Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Προστασία      

Όπως όσοι έχουν εντός τους τη βεβαιότητα ότι βρέθηκαν στη ζωή με μια ανώτερη αποστολή, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να βάλει την κοινωνία σε τάξη.

Έχει τα δίκια του. Η πολιτική του χρειάζεται ακινησία. Στο ιστορικό της παράταξής του υπήρξαν απόπειρες επιβολής ησυχίας νεκροταφείου. Η επικράτησή του προϋποθέτει να μην κινείται τίποτε χωρίς την έγκρισή του- πόσο μάλλον εναντίον του.

Σε μια τόσο πειθαρχημένη κοινωνία περιττεύει η διαμαρτυρία. Πχ δεν έχει θέση ο συνδικαλισμός. Είναι «ελαττωματική ιδέα» , που θα έλεγε και ο Βορίδης. Πόσο μάλλον η απεργία. Πολύ περισσότερο δεν έχουν νόημα οι διαδηλώσεις και άλλες «οχλοκρατικές» δραστηριότητες.

Αλλά αν – αν, λέμε- υπάρξουν κάποιοι που δεν έχουν σωφρονιστεί, ας κάνουν που και που καμιά πορεία. Το επιτρέπει και ο Όρμπαν. Αλλά θα υπάρχει επιτήρηση. «Αμέρικαν μπαρ θα το κάνουμε;» που έλεγε και ο μακαρίτης Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στη «Βίλα των οργίων».

Το «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των Δημόσιων Υπαίθριων Συναθροίσεων» – προσέξτε τον προσδιορισμό «εθνικό»- ορίζει κάθε λεπτομέρεια. Για την «προστασία» τους.
Έργο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Δικός του και ο νόμος που προβλέπει ότι θα για να …εγκριθεί (!!!) μια διαδήλωση θα υποβάλλεται στην οικεία αστυνομική αρχή αίτημα – «δεόντως χαρτοσεσημασμένο» και με παράβολο;. Με τον κατάλογο των αιτημάτων και το όνομα του «διαδηλωτάρχη», που θα πληρώνει -κυριολεκτικά -τα σπασμένα.

Η επιτήρηση κορυφώνεται με τη διαστροφική ιδέα για τη «διαχείριση» των δημοσιογράφων στις διαδηλώσεις; Προσοχή: δεν είναι πλάκα. Ξέρουμε ότι « ο Μπαϊρακτάρης ο σκληρός, δεν σήκωνε ζοριλίκι, έκοβε στους μάγκες το ένα το μανίκι»-και στις γυναίκες μετρούσε το μήκος της φούστας. Αλλά να …πιάνει όμηρους τους δημοσιογράφους σε κάθε διαδήλωση δεν το είχε σκεφτεί.

Ο Χρυσοχοΐδης τους τοποθετεί στο πλάνο του, σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Σαν παρατηρητές. Αξιωματικός- και ουχί απλός αστυφύλαξ-θα πηγαινοέρχεται και θα τους φέρνει τις «πληροφορίες» από τη διαδήλωση. Προφανώς αν κάποιος θέλει και εικόνα θα την παίρνει από τις κάμερες των ΜΑΤ.
Εθνικώς άψογο. Και με καλό σκοπό: την «προστασία» και των δημοσιογράφων. Να μην τους μπερδεύουν οι γκλομποφόροι με τους διαδηλωτές και τους δέρνουν. Να είναι «από την εδώ πλευρά».

Συμπέρασμα; Μπλέξαμε. Αυτά είναι γελοιότητες , χωρίς εφαρμογή . Καμία συνάθροιση πολιτών δεν θα οργανωθεί όπως τη σχεδιάζει κανένας υπουργός. Κανείς δεν θα διαπραγματευτεί το συνταγματικό του δικαίωμα στο «συνέρχεσθαι».

Άλλωστε από την Ιστορία ξέρουμε ότι μια μεγάλη διαδήλωση είναι σε θέση να συμπαρασύρει τα «σχέδια διαχείρισης», τα ΜΑΤ, τις αύρες- ακόμη και τα τανκς.

Κανείς δημοσιογράφος δεν θα παραμείνει μαντρωμένος και θα γράφει ότι του λέει αξιωματικός-σύνδεσμος για τη διαδήλωση. Όποιος κάνει ρεπορτάζ πρέπει να κινηθεί ανάμεσα στο πλήθος, να δει, να ακούσει να μιλήσει με τους συναθροισμένους. Να έχει τις δικές του πληροφορίες και να σχηματίσει τη δική του γνώμη.

Επιχειρώντας να το πάρει πίσω το δημοσιογραφικό μάντρωμα, ο Χρυσοχοΐδης το έκανε χειρότερο. «Οι δημοσιογράφοι θα μπορούν να πηγαίνουν όπου θέλουν». Σαν να είναι προνόμιο που τους εκχωρεί. Συνεπώς, όποτε θέλει το αφαιρεί.

Το θέμα είναι από ποια πολιτική διαστροφή προκύπτουν οι ιδέες να μπουν πολίτες, διαδηλωτές και δημοσιογράφοι σε κουτάκια . Ποιος κινεί τα νήματα και ως πού μπορεί να φτάσει.

Γιώργος Λακόπουλος 

ieidiseis.gr