος επιδιώκει να αποσπάσει από την Ελλάδα τα δυο τρίτα ή ακόμα και τα τρία τέταρτα της θαλάσσιας περιοχής ανάμεσα στα αιγυπτιακά παράλια και την Κρήτη.

3. Ζητάει επήρεια για ΑΟΖ – υφαλοκριπίδα στην Κάρπαθο της τάξης του 10%, ενώ αγνοεί παντελώς το ακόμα σημαντικότερο νησί, τη Ρόδο.

4.Διαγράφει απολύτως κάθε συζήτηση για το Καστελόριζο, εμφανώς για να μην χαλάσει τις καρδιές του με την Αγκυρα. Κι’ ας είναι στα μαχαίρια ο Αιγυπτιος και ο Τούρκος πρόεδροι, Αμπντέλ Φατάχ Σίσι και Ταγίπ Ερντογάν.

Ελληνοτουρκικά

Με το οφθαλμοφανές δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση, προωθεί, αργά ή γρήγορα, το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, υπό τις “προτροπές” (αν όχι πιέσεις) του διεθνούς παράγοντα, είναι φανερό ότι, εάν υποχωρήσει στις αιγυπτιακές απαιτήσεις, όταν έλθει η ώρα του “παζαριού” με την Τουρκία, θα βρεθεί σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.

Εξίσου προφανές είναι ότι η Αγκυρα θα επικαλεστεί τις δυσμενείς -για την Ελλάδα– συμφωνίες των ΑΟΖ, τόσο με την Αίγυπτο (εάν, βέβαια, συμφωνηθεί), όσο και με την Ιταλία. Ηδη, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά και ο πρέσβης του στην Αθήνα, Μπουράκ Οζούγκεργκιν, “χειροκροτούν” μανιωδώς τη συμφωνία που έκλεισε ο κ.Δένδιας με τον Ιταλό ομόλογό του, Ντι Μάϊο, για την οριοθέτηση της ελληνοϊταλικλης ΑΟΖ.

Το μόνο θετικό στην οριοθέτηση ελληνο-αιγυπτιακής ΑΟΖ, ακόμα και με συμφωνία “άνευ όρων” εκ μέρους της Αθήνας, είναι ότι η γραμμή που θα χαραχθεί μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου και Αιγύπτου θα πέσει πάνω στη γραμμή που αυθαίρετα έχει χαράξει η Αγκυρα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, με το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Σε αυτή την περίπτωση, η Αγκυρα δεν θα έχει απέναντί της μόνον την Αθήνα, αλλά και το Κάιρο.

Παζάρι

Πάντως, από τη στιγμή που το Κάιρο εμφανίζεται με τέτοιες απαράδεκτες προτάσεις, και με φανερή τη διάθεση να “ρίξει” την Αθήνα, είναι προφανές ότι και η Ελλάδα από τη μεριά της θα πρέπει να κοιτάξει τα εθνικά συμφέροντά της και να γίνει πιεστική.

Πολύ περισσότερο, να εκμεταλλευτεί στον υπερθετικό βαθμό τις τουρκικές πιέσεις που δέχεται η Αίγυπτος στη Λιβύη, αλλά και προσωπικά ο Σίσι από τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι φανατικά φίλα προσκείμενος στους “Αδελφούς Μουσουλμάνους” της Αιγύπτου.

Επιπλέον, σκόπιμο είναι να θυμίσει η Αθήνα στον κ.Σίσι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος παγκοσμίως στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα του, και πολύ περισσότερο τις δριμύτατες επικρίσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και, βέβαια, να του υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει τα στραβά μάτια την επόμενη φορά που κάποιος Ευρωπαίος θα κατηγορήσει ευθέως το Κάιρο για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα ζητήσει κυρώσεις.

Φάλτσα

Βέβαια, όλα αυτά χρειάζονται τακτικό σχέδιο, οργάνωση και στρατηγικούς στόχους στην εξωτερική πολιτική. Κάτι που φαίνεται να απουσιάζει από την κυβέρνηση.

Πως άλλωστε να εξηγηθεί αυτή η ασυντόνιστη πολυφωνική κακοφωνία εντός της κυβέρνησης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, και η απουσία του … διευθυντή της ορχήστρας;

Ενδεικτικό είναι ότι, ενώ από τη μια, το υπουργείο Αμυνας σηκώνει το μπαϊράκι και δηλώνει ότι θα κάψει όποιον Τούρκο ανέβει σε ελληνικό νησί, από την άλλη εμφανίζεται ο αναπληρωτής σύμβουλος ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος, να μιλάει για καζάν – καζάν (win, win) συνεκμετάλλευση με την Τουρκία.

Ο τελευταίος, μάλιστα, εσχάτως δήλωσε ότι, όπως αποδεικνύουν οι εξελίξεις στη Λιβύη, με τις ήττες του Χάφταρ, η Ελλάδα πόνταρε σε λάθος άλογο στη Λιβυκή κρίση.

Αραγε, ο κ.Ντόκος, ξεχνάει ότι τον “στρατάρχη” Χάφταρ τον υποδέχτηκε πάνω σε κόκκινο χαλί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κ.Κυριάκος Μητσοτάκης, και ο υπουργός Εξωτερικών, κ.Ν.Δένδιας;

Ο ίδιος ο κ.Ντόκος, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού, είχε σπεύσει τότε να ψιθυρίσει έστω στο αυτί του Κ.Μητσοτάκη ότι αυτό, ενδεχομένως, ήταν λάθος; ‘Η τώρα εμφανίζεται ως μετά Χριστόν προφήτης;

Πόσο μάλλον, συμβούλευσε ο ίδιος την κυβέρνηση ότι είναι σοβαρότατο λάθος να απελαθεί από την Ελλάδα ο Λίβυος πρέσβης, ο οποίος, σε τελική ανάλυση, ούτε καν φίλα προσκείμενος στην Τρίπολη δεν ήταν;

Ολα αυτά δείχνουν αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική, απουσία κεντρικού συντονιστή, “μαύρη τρύπα” στο μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών, κινήσεις με αποκλειστικό γνώμονα τον επικοινωνιακό εντυπωσιασμό της ελληνικής κοινής γνώμης,

αλλά κενές περιεχομένου ως προς την ουσία της εξωτερικής πολιτικής, που δίνουν προβάδισμα στην Τουρκία, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να σύρεται πίσω από τις εξελίξεις που καθορίζει η “απομονωμένη” κατά τα λοιπά Αγκυρα.

Ιωάννα Ηλιάδη

πηγή:Armyvoice.gr