Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια οργανωμένη και συστηματική αμφισβήτηση από πλευράς της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Αυτό γίνεται κυρίως διαμέσου των τουρκικών μέσων μαζικής επικοινωνίας, μέσα από τοποθετήσεις διαφόρων τούρκων πολιτικών, όλων των κομμάτων, καθώς επίσης και με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι αμφισβητούν ανοιχτά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας κυρίως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο κάνοντας πολλές φορές αναφορά στην παραβίαση της συνθήκης της Λοζάνης από την Ελλάδα.

Εκτός από τα Ίμια, που καμία ελληνική κυβέρνηση από το 1996 και μετά δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το γκριζάρισμά τους από το τουρκικό κράτος, οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έχουν πλέον επεκταθεί σε όλο το μήκος και το πλάτος των ελληνοτουρκικών συνόρων. Οι δε παραβιάσεις, τόσο του εναέριου χώρου όσο και των θαλασσίων συνόρων γίνονται με καθημερινές υπερπτήσεις πάνω από μεγάλα και κατοικημένα νησιά από την τουρκική πολεμική αεροπορία, με προσεγγίσεις κοντά σε ελληνικά νησιά και βραχονησίδες από το τουρκικό ναυτικό καθώς και με προσπάθειες εμβολισμού ελληνικών σκαφών του λιμενικού σώματος από την τουρκική ακτοφυλακή. Η τελευταία πράξη ενός σχεδίου με το κωδικό όνομα «γαλάζια πατρίδα», είναι η υπογραφή του συμφώνου για την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Τουρκίας με την ισλαμιστική κυβέρνηση της Λιβύης που υφαρπάζει κομμάτια της ελληνικής οικονομικής αποκλειστικής ζώνης (η οποία βέβαια ακόμα δεν έχει ανακηρυχθεί) εξαφανίζει από τον χάρτη το Καστελόριζο και δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ σε κανένα ελληνικό νησί κατά παράβαση του δικαίου της θάλασσας.

Πολλές φορές ειδικά τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε στα ελληνικά μέσα μαζικής επικοινωνίας δηλώσεις ελλήνων πολιτικών για τις περιβόητες κόκκινες γραμμές που έχει η χώρα μας σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις, τόσο της σημερινής όσο και προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων. Οι γραμμές αυτές, κανείς δεν γνωρίζει ουσιαστικά ποιες είναι, μέχρι που επεκτείνονται και ποιο είναι εκείνο το σημείο το οποίο θα κάνει την Ελλάδα να αναλάβει δράση σε περίπτωση παραβίασής τους. Μήπως τελικά δεν υπάρχουν καθόλου; Ή όλο τους αλλάζουμε θέση ελπίζοντας ότι η Τουρκία δεν θα προχωρήσει περισσότερο από εκεί που σταμάτησε την τελευταία φορά; Θα πρέπει να αντιληφθούν στην κυβέρνηση, όχι μόνο στην σημερινή αλλά και στις επόμενες, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, κάτι που μου φαίνεται αδιανόητο, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει να αμφισβητεί και να διεκδικεί, ειδικά όσο αντιλαμβάνεται ότι τα «εμπόδια» που υποτίθεται ότι υπάρχουν, απλά μετατοπίζονται.

Η Τουρκία τεστάρει τις αντοχές της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης μιας και το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο έχει πλέον πειστεί ότι η Ελλάδα δεν έχει σκοπό να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα τόσο στο Αιγαίο, όσο και μετά το τελευταίο περιστατικό κατάληψης εθνικού εδάφους, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ξένο τύπο και σε διάφορες ελληνικές ιστοσελίδες, και στον Έβρο. Η Τουρκία προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί και όσο η Ελλάδα υποχωρεί, η αυτοπεποίθηση της μεγαλώνει. Ο τούρκος πρόεδρος επιθυμεί τροποποίηση της συνθήκης της Λοζάνης, την οποία παρεμπιπτόντως η Τουρκία έχει κάνει κουρελόχαρτο, ακολουθεί την ίδια πολιτική που ακολουθούσε και ο Χίτλερ πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Εισβάλει σε αδύναμες χώρες, όπως η Κύπρος, ή σε διαλυμένες χώρες από εμφύλιο πόλεμο όπως η Συρία, το Ιράκ και τελευταία η Λιβύη, όλες πρώην οθωμανικές επαρχίες, καταλαμβάνοντας εδάφη προχωρώντας ακόμα και σε εθνοκάθαρση κυρίως σε κουρδικούς πληθυσμούς! Μια χώρα η οποία φιλοδοξεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι μέλος του ΝΑΤΟ, συνδιαλλάσσεται μία με τη Ρωσία και το Ιράν, μία με την δυτική συμμαχία, ανάλογα πως την συμφέρει, για να επιτύχει τους τυχοδιωκτικούς της σκοπούς και καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν φαίνεται να επιθυμεί να την σταματήσει, όπως δεν έκαναν και με τον Χίτλερ μέχρι που επιτέθηκε στην Πολωνία. Αναρωτιέμαι θα αναλάβουν δράση, αν επιτεθεί στην Ελλάδα; Ή θα μείνουμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε τους άσπονδους «συμμάχους μας», όπως οι Πολωνοί το 1939;

Όμως η Τουρκία γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι εύκολος αντίπαλος, όπως τα διαλυμένα κράτη της Μέσης Ανατολής και γι αυτό έχει αποφασίσει μαζί με την τακτική της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και τις προκλήσεις σε αέρα και θάλασσα, να δημιουργεί και χάος στα ελληνοτουρκικά σύνορα ενθαρρύνοντας, με επίσημες δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων, την παράνομη είσοδο στην ελληνική επικράτεια χιλιάδων παράνομων μεταναστών οι οποίοι, όπως φάνηκε και στα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο ζουν χρόνια στην Τουρκία και γνωρίζουν πολύ καλά την τουρκική γλώσσα αλλά ουσιαστικά είναι όργανο στα χέρια του τουρκικού κράτους, το οποίο εκμεταλλεύεται την επιθυμία τους να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ και πολλές δεκαετίες η χώρα μας ανέχεται τις προκλήσεις του επιθετικού της γείτονα, αλλά όσο και αν έχει προσπαθήσει να τον κατευνάσει είτε με την επίκληση του διεθνούς δικαίου, είτε δια μέσου της φιλοδοξίας της να καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το αποτέλεσμα είναι η Τουρκία να βάζει στο τραπέζι των διεκδικήσεων όλο και περισσότερα.

Εάν δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε μια μέρα και να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει γνωστές τις κόκκινες γραμμές που έχει η Ελλάδα και να είναι έτοιμη να δράσει εάν η Τουρκία αποφασίσει τελικά να τις παραβιάσει. Η Τουρκία έχει γνωστοποιήσει ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις της τόσο στο Αιγαίο όσο και σε άλλες περιοχές στις οποίες θεωρεί ότι έχει στρατηγικά συμφέροντα και έχει αποδείξει ότι υλοποιεί αυτά που λέει.

Οι κόκκινες γραμμές του ελληνικού κράτους πρέπει από αόρατες που είναι σήμερα να γίνουν ορατές, ώστε να σταλεί το μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι να τις υπερασπιστούμε. Ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει και πληρώνει δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλισμούς ακριβώς γι αυτόν το λόγο. Πρέπει να σταματήσουμε να υποχωρούμε προσπαθώντας να κατευνάσουμε την Τουρκία και να αρχίσουμε να διεκδικούμε. Πρέπει να ανυψώσουμε το φρόνιμα των στρατιωτικών μας, να τους δείξουμε εμπιστοσύνη και να μην τους έχουμε ευνουχισμένους!

Το δόγμα: «Δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα» έχει καταργηθεί στην πράξη με τις ενέργειες της Τουρκίας, ήρθε η στιγμή η χώρα μας να περάσει στην αντεπίθεση και να βάλει φρένο στις τουρκικές προκλήσεις, διαφορετικά με την συνδρομή και των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες θα επέμβουν για να μας «σώσουν» από την απειλή ενός πολέμου με την Τουρκία θα έχουμε μια νέα συμφωνία του «Μονάχου» και η Ελλάδα θα έχει την τύχη της Τσεχοσλοβακίας για το καλό της «ειρήνης»…

Γράφει ο Δημήτριος Γκοβίλας

Πολιτικός Επιστήμονας