Τυχόν αποδοχή αποστρατιωτικοποίησης των νήσων, ανοίγει προσπάθεια ΑΤΤΙΛΑ στο Αιγαίο

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2020 το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας αποφάσισε ότι στις διερευνητικές επαφές/διαπραγματεύσεις θα τεθεί πέραν όλων των άλλων διεκδικήσεων  και πρόταση  για την έωλη και ανύπαρκτη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου , (Συνθήκη της Λωζάννης).

Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία επιχειρεί σε τόσο υψηλό και επίσημο επίπεδο, όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, να θέσει το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων , το οποίο επιδιώκει σταθερά από τη δεκαετία του 1980 κα εντεύθεν , χωρίς ουδέποτε η Αθήνα να έχει επιχειρήσει είτε διμερώς είτε σε αρμόδιους Οργανισμούς, ( ΝΑΤΟ και ΟΗΕ ), να «κόψει το βήχα» στην Άγκυρα, δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάννης ΔΕΝ επιβάλει καθεστώς μερικής ή ολικής αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αν. Αιγαίου.

Στην περίπτωση κατά την οποία η Αθήνα δεχθεί να συζητήσει τυχόν αποστρατιωτικοποίηση  των νησιών- δεδομένου ότι δεν το έχει απορρίψει επισήμως μέχρι στιγμής-  τότε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση παραβιάζει και αναθεωρεί αυτομάτως  και παρανόμως σε βάρος της χώρας,  τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Και τούτο διότι  Αναθεώρηση της πολυμερούς Συνθήκης μπορεί να γίνει μόνο μέσω του ΟΗΕ και Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και μόνον  ύστερα  από προσφυγή των συμβαλλομένων μερών. Στην προκειμένη περίπτωση, στη Συνθήκη της Λωζάννης, συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης  είναι η Τουρκία ( το ένα μέρος) , ενώ το άλλο μέρος αποτελούν από κοινού  το Ηνωμένο Βασίλειο, η  Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ελλάδα, η  Ρουμανία και  οι Σερβία-Κροατία- Σλοβενία.

Έτσι, αν η κυβέρνηση αποφασίσει να συζητήσει αποστρατιωτικοποίηση των νήσων με την Τουρκία, (δηλαδή να προχωρήσει σε μερική ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ της Συνθήκης), πρέπει να καλέσει και όλες τις υπόλοιπες χώρες που έχουν εμπλακεί και υπογράψει τη Συνθήκη , ώστε μετά από διαπραγματεύσεις να προσυπογράψουν άπαντες  Συμφωνία προσφυγής στο ΔΔΧ.

Ωστόσο, επειδή η Τουρκία γνωρίζει ότι με ΜΟΝΟΜΕΡΗ προσφυγή στο ΔΔΧ θα φάει τα μούτρα της,  προκαλεί το  διαχρονικά αναποφάσιστο ελληνικό σύστημα να δεχθεί την δήθεν «μερική αποστρατιωτικοποίηση» τω νήσων, (σ.σ. που αποτελεί ανύπαρκτο ορισμό  πρόσφατης ελληνικής εφεύρεσης), η οποία θα οδηγήσει σε παραχώρηση ελληνικής κυριαρχίας.

Και τούτο γιατί η Σύμβαση Βιέννης 1969 για την Αναθεώρηση των Συνθηκών δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία  να προσφύγει μονομερώς στο ΔΔΧ κατά την Ελλάδας για ουσιώδη παραβίαση Συνθήκης . Παρ’  όλα αυτά δεν το κάνει και το αποφεύγει ως ο διάβολος το λιβάνι .

Ο λόγος είναι οι  παράγραφοι 1,3 του άρθρου 13 της Συνθήκης Λωζάννης , οι οποίες ορίζουν:

Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:

1. Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τίνος έργου.

…..

3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν
καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του
ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην.

Της Κύρας Αδάμ

πηγή:Militaire.gr