Υπάρχει η λέξη “συγγνώμη” στο λεξιλόγιο των υπουργών;

Λάθη και αβλεψίες πάντα γίνονται, πόσω μάλλον σε έκτακτες συνθήκες. Στην εποχή του Διαδικτύου, όταν σχεδόν η μισή ζωή μας περνάει μέσα από έναν υπολογιστή ή ένα κινητό τηλέφωνο , μοιραίο είναι κάποια στιγμή να έχουμε μια ηλεκτρονική «συσκότιση»(«μπλακάουτ», που-δεν-θα ΄λεγε κι ο Μπαμπινιώτης). Εχουν συμβεί αυτά, κατά καιρούς, σε πιο προηγμένες τεχνολογικά χώρες, δεν χάθηκε ο κόσμος αν συμβεί και σε μας, βρε αδερφέ.

Όμως, το προχτεσινό φιάσκο με την τηλεκπαίδευση εξαιρείται από αυτή τη γενική αναφορά. Για διάφορους λόγους:

Πρώτον, διότι διαφημίστηκε όσο τίποτα άλλο το τελευταίο διάστημα από την υπουργό Παιδείας.

Δεύτερον, διότι υπήρχε τεχνογνωσία από την προηγούμενη φάση της πανδημίας. Από τον προηγούμενο Ιούνιο μέχρι σήμερα πέρασαν πέντε μήνες, διάστημα επαρκές για καλύτερη προετοιμασία και οργάνωση. Εγινε; Το χτεσινό-με το καλημέρα- φιάσκο αποδεικνύει ότι κάτι δεν έγινε καλά.

Τρίτον, διότι η δικαιολογία ότι φταίει η εταιρεία που ανέλαβε το έργο και, επιπλέον, η επίκληση παρόμοιων προβλημάτων και σε άλλες χώρες δεν είναι πειστική. Διότι ο αντίλογος λέει ότι υπάρχουν και άλλες χώρες στις οποίες δεν παρουσιάστηκαν προβλήματα. Επιπλέον, επειδή το ενδεχόμενο κάποιας βλάβης δεν μπορεί να αποκλειστεί, δεν έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη για εφεδρική πλατφόρμα; Υπάρχει; Ή μήπως το απαγορεύει η σύμβαση που έχει υπογράψει η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη εταιρεία; Και γιατί η κυρία Κεραμέως δεν δίνει στη δημοσιότητα (ούτε καν στη Βουλή) τη σύμβαση;

Τέταρτον και ίσως και σημαντικότερο, διότι ουδείς αισθάνθηκε την ανάγκη να πει μια «συγγνώμη» γι’ αυτό που έγινε. Δεν ενστερνίζομαι τη θεωρία που λέει ότι, με κάθε στραβή, πρέπει να παραιτούνται οι υπουργοί, διότι τότε δεν θα έφτανε το πολιτικό προσωπικό για να τους αντικαταστήσει. Οι πολιτικοί ασφαλώς πρέπει να παραιτούνται (και) για λόγους ευθιξίας, αν κάτι πάει πολύ στραβά στη βάρδιά τους. Αλλά, επί του προκειμένου, ας μη φτάσουμε εκεί. Θα αρκούσε μια υπουργική δήλωση 30 λέξεων: «Το πρόβλημα δημιουργήθηκε με ευθύνη της εταιρείας που έχει αναλάβει το έργο. Εκφράζω τη λύπη μου, ζητώ συγγνώμη από γονείς και μαθητές και θα φροντίσω να μην επαναληφθεί».

Αντ’ αυτού μια στεγνή και άψυχη ανακοίνωση μιας Γενικής Γραμματείας. Όχι, κυρία Κεραμέως. Όταν διαφημίζατε το πρόγραμμα τηλεκπαίδευσης, βγαίνατε η ίδια μπροστά, για να δρέψετε και τις δάφνες.

Το ίδιο παρατηρήσαμε και με το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής. Όταν είχε έτοιμη μια νέα τεχνολογική εφαρμογή, ο υπουργός κ. Πιερακάκης την ανακοίνωνε πανηγυρικά ο ίδιος. Τώρα που ήρθαν τα δύσκολα και υπήρχε ο κίνδυνος «να πέσει το Ίντερνετ», περιορίστηκε σε μια ανακοίνωση του υπουργείου, με την οποία ουσιαστικά ζητεί από τους πολίτες να μην το χρησιμοποιούν (σχεδόν όλη τη μέρα!), για να μη δημιουργηθούν προβλήματα στην τηλεκπαίδευση και στην τηλεργασία. Ομως, πόσο εφικτό είναι αυτό, όταν έχει επιβληθεί καραντίνα και σχεδόν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού είναι κλεισμένα στα σπίτια;

Τους υπουργούς, λοιπόν, τους θέλουμε να βγαίνουν μπροστά όχι μόνο στα εύκολα και στα καλά, για να κερδίσουν δημοσιότητα και πόντους. Τους θέλουμε και στα δύσκολα, αντί να καταφεύγουν σε δικαιολογίες μέσω ανακοινώσεων. Και που και που να λένε και καμιά «συγγνώμη». Έστω για τα μάτια του κόσμου. Έστω κι αν, όπως έχει πει ο Γάλλος συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς, «συγγνώμη είναι η αδιαφορία γι’ αυτό που δεν μας αγγίζει».

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr