Οι έξι πληγές στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το «μαγαζί»

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι συζητήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, είτε μεταξύ τους είτε με δημοσιογράφους και πολιτικούς αντιπάλους, ξεκινάνε με την ερώτηση: «Ξέρεις αν θα βγει κάτι άλλο;». Αυτό το άγνωστο «κάτι άλλο» φαίνεται ότι είναι και η αιτία που δεν ελήφθη απόφαση ο Νίκος Παππάς (μετά το ηχητικό του Σάμπυ Μιωνή και την τριγωνική συναλλαγή Καλογρίτσα – CCC – «Documento») να περάσει στα μετόπισθεν.

Ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με τις πληροφορίες, σε συνομιλίες του με κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ανησυχούν σφόδρα για τα επερχόμενα, έχει δώσει διαβεβαιώσεις ότι «ο Νίκος θα περάσει σε δεύτερη γραμμή». Τώρα, όπως συμφωνούν σχεδόν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να συμβεί αυτό γιατί θα θεωρηθεί ως κυβερνητική νίκη, αλλά και επειδή το πλήγμα που θα υφίστατο η αξιοπιστία και το imperium του Τσίπρα θα ήταν ενδεχομένως θανατηφόρο.

Εγκυρες πηγές από το περιβάλλον του τέως πρωθυπουργού υποστηρίζουν ότι «η κίνηση αποκαθήλωσης του Νίκου θα γίνει μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό». Τότε, και με αιτιολογία «το στενότερο μαρκάρισμα της νέας κυβέρνησης, θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό των τομεαρχών του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης». Πάντως, ανεξαρτήτως του τι θα πράξει με το δεξί χέρι και παιδιόθεν φίλο του ο Τσίπρας, οι επιπτώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ από τις αποκαλύψεις είναι ιδιαίτερα σοβαρές και αποτελούν το μόνιμο θέμα συζήτησης και προβληματισμού των στελεχών και των οπαδών του στα κομματικά γραφεία και τους ανά την επικράτεια καφενέδες. Από τις ενδελεχείς συζητήσεις με πρώην υπουργούς, προβεβλημένους βουλευτές και κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα συμπεράσματα που συνάγονται, ως κοινοί τόποι, από τις αποκαλύψεις για Παπαδημούλη, Παππά, Παπαγγελόπουλο, Καμμένο, Καλογρίτσα είναι τα εξής:

Α) Εχει πληγεί σοβαρά η εικόνα του αρχηγού αφού σχεδόν όλοι, ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν ότι ο Τσίπρας ήταν (τουλάχιστον) ενήμερος για όλα όσα αποκαλύπτονται. Η αμφισβήτηση Τσίπρα αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, καθώς η διαφορά υπέρ του Μητσοτάκη διευρύνεται, ενώ πλέον τα ποσοστά δημοφιλίας του είναι περίπου ίδια με αυτά του κόμματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τίθεται εν αμφιβόλω η μέχρι πρότινος πεποίθηση ότι το «γκεσέμι» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τσίπρας και χωρίς αυτόν δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ.

Β) Σοβαρό είναι το πλήγμα και στο μπλοκ των προεδρικών του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο Νίκος Παππάς εθεωρείτο -και ήταν- επικεφαλής του μεγαλύτερης ομάδας από τις τρεις που στηρίζουν αναφανδόν το imperium Τσίπρα. Μάλιστα η εξήγηση που δίνουν ορισμένοι εκ των «53+» για τη ρήση Τζανακόπουλου («το θέμα Παππά έληξε»), όταν είναι γνωστό ότι οι σχέσεις των δύο ανδρών δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές, είναι ότι «αυτή ήταν η επιθυμία του Τσίπρα» και ουσιαστικά «ο Δημήτρης επιχειρεί να αναδειχθεί ως ο επικεφαλής του συνόλου των προεδρικών» στην πορεία προς το συνέδριο. Πλέον, δεν είναι μικρή η πιθανότητα η αριστερή μειοψηφία να ενισχυθεί και στο συνέδριο να καταγράψει ποσοστά δύναμης πολύ μεγαλύτερα από αυτά που υπολόγιζαν οι… καταμετρητές των κουκιών.

Γ) Σε δύσκολη θέση έχουν περιέλθει και οι λεγόμενοι πασοκογενείς της Προοδευτικής Συμμαχίας. Δεν είναι τυχαία η αφωνία σχεδόν όλων για όσα αποκαλύπτονται. Η αμφισβήτηση του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, εκ των πραγμάτων, καθιστά για πολλούς εξ αυτών έτι δυσκολότερη την αιτιολόγηση για την αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ και την ένταξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα η δυσκολία θα γίνει μεγαλύτερη εάν οι αποκαλύψεις έχουν και συνέχεια, ενώ για κάποιους εξ αυτών (Μπίστης, Λιάκος, Δανέλλης κ.ά.) θα υπάρξουν και «θερμά επεισόδια» σε περίπτωση που στα εθνικά θέματα επικρατήσουν οι (ανδρεοπαπανδρεϊκού τύπου) εθνοπατριωτικές προσεγγίσεις.

Δ) Τον ιστορικό πυρήνα (το 4%-5%) του ΣΥΡΙΖΑ τον προβληματίζει έντονα και το γεγονός ότι οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησής του έχουν ως αποτέλεσμα να δυναμώνουν οι εξ αριστερών καταγγελίες. Τα σκληρά -έως και απαξιωτικά- σχόλια των δύο προηγούμενων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ (Κωνσταντόπουλος και Αλαβάνος) για τον Τσίπρα και τους στενούς του συνεργάτες, καθώς και για τον τρόπο διακυβέρνησης, προκαλούν, εξ αντικειμένου, ζημιά στην Κουμουνδούρου αφού ενισχύουν τις φωνές αμφισβήτησης του ΣΥΡΙΖΑ από αριστερά.

Ε) Τα φράγματα που ανακόπτουν την ανασυγκρότηση και διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όμως μόνο από αριστερά, αλλά και από δεξιά. Προσωπικότητες, πολιτικές ομάδες και κοινωνικές συλλογικότητες από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, που αντιμετώπιζαν με θετική διάθεση το προσκλητήριο για αναδημιουργία της λεγόμενης Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης, εμφανίζονται τώρα σκεπτικοί ως προς την ευδοκίμηση του εγχειρήματος. Σοβαροί άνθρωποι, διανοούμενοι της Κεντροαριστεράς, καλλιτέχνες, δημιουργοί, επιστήμονες, ακόμη και συνδικαλιστικά και αυτοδιοικητικά στελέχη, μετά την «Παπαδημούπολη», τη Novartis, τον Μιωνή, τις υποκλοπές της ΕΥΠ, τον Καλογρίτσα, αλλά και τον παραληρηματικό λόγο παραγόντων όπως ο Παύλος Πολάκης, διστάζουν τώρα να προσεγγίσουν, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, την Κουμουνδούρου. Αρκετοί θεωρούν πως τα εκ δεξιών εγειρόμενα φράγματα είναι αυτά που πλήττουν περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού εξ αντανακλάσεως κάνουν πιο εύκολο το έργο της Φώφης Γεννηματά και του ΚΙΝ.ΑΛ. – και για να αποκρούσουν την επίθεση φιλίας του Τσίπρα και να ανακτήσουν μέρος της χαμένης δύναμης του ΠΑΣΟΚ.

ΣΤ) Τα εκ δεξιών φράγματα είναι αυτά που ανησυχούν τον Τσίπρα και για έναν επιπλέον λόγο. Ενισχύουν την αίγλη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του και πέραν του συντηρητικού χώρου. Η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος είναι στρατηγικής σημασίας ήττα για την Αριστερά. Το επιχείρημα ότι οι αποκαλύψεις είναι η αντεπίθεση του «δεξιού παρακράτους» στην Αριστερά όχι μόνο δεν πείθουν, αλλά και αντιμετωπίζονται, στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες, με ιλαρή διάθεση ακόμη και από στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ. Η αγωνία στην Κουμουνδούρου για το περιεχόμενο των επόμενων αποκαλύψεων δεν περιορίζεται στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαχέεται στο σύνολο της κομματικής πυραμίδας, αφού ενδέχεται αυτές να ενισχύσουν κεντρόφυγες τάσεις στο κόμμα, και κυρίως στην Προοδευτική Συμμαχία, ενώ δρομολογούν και εξελίξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε «κολοβό δικομματισμό» και γερμανικό σύστημα διακυβέρνησης…