Παραίτηση Διακόπουλου: Ποιος χαράσσει εξωτερική πολιτική στον τόπο;

Ποιος χαράσσει εξωτερική πολιτική σε αυτόν τον τόπο; Τι δείχνει η παραίτηση του συμβούλου ασφαλείας στον πρωθυπουργό Αλέξανδρου Διακόπουλου

Ενδιαφέρον! Ο Αλέξανδρος Διακόπουλος, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού, αναγκάστηκε σε παραίτηση, επειδή, σε αντίθεση με όσους διέρρεαν ότι ο θόρυβος των πολεμικών πλοίων μας, εμποδίζει το Oruc Reis να κάνει έρευνες, είπε ευθαρσώς: “Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, έρευνες έκανε”.

Ολα αυτά την ημέρα που “κύκλοι” του υπουργείου Αμυνας, προκειμένου να τονώσουν το “πατριωτικόν” αίσθημα των Ελλήνων, διέρρεαν στα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ φωτογραφία από τις ζημιές που προκάλεσε η ελληνική φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ, όταν η τουρκική, KEMAL REIS, μετά την αποτυχημένη της προσπάθεια να κτυπήσει την ελληνική, “εισέπραξε τα επιμίσθια” της ανοησίας του Τούρκου κυβερνήτη.

Το εντυπωσιακό είναι, μάλιστα, ότι η φωτογραφία αυτή είχε “διαρρεύσει” (από που άραγε;) μέρες τώρα στο “όργανο” του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, “Στόχος”. Παρά ταύτα, κάποιοι “φωστήρες” έσπευσαν να την ξαναδιοχετεύσουν, αυτή τη φορά σε όλα τα ΜΜΕ, αρχής γενομένης σε ορισμένα μεγάλα.

Ομως, ενώ εξανδραποδίζεται ο Α.Διακόπουλος, ο αναπληρωτής σύμβουλος ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος, ο οποίος με τις επανειλημμένες δηλώσεις του περί καζάν – καζάν (win win) συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία,

είχε μάλιστα προκαλέσει ιδιαίτερα έντονες αντιστάσεις εντός της ΝΔ, αρχής γενομένης, όπως λέγεται, της “σαμαρικής πτέρυγας”, παραμένει στη θέση του. Και, βέβαια, ανέγγιχτη έχει μείνει η πρώην υπουργός Εξωτερικών και αδελφή του πρωθυπουργού, Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία έχει εκφράσει παραπλήσιες απόψεις.

Παρ’ ότι η κυβέρνηση εμφανίζει την εικόνα μια φάλτσας ορχήστρας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επικοινωνιακές εντυπώσεις παρά για την ουσία της αντιμετώπισης των μεγάλων εθνικών θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής.

Αποτελεί κοινή αίσθηση, ωστόσο, ότι η Αθήνα τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις. Κάτι που φάνηκε ήδη από πέρυσι, οπότε,

με θεαματική καθυστέρηση, αντελήφθη τις τουρκικές κινήσεις για τη συμφωνία της Αγκυρας και της κυβέρνησης μαριονέτας της Τρίπολης, Λιβύης,

έγιναν κάποιες απίστευτες δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Ν.Παναγιωτόπουλου, περί “αμφισημίας” στα θαλάσσια σύνορα της Κύπρου,

διατυπώθηκαν οι εξίσου ατυχείς δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, για μερικές δεκάδες μέτρα στον Εβρο, καθώς και ότι οι Τούρκοι στην κυπριακή ΑΟΖ δεν θα βρουν αέριο αλλά λάσπη,

και βέβαια ειπώθηκαν οι περίφημες ατάκες για τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη που τα’ “σερνε” ο αέρας εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, κ.ο.κ.

Παραίτηση Διακόπουλου: Ποιος χαράσσει εξωτερική πολιτική στον τόπο;

Ποιος, τέλος πάντων, διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας (εάν αυτό γίνεται), με ποια κριτήρια, και ποιους ανθρώπους γύρω του; Στην προκειμένη παρατηρείται ένα πραγματικό αλαλούμ.

Το υπουργείο Εξωτερικών δείχνει να είναι δραματικά παροπλισμένο,

το υπουργείο Αμυνας, παρ’ ότι αναρμόδιοι, πολλάκις δείχνει να διεκδικεί ρόλο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής,

πρόσωπα του -ανύπαρκτου- συμβουλίου ασφαλείας, λαλίστατα, διατυπώνουν θέσεις που ουδείς γνωρίζει που σταματάνε οι προσωπικές απόψεις τους και που αρχίζουν οι επίσημες κυβερνητικές θέσεις,

στο Διπλωματικό Σώμα επικρατεί αναταραχή, αφού, εκτός από τις καρατομήσεις ικανών και έμπειρων διπλωματών, ακόμα και οι νεώτεροι διπλωμάτες είναι δυσαρεστημένοι, ειδικά μετά την αποκάλυψη του Armyvoice για στημένες μεταθέσεις. Κάτι, μάλιστα, που προκάλεσε ΕΔΕ εντός του ΥΠΕΞ (άραγε, τι γίνεται με την ΕΔΕ;), κ.ο.κ.

Τελικώς, το αντικείμενο της εξωτερικής πολιτικής, ως λέγεται, χειρίζεται αποκλειστικά το μέγαρο Μαξίμου. Το οποίο, ωστόσο, δέχεται τα πυρά του -φίλα προσκείμενου σε εσωκομματικές, Νεοδημοκρατικές τάσεις- Τύπου, που κατηγορεί τον Κ.Μητσοτάκη ότι έχει συγκεντρώσει γύρω του όλους τους “σημιτικούς”.

Ανεξαρτήτως αυτού, βέβαιον είναι ότι η κυβέρνηση, ειδικά στο φλέγον ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής, και των ελληνοτουρκικών μοιάζει με ασυντόνιστη ορχήστρα. Και αυτό απέδειξε, για μια ακόμη φορά, ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του Α. Διακόπουλου.

Ο τελευταίος, αν και δεν έκανε κάτι χειρότερο απ’ ότι άλλοι “συνάδελφοί” του στη ΝΔ και στο -ανύπαρκτο- συμβούλιο ασφαλείας, εισέπραξε τη μήνιν του μεγάρου Μαξίμου, επειδή χάλασε το όμορφο κλίμα των “μπάνιων του λαού”, και πρόσθεσε ένα ακόμα πρόβλημα στα υπόλοιπα μεγάλα, το οικονομικό και τον κορονοϊό.

Να σημειωθεί, πάντως, πως δεν είναι μόνον ο Α.Διακόπουλος που ήταν λαλίστατος, σε υπερθετικό βαθμό, πολλές φορές δίχως να λέγει κάτι ουσιαστικό, αλλά που πάντα έβρισκε φιλόξενο βήμα σε μεγάλα ΜΜΕ.

Εξίσου, ίσως και περισσότερο λαλίστατοι, ήταν και είναι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι μάλιστα διεκδικούσαν θώκους υφυπουργών, αλλά δεν τους πήραν, σειρά άλλων πρωθυπουργικών συμβούλων, και βέβαια πλειάδα υπουργών (αρμοδίων και αναρμοδίων) και βουλευτών.

Οι συνεχείς εμφανίσεις τους στα -άκρως “φιλόξενα” ΜΜΕ- γίνεται πολυφωνικό φάλτσο και κακοφωνία. Ουδείς εξ’ αυτών, ωστόσο, δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος του δεν είναι να “δημοσιογραφεί” και να αρθρογραφεί, αλλά να σκύβει πάνω από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, να βρίσκει σοβαρές και βιώσιμες λύσεις για να προτείνει στην πολιτική ηγεσία, και να βουτάει τη γλώσσα στο μυαλό του προτού μιλήσει δημόσια στον ελληνικό λαό.

Τέλος, η περίπτωση Διακόπουλου, όπως και άλλες, δείχνει ότι η ΝΔ φαίνεται να πέφτει στην παγίδα που η ίδια είχε ανοίξει, ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή της ακραίας συνθηματολογίας. Με κύρια έμφαση, βέβαια, το ονομαζόμενο “Μακεδονικό“, που και αυτό, όμως, το κατάπιε αμάσητο.

Κοντολογίς, όποιος, ανάλογα με την εκάστοτε κατάσταση (στην προκειμένη των υψηλών “πατριωτικών” τόνων), διατυπώνει κάτι διαφορετικό, μπαίνει κατευθείαν στην κατάψυξη. Και μην πει κανείς ότι τον Διακόπουλο τον “έφαγε” η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, διότι η Κουμουνδούρου, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν από σχεδόν απούσα έως διακοπεύουσα.

πηγή:armyvoice.gr