Αρμένικη Εκκλησία: Η Ευρώπη μας εγκατέλειψε στη «δικτατορία» Αλίγεφ και στις ορέξεις της Τουρκίας

Η Ευρώπη εγκατέλειψε την Αρμενία στο έλεος της «οικογενειακής δικτατορίας» του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχαμ Αλίγεφ, και στις ορέξεις της Τουρκίας, επισημαίνει σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα, Welt, ο επικεφαλής της Αρμενικής Εκκλησίας στη Γερμανία, Σερόβπε Ισακχανιάν (Serovpe Isakhanyan).

«Ναι, η Γερμανία και η ΕΕ, μας εγκατέλειψαν», λέει. Και προσθέτει: «Το Αζερμπαϊτζάν είναι ένα είδος οικογενειακής δικτατορίας. Σε αυτήν την περιοχή του κόσμου, η Αρμενία είναι μία σχετικά δημοκρατική χώρα και προσπαθεί να οικοδομήσει μια Δημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου. Ήμασταν σίγουροι ότι η Ευρώπη θα μας υποστήριζε σε περίπτωση σύγκρουσης. Αντίθετα, υπήρξε σε μεγάλο βαθμό σιωπή για τα εγκλήματα του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας του Ερντογάν. Τώρα το ένα τρίτο του Καραμπάχ έχει καταληφθεί».

Ο Σ. Ισακχανιάν, επίσης, εκτός από τις απώλειες των ανθρώπινων ζωών, υπογραμμίζει τον κίνδυνο της καταστροφής τις ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των Αρμενίων στις περιοχές που κατελήφθησαν από το Αζερμπαϊτζάν.

Η κατάληψη σημαντικού μέρους του Ναγκόρνο Καραμπάχ, λέει, «πρώτα απ’ όλα σημαίνει εκδίωξη ανθρώπων από τον τόπο τους, απώλειες ζωών αλλά και της ιστορίας μας. Εκεί βρίσκονται σημαντικά μοναστήρια και εκκλησίες, όπως το Dadiwank, και εμβληματικά μνημεία της μακράς Ιστορίας μας.

Φοβόμαστε ότι στις κατακτημένες περιοχές θα διαγραφούν όλα τα ίχνη της ιστορίας μας, όπως βιώσαμε στο Ναχιτσεβάν πριν από 15 χρόνια. Εκεί, όλες οι αρμενικές εκκλησίες και τα μνημεία καταστράφηκαν.

Δυστυχώς, οι Αρμένιοι του Καραμπάχ δεν κατάφεραν το φθινόπωρο να αντισταθούν στα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν που υποστηρίχθηκαν από την Τουρκία και τους μισθοφόρους της και υπέστησαν βαριά ήττα. Αυτό συνέβη υπό τη σιωπή της παγκόσμιας κοινότητας».

Οσον αφορά τη σημασία του Καραμπάχ για τους Αρμένιους, ο Σ. Ισακχανιάν εξηγεί: «Εμείς οι Αρμένιοι είμαστε ένας παλιός λαός. Η ιστορία μας ξεκινά στα υψίπεδα γύρω από το όρος Αραράτ. Ωστόσο, στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας μας δεν είχαμε το δικό μας κράτος.

Υποστήκαμε τη μεγαλύτερη απώλεια της πατρίδας μας με τη γενοκτονία από την Οθωμανική Τουρκία, το 1915, όταν όλος ο λαός ξεριζώθηκε από την πατρική γη του. Μας απέμεινε μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι, η σημερινή Δημοκρατία της Αρμενίας στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας της Αρμενίας.

Και ένα άλλο μικρό μέρος, δηλαδή η αυτόνομη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ, η οποία παραδόθηκε στο Αζερμπαϊτζάν όταν ιδρύθηκε η Σοβιετική Ένωση, παρόλο που περισσότερο από το 90% των κατοίκων εκείνη την εποχή ήταν Αρμένιοι.

Δεδομένου ότι το Αζερμπαϊτζάν από τότε επιχειρεί να ελέγξει αυτήν την περιοχή –μεταξύ άλλων επιτρέποντας στους πολίτες της να εγκατασταθούν εκεί προκειμένου να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση- το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι για εμάς ζήτημα διατήρησης της ταυτότητάς μας και της φυσικής μας ύπαρξης».

Ο ίδιος, πάντως, αναγνωρίζει ότι το Καραμπάχ, «σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένης της γύρω ζώνης ασφαλείας». Ωστόσο, παρατηρεί ότι «το Καραμπάχ είναι αδιαμφισβήτητα συνυφασμένο με την αρμενική ιστορία και δεν άνηκε ποτέ στο Αζερμπαϊτζάν πριν από τη σοβιετική εποχή».

Ο Σ. Ισακχανιάν καταγγέλλει, τέλος, ότι κατά την περίοδο του πολέμου στον Καύκασο, στη Γερμανία Αζέροι και Τούρκοι ακραίοι εθνικιστές προέβησαν σε πογκρόμ απειλών κατά αρμενικών οικογενειών.

«Από τον Σεπτέμβριο και μετά έφταναν απειλητικές επιστολές σε διευθύνσεις ιδιωτών, και αυτό είναι κάτι που δεν συνέβαινε πιο πριν. Οικογένειες στο Αμβούργο, την Έσση και τη Βαυαρία έπαιρναν επιστολές, όπου κάποιοι έγραφαν πως γνώριζαν που παίζουν τα παιδιά τους και ότι σύντομα θα κλαίνε στους τάφους τους και άλλα παρόμοια».