«Στην καραντίνα πυροδοτήθηκαν διαζύγια»  

Η καραντίνα άφησε το στίγμα της στους γάμους που εγκλωβίστηκαν σε αυτή με προϋπάρχοντα προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων, οι κλήσεις στη γραμμή 115-25 της Ενωσης «Μαζί για το Παιδί» που αφορούσαν θέματα διαζυγίου, παρουσίασαν αύξηση 100% συγκριτικά με αντίστοιχες περιόδους προηγούμενων ετών, καταλαμβάνοντας ποσοστό περίπου 25% επί των συνολικών κλήσεων συμβουλευτικής.

Πολλές κλήσεις αφορούσαν «νέα» διαζύγια, οι αποφάσεις για τα οποία ελήφθησαν την περίοδο της πανδημίας. «Στην καραντίνα πυροδοτήθηκαν διαζύγια», λέει στην «Κ» η Νάγια Σουρβίνου, ψυχολόγος και μέλος της επιστημονικής ομάδας της συμβουλευτικής γραμμής 115-25. «Είχαμε κλήσεις από γονείς που αποφάσισαν εκείνο το διάστημα να χωρίσουν και καλούσαν με σκοπό να δουν πώς θα το ανακοινώσουν στα παιδιά. Πολλοί αναρωτιούνταν εάν είναι κατάλληλη στιγμή να το ανακοινώσουν, δεδομένου ότι ήταν σε ισχύ μέτρα και υπήρχαν πρακτικά προβλήματα, αφού ένας γονιός δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι».

Οπως εξηγεί όμως η ψυχολόγος, όταν δεν επικοινωνείται κάτι, το παιδί το αντιλαμβάνεται και υπάρχει ο κίνδυνος να ενοχοποιήσει τον εαυτό του, να νιώσει υπεύθυνο, ότι κάτι κάνει λάθος. Ιδίως την περίοδο της καραντίνας, στην οποία όλη η οικογένεια ήταν κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους, μια τέτοια απόφαση δεν θα μπορούσε να μείνει κρυφή. «Τα παιδιά έχουν ρόλο παρατηρητών-ερευνητών μέσα στο σπίτι, ακόμα περισσότερο σε συνθήκες όπως αυτές που όλοι ζήσαμε».

Φυσικά, όπως τονίζουν οι ειδικοί, δεν «ευθύνεται» η καραντίνα για τα διαζύγια. «Στην καραντίνα εντάθηκε κάτι που προϋπήρχε» εξηγεί η κ. Σουρβίνου. «Παρατηρήσαμε ενίσχυση του εκάστοτε προβλήματος που αντιμετώπιζε κάθε οικογένεια. Τα πράγματα έφτασαν σε σημείο που δεν γινόταν να μην αντιμετωπιστούν. Στην καθημερινότητα αμελούμε να ασχοληθούμε με τέτοια θέματα, τα βάζουμε κάτω από το χαλί».

Πάντως, από το σύνολο των κλήσεων που αφορούσαν θέματα διαζυγίου, η πλειονότητα είχε να κάνει με προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ των δύο «πλευρών» λόγω των περιοριστικών μέτρων, όπως δυσκολία στην επαφή του διαζευγμένου πατέρα με τα παιδιά του, ιδίως εάν ζουν σε άλλες πόλεις, αλλά και θέματα εμπιστοσύνης: «Τι κάνω εάν στο άλλο σπίτι δεν τηρούν τα μέτρα ασφαλείας;». Αρκετά ήταν και τα τηλεφωνήματα από διαζευγμένους γονείς οι οποίοι μετέφεραν στους ειδικούς συμπεριφορές των παιδιών τους. «Από τη μια αισθάνονταν ενοχές να αφήσουν μόνο του τον ένα γονέα μέσα σε αυτή τη νέα πραγματικότητα της καραντίνας και έπειτα να γυρίσουν και πιθανά να τον εκθέσουν σε κίνδυνο. Από την άλλη, αισθάνονταν στεναχώρια να μη δουν τον άλλο γονέα με τον οποίο δεν μένουν. Δεν ήταν λίγα τα παιδιά που μπήκαν σε αυτό το δίλημμα με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται σε κάθε τους πιθανή επιλογή και να δυσκολεύονται να αποφασίσουν τι θα κάνουν».

Η ανακοίνωση στα παιδιά και η επόμενη ημέρα

Πώς μπορούν να διαχειριστούν οι γονείς έναν επικείμενο χωρισμό σε σχέση με το παιδί τους; Πώς μπορούν να το υποστηρίξουν; Το παιδί έχει ανάγκη για σαφή ενημέρωση και μια προσέγγιση που θα το ωθήσει να εκφράσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις απορίες του, τονίζουν οι άνθρωποι της συμβουλευτικής γραμμής 115-25 της Ενωσης «Μαζί για το Παιδί», που ετοίμασαν ειδικό οδηγό διαχείρισης διαζυγίου για γονείς. Τι αναφέρει;

Η ανακοίνωση του διαζυγίου θα πρέπει να γίνει και από τους δύο γονείς από κοινού, οι οποίοι θα πρέπει να μιλήσουν με ηρεμία και σαφήνεια και να εξηγήσουν την κατάσταση με έννοιες που θα γίνουν κατανοητές από το παιδί ανάλογα την ηλικία του. Δεν πρέπει να φοβηθούν να πουν τη λέξη «διαζύγιο».

Αντίθετα, χρειάζεται να συζητήσουν το θέμα με σοβαρότητα χωρίς να προσπαθήσουν να «ελαφρύνουν» την ατμόσφαιρα.  Τι όμως θα πουν; Θα εξηγήσουν ότι ως ζευγάρι δεν θα συνεχίσουν, αλλά ως γονείς θα είναι δίπλα στο παιδί τους. Θα το απενοχοποιήσουν: δεν έχουν ούτε την ευθύνη ούτε τη δύναμη να αλλάξουν αυτό που έγινε. Ταυτόχρονα θα πρέπει να επιτρέψουν στο παιδί να κάνει ερωτήσεις και να εκφραστεί.

Διατήρηση ρουτίνας

Σημαντικό είναι, πριν από την ανακοίνωση του διαζυγίου, οι γονείς να έχουν προαποφασίσει κάποια βασικά πρακτικά ζητήματα, ενώ τις επόμενες ημέρες η διατήρηση της ρουτίνας είναι απαραίτητη. Ολο αυτό το διάστημα, προτείνεται να διευκολύνουν το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του. Ας μη βιαστούν να πουν «μη στενοχωριέσαι».

Ειδικό χειρισμό θέλει και η κατάσταση μετά το διαζύγιο. Συναισθήματα θλίψης, θυμού, φόβου, άγχους είναι φυσιολογικό να υπάρξουν το πρώτο διάστημα, όμως εάν συνεχιστούν ή ενταθούν θα πρέπει να αναζητηθεί βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πρέπει τα παιδιά να κάνουν τον «αγγελιαφόρο» μεταφέροντας μηνύματα από τον έναν γονιό στον άλλο.

Οσο καλύτερη είναι η συνεργασία μεταξύ των γονέων, τόσο καλύτερη θα είναι και η διαχείριση από την πλευρά του παιδιού.

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ

πηγή:kathimerini.gr