«Ντου» αναρχικών στον ιερό ναό Aγίου Αντωνίου στο Περιστέρι-(VIDEO)

Παρέμβαση στον ιερό ναό Aγίου Αντωνίου στο Περιστέρι έκανε η «Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα» γράφοντας σε έναν τοίχο «Η εκκλησία Α.Ε. βλάπτει σοβαρά την υγεία».

Κάνουν λόγο για μπίζνα στην χριστιανική ελληνορθόδοξη εκκλησία, ενώ σημειώνουν ότι «η κυβέρνηση της ΝΔ και η εκκλησία της Ελλάδας είναι συνένοχοι για κρατικά εγκλήματα».

Παράλληλα ζητούν επίταξη των ναών και μετατροπή τους σε κλινικές αν πιεστεί ξανά το ΕΣΥ.

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της, την Τρίτη 26 Ιανουαρίου επισκεφτήκαμε ένα συνοικιακό κατάστημα της εκκλησίας Α.Ε. (αυτοαποκαλούμενο ως ιερό ναό Aγίου Αντωνίου στο Περιστέρι) γράφοντας σε ένα τοίχο ένα μεγάλο κυκλωμένο αλφάδι μαζί με τη λεζάντα: «Η εκκλησία Α.Ε. βλάπτει σοβαρά την υγεία». Επιλέξαμε να αφήσουμε το σύμβολο της απόλυτης ελευθερίας σε ένα χώρο απόλυτης υποταγής, θέλοντας να στείλουμε ένα ευθύ μήνυμα στο παπαδαριό, ότι δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα που διαπράττουν.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της αναρχικής συλλογικότητας:

«Όντας ο Θεός το παν, ο πραγματικός κόσμος, τότε ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα. Όντας ο Θεός η αλήθεια, η δικαιοσύνη, το καλό, η ομορφιά, η δύναμη κι η ζωή, ο άνθρωπος είναι το ψέμα, η αδικία, το κακό, η ασχήμια, η αδυναμία κι ο θάνατος. Όντας ο Θεός ο αφέντης, ο άνθρωπος είναι δούλος. Ανίκανος να βρει από μόνος του τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την αιώνια ζωή, δεν μπορεί να τις πετύχει παρά διαμέσου της θείας αποκάλυψης. Όποιος μιλάει όμως για αποκάλυψη, μιλάει και για εξ αποκαλύψεως θεόπνευστους μεσσίες, προφήτες, παπάδες και νομοθέτες, κι οι τελευταίοι μόλις αναγνωριστούνε σαν αντιπρόσωποι της θεότητας στη γη, σαν άγιοι δάσκαλοι της ανθρωπότητας, που τους διάλεξε ο ίδιος ο Θεός για να μας οδηγήσουν στο δρόμο της σωτηρίας, ασκούν αναγκαστικά απόλυτη εξουσία. Όλοι οι άνθρωποι τους οφείλουν παθητική και απόλυτη υποταγή, γιατί δεν υπάρχει ανθρώπινη λογική απέναντι στη θεία λογική, ούτε επίγεια δικαιοσύνη απέναντι στη δικαιοσύνη του Θεού. Όντας δούλοι του Θεού, οι άνθρωποι οφείλουν να είναι, επίσης, δούλοι της Εκκλησίας και του Κράτους, στο μέτρο που το κράτος ιεροποιείται από την Εκκλησία. Η ιδέα του Θεού συνεπάγεται την παραίτηση απ’ την ανθρώπινη λογική και δικαιοσύνη, είναι η πιο αποφασιστική άρνηση της προσωπικής ελευθερίας και καταλήγει αναγκαστικά στην υποδούλωση της ανθρωπότητας, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά.»

Μιχαήλ Μπακούνιν – «Θεός και Κράτος»

Μια πολύ λιτή –μα αναγκαία- ιστορική αναδρομή:

Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες την εποχή της γέννησης του Ιησού είναι περίπου οι εξής: Ο εβραϊκός λαός ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης, η κατάστασή του μπορεί να χαρακτηριστεί ως ολοκληρωτικά δουλική, σε αντίθεση με την άρχουσα τάξη των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων, οι οποίοι απολαμβάνουν όλα τα προνόμια της αγαστής συνεργασίας με τους κατακτητές Ρωμαίους. Στους δρόμους διεξάγεται μια καθημερινή ταξική εξέγερση από τους Ζηλωτές, οι οποίοι άλλοτε οργανωμένα και άλλοτε ατομικά, επιτίθενται με κάθε τρόπο κατά της κρατούσας άρχουσας τάξης του Ισραήλ. Οι Ζηλωτές, οι αντάρτες πόλης όπως θα περιγράφονταν με σύγχρονους όρους, είχαν συνδέσει τον κοινωνικοπολιτικό τους αγώνα για επιβίωση με το Θεό και την προδοσία των εντολών από την άρχουσα τάξη και το ιερατείο. Η σύνδεση κάθε διεκδικητικού αγώνα -σε μια κοινωνία όπου ο λαός διέθετε μόνο θρησκευτική κουλτούρα- με το Θεό ήταν αναπόφευκτη. Οι άρχοντες δεν τολμούν να ξεμυτίσουν δίχως τη συνοδεία από σωματοφύλακες. Το ιερατείο ως οι μόνοι νόμιμοι εκπρόσωποι του Θεού επί της γης σε μια χώρα άκρως θεοκρατούμενη, συντηρεί την πνευματική ένδεια του λαού, απαιτώντας τη βουβή υποταγή στο Νόμο και τον κατακτητή. Ο Νόμος, θεμελιωμένος όπως ήταν από τον Μωυσή, τους παρείχε τη δικαιοδοσία να ασκούν απόλυτη εξουσία στο λαό, δίχως τη δυνατότητα να αμφισβητηθούν. Το ίδιο το ιερατείο, επίσης, φρόντιζε όλα να κυλούν (ή να φαίνονται) ομαλά και να απολαμβάνουν την ηρεμία οι Ρωμαίοι κατακτητές.

Αν κατανοήσουμε τις συνθήκες όπως περιγράφηκαν, τότε έχει ξεχωριστή σημασία και βαρύτητα να αντιληφτούμε την ιδιαιτερότητα της διδασκαλίας του Ιησού, του γιού του μαραγκού, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι προύχοντες, περί κοινοκτημοσύνης. Αρκετοί ιστορικοί περιέγραψαν τον Ιησού ως τον πρώτο σοσιαλιστή, άλλοι έφθασαν ακόμα και στο σημείο να αποδώσουν ως προσωνύμιο το «αναρχικός». Ας μην λησμονούμε ότι μέρη από τη διδασκαλία του επηρέασαν μετέπειτα και ελευθεριακούς κύκλους, όπως τον αναρχοχριστιανισμό με ιδρυτή του τον Λέων Τολστόι. Σίγουρα τα λόγια του υπήρξαν καινοτόμα, ριζοσπαστικά και επαναστατικά για την εποχή που διατυπώθηκαν. Εκείνο που επιμελώς αποκρύπτουν οι γραφές και τα ευαγγέλια είναι ότι ο Ιησούς ήταν Εσσαίος, όπως Εσσαίος ήταν και ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, όπως Εσσαίοι ήταν και κάποιοι μαθητές του. Δυστυχώς όμως για τον χριστιανισμό, τους θεολόγους, τους παπάδες και όσους ευνούχισαν την όποια επαναστατική διάσταση εκείνος διατηρούσε στα σπάργανά του, η αλήθεια μπορεί να άργησε μερικούς αιώνες, όμως για κακή τύχη της εκκλησίας εμφανίστηκε. Η ανακάλυψη των παπύρων του Qumran ή αλλιώς τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας, ξεθεμελίωσε όλα τα ψεύδη των «αγίων» γραφών. Ο Ιησούς ήταν Εσσαίος, ό,τι δίδαξε εμπεριέχεται σχεδόν αυτούσιο στον κοινοβιακό και απομονωμένο από τον πολιτισμό, καταυλισμό των Εσσαίων, στους νόμους που ίσχυαν και στην καθημερινότητά τους, οι οποίοι αποτελούν μια κοινωνικοπολιτική και θρησκευτική οργάνωση που για δεκαετίες προετοίμαζε σε δυσπρόσιτες ερημικές περιοχές την δική τους επανάσταση τόσο κατά του ιερατείου, όσο και κατά των κατακτητών. Λειτουργούσαν κατά κάποιο τρόπο ως το ιδεολογικό ή καθοδηγητικό όργανο των Ζηλωτών, δεχόμενοι κατά καιρούς να περιθάλψουν τραυματισμένους από συμπλοκές Ζηλωτές, όμως δεν αρκούνταν στις οδομαχίες. Προετοίμαζαν την ολοκληρωτική τους επανάσταση. Ο Ιησούς ήταν ο πρώτος απεσταλμένος των Εσσαίων που στέλνονταν ως εκπρόσωπός τους στον έξω κόσμο. Ο λαός Μεσσία ανέμενε, ως Μεσσίας εμφανίστηκε. Τον διαλεκτό περίμεναν, ως υιός του θεού παρουσιάστηκε. Αν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι κειμενογράφοι που ανέλαβαν να συντάξουν τη μυθοπλασία του χριστιανισμού αναγνώριζαν ότι ο Ιησούς ήταν Εσσαίος, τότε ανάμεσα στα λοιπά, θα έπρεπε να συνηγορήσουν στο ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ταξικές διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, όπως δηλαδή συνέβαινε και στο κοινόβιο των Εσσαίων, πως δεν θα υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί. Καταλαβαίνουμε γιατί λοιπόν η συγκεκριμένη πληροφορία κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό και γιατί διαστρεβλώθηκαν ή παραποιήθηκαν οι αρχικές διδαχές του.

Κλείνοντας το κεφάλαιο Ιησούς με τον οποίο δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, κανένας προοδευτικός άνθρωπος αν βάλει στην άκρη τα περί θεού, δεν έχει να χωρίσει τίποτα μαζί του, αξίζει να δούμε πως οι αμείλικτοι διώκτες του όπως το ιερατείο και οι υπάλληλοί του – ένας εξ’ αυτών ο απόστολος Παύλος, ο οποίος «ξαφνικά» είδε ένα όραμα και από μέγας διώκτης (μπάτσος εποχής) των πρώτων συντρόφων του Ιησού, μετετράπη με μέγα προπαγανδιστή του χριστιανισμού και θεμελιωτή του μελλοντικού «Παυλιανισμού» – κατανόησαν ότι αντί να κυνηγούν και να επιτίθενται στο χριστιανισμό, μπορούν με αυτή την πυρηνική βόμβα που πλάστηκε με του κόσμου τα ψέματα και τις μυθοπλασίες, να τιθασεύσουν το λαό και να ξεμπερδέψουν μια για πάντα με τις επαναστάσεις. Αυτό με τη πάροδο των χρόνων το συνειδητοποίησαν όλο και περισσότεροι κυβερνήτες. Η θρησκεία της εγκράτειας, της υποταγής, της δουλικότητας, της προσμονής για ένα άλλο κόσμο πιο δίκαιο, ήταν ό,τι έπρεπε στα χέρια των απατεώνων εξουσιαστών. Και το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Από το Χριστό, ας περάσουμε στους χριστέμπορους…

Σκοταδισμός:

Αρμόζει στο εν λόγω χωρίο να μην χρησιμοποιήσουμε δικά μας σχόλια αλλά γραφόμενα ενός εκ των μεγαλύτερων υποστηρικτών, προπαγανδιστών και απολογητών του χριστιανισμού, του πατέρα της λατινόφωνης εκκλησίας, κατά γράμμα τηρητών του Ευαγγελικού λόγου, Κόϊντου Τερτυλλιανού, μέσα από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Αντιγνώση – Τα δεκανίκια του καπιταλισμού».

Γράφει, λοιπόν, ο σοφός πατέρας της εκκλησίας: «Η φιλοσοφία και κάθε εκπαίδευση γενικά, όχι μόνο δεν εξυπηρετούν το δρόμο προς το Θεό, αλλά εμποδίζουν τη λύτρωση του ανθρώπου. Αντίθετα η θεία αποκάλυψη υπάρχει φυσιολογικά μέσα στον κοινό άνθρωπο, τον άνθρωπο του δρόμου, που καμιά τεχνητή γνώση σχολείου δε νόθεψε τον αυθορμητισμό του… Το πιο μεγάλο αμάρτημα του ανθρώπινου γένους είναι η ειδωλολατρία. Όλες οι αμαρτίες συναντούνται στην ειδωλολατρία κι η ειδωλολατρία σ’όλα τα αμαρτήματα. Το Θέατρο είναι αφιερωμένο στην Αφροδίτη καθώς και στον Βάκχο: αυτοί οι δύο δαίμονες της μέθης και της διαφθοράς, κρατημένοι απ’το χέρι, περπατούν προκλητικά. Μουσική, στίχοι, όργανα και λύρα, όλ’αυτά είναι υπό την προστασία των Μουσών, του Απόλλωνα, Της Αθηνάς, του Ερμή. Εσύ, ο οπαδός του Ιησού Χριστού, δεν θα γελάσεις καθόλου γι’αυτές τις ανοησίες, που δεν θα πρέπει να σ’αποτρέψουν από το να μισείς εκείνους που τις επινόησαν. Αλλά τους αφήνουμε τα μοντέρνα πράγματα, γιατί, αν ο κόσμος είναι του Θεού, τα έργα του κόσμου είναι του δαίμονα. Μας έχει ρητά διδαχτεί να μισούμε το Θέατρο, ιδιαίτερο κέντρο ακολασίας, όπου δεν επιδοκιμάζεται παρά ό,τι επιδοκιμάζεται παντού. Η τραγωδία και η κωμωδία είναι σχολείο εγκλημάτων και ακολασίας, αίματος και διαφθοράς, ασέβειας και βλασφημίας, επίδειξη βίαιων ή επονείδιστων πράξεων που εκπορνεύουν αισθήσεις και σώματα. Τι σκάνδαλο πιο κραυγαλέο σ’όλα τα θεάματα από την πολυτέλεια των φορεμάτων, το ανακάτεμα των φύλων καθισμένων στις ίδιες κερκίδες, τις μαγείες, τις συγκεντρώσεις, όπου ανάβουν οι φωτιές της ασέλγειας… Αλλά σας μένουν κι άλλα θεάματα, είναι μέρα της κρίσης, μέρα αιώνια, μέρα που τα έθνη δεν περιμένουν, μέρα που βλασφημούν, μέρα τέλος, που η γη, με τα αρχαία μνημεία και τα νέα της οικοδομήματα θ’αφανιστεί από μια γενική φωτιά. Ω, απέραντη έκταση παρομοίου θεάματος! Τι να πρωτοθαυμάσω! Που να στρέψω τα μάτια μου; Τι χαρά βλέποντας τόσους περήφανους φιλόσοφους άλλοτε ένδοξους από τη μάταιη σοφία τους, ταπεινωμένους σήμερα μπροστά στους οπαδούς τους και καιόμενους μαζί τους. Βάλτε, τέλος, τόσους ποιητές να τρέμουν από φόβο μπροστά στο δικαστήριο του Ιησού, τρομακτικό νεωτερισμό γι’αυτούς. Τότε είναι που οι τραγικοί ηθοποιοί θα βγάλουν τις πιο γοερές και σπαρακτικές κραυγές μέσα στην απεραντοσύνη της προσωπικής τους τραγωδίας. Τότε οι γελωτοποιοί θα ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο, χάρη στην καινούρια ευαισθησία που θ’αποκτήσουν μεσ’ στις φλόγες. Τότε είναι που θα δούμε τους αθλητές να πέφτουν , όχι πια κάτω από τα ακόντια του γυμναστηρίου, αλλά κάτω από τα πύρινα βέλη του ουρανού….».

Αρκετά με τον Τερτυλλιανό, που δεν είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο πιο ακραίος από τους υποστηρικτές του χριστιανισμού ανά την ιστορία. Σκοταδιστές, εχθροί της χαράς, της ευτυχίας, της ζωής, του έρωτα, της λογικής, της γνώσης, της γυναίκας, της διαφορετικότητας, της σκέψης, της επιστήμης, της προόδου. Φορείς ανίατης ασθένειας που τρώει αιώνες τώρα τη σάρκα της ανθρωπότητας. Η ατομική ιδιοκτησία, ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα της κοινωνίας, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα μετάβασης από τις “κοινωνίες των άγριων” στην “κοινωνία των πολιτισμένων” δεν θα μπορούσε να λείψει από τις πρακτικές της εκκλησίας. Όταν η εκμετάλλευση άρχισε να παγιώνεται και η συσσώρευση χρημάτων, εδαφών αλλά και σκλάβων ήταν στα χέρια των λίγων, η εκκλησία δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτό το παιχνίδι εμφανιζόμενη ως εγγυητής ή προστάτης των αδυνάμων, με αντάλλαγμα την μεταβίβαση της όποιας περιουσίας τους στη ίδια μετά τον θάνατό τους.

Εις ότι αφορά στην εκκλησία της Ελλάδας, εκ της σύστασής της και έπειτα και για όσο διαρκεί το παραμύθι της (πάλιωσε πια, αλλάξτε τουλάχιστον το δράκο), όσο και αν προσπαθήσαμε να βρούμε κάτι θετικό, πάντοτε τη συναντάμε στη λάθος πλευράς της ιστορίας. Δίπλα στους κατακτητές, δίπλα σε δικτάτορες και βασιλιάδες, να αγιάζει τα όπλα επικυριαρχίας κατά του λαού. Ανά τα χρόνια έχουμε παρακολουθήσει αρκετές φορές συγκρούσεις ανάμεσα στο κράτος και την εκκλησία. Η εκκλησία είναι πλέον μια μεγάλη πολιτική δύναμη που μπορεί να πάρει αποφάσεις ακόμα και να αψηφήσει το κράτος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αποποινικοποίηση της μοιχείας το 1982, η θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου το 1983, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων το 1986. Κι αν σε αυτά έκανε πίσω παρόλες τις αντιδράσεις της, στο νομοσχέδιο για την μεταβίβαση της μοναστηριακής περιουσίας στην πολιτεία με «λαϊκή συμμετοχή» (1987) στάθηκε ακλόνητη και φυσικά κέρδισε τη διαμάχη με το κράτος.Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, ή ανόδου της ακροδεξιάς που πολλές φορές είναι απότοκο της κρίσης και εκφασισμού της κοινωνίας, δεν σημαίνει ότι πολλά από τα παραπάνω (λ.χ. αμβλώσεις) δεν μπορούν να παρθούν πίσω. Η εκάστοτε χρονική συγκυρία και οι σκοποί των εξουσιαστών μπορεί να αλλάξουν πολλά πράγματα, άλλοτε να παραχωρούν και να παίρνουν πίσω δικαιώματα. Η εκκλησία θα στέκει μονίμως συμπαραστάτης σε ό,τι αναχρονιστικό παρουσιάζει προς διαβούλευση το κράτος.

Την θέση της ανέκαθεν καθόριζαν τα συμφέροντά της, η διατήρηση των κεκτημένων της, η μακροημέρευσή της και πάνω απ’όλα η περιουσία της…

Γιατί αν έχω δυο χιτώνες, να μην εξασφαλίσω κι άλλους τόσους;

Το πλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα που καλείται να επιλύσει οποιοσδήποτε ερευνητής τολμήσει να ενασχοληθεί με το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας, είναι να εντοπίσει έστω και κατά προσέγγιση το πραγματικό εύρος της.

Στοιχεία εκτιμούν ότι το τελικό νούμερο εκτινάσσεται περίπου στα άνω των 15 τρισεκατομμυρίων Ευρώ. Και αυτός ο εξωπραγματικός όμως αριθμός ίσως να φαντάζει πολύ μικρός, αν αναλογιστούμε ότι μονάχα 5 μονές από τις 2.500 ανά την επικράτεια όταν προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια κατά του νόμου Τρίτση, επικαλέστηκαν με δικά τους στοιχεία περιουσία 8 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Ας κάνουμε μόνοι μας την αναγωγή για να κατανοήσουμε τη μπίζνα που κρύβει πίσω της κάθε θρησκεία και εν προκειμένω η χριστιανική ελληνορθόδοξη. Πέρα από τις μονές και τους δεκάδες χιλιάδες ναούς, υπάρχει μια τεράστια λίστα ιδιοκτησίας. Άνω του 1.300.000 στρέμματα ανήκουν στην εκκλησία Α.Ε., χωρίς να υπολογίζονται 400.000 ακόμα στρέμματα που διεκδικούνται από το παπαδαριό ως «διακατεχόμενα». Και να’ταν μόνο αυτά… Χιλιάδες κτήρια, βραχονησίδες, νησιά, θέατρα, κινηματογράφοι, εμπορικά κέντρα, ιδρύματα, βιβλιοθήκες, εκατοντάδες ή χιλιάδες καταστήματα που νοικιάζονται μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος ώστε συχνά ο ενοικιαστής ποτέ να μη μαθαίνει τον πραγματικό ιδιοκτήτη, μετοχές, ομόλογα, καταθέσεις, αμοιβαία κεφάλαια και ότι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου θα το βρει σ’αυτή τη λίστα.Βέβαια, δεν θα μπορούσαν να μην ασχοληθούν και με τη νόμιμη τοκογλυφία. Μέσω της Εθνικής τράπεζας, της οποίας φυσικά και η εκκλησία Α.Ε. τυγχάνει μεγαλομέτοχος (συμμετέχει και στη μετοχική σύνθεση άλλων επίσης τραπεζών), κρατούν στα άγια χέρια τους το 40% του ελληνικού χρέους καθώς δάνεισαν μέσω της συγκεκριμένης τράπεζας το δημόσιο ταμείο με επιτόκιο 6%. Η επικύρωση κάθε λογής περιουσιακού στοιχεία της εκκλησίας Α.Ε. γίνεται ακόμα και με χρυσόβουλα περασμένων εποχών, τα οποία γίνονται αποδεκτά από τις κυβερνήσεις που γνωρίζοντας τις επιπτώσεις σε περίπτωση που εναντιωθούν στις αδηφάγες ορέξεις των παπάδων, κάνουν πάντοτε τα στραβά μάτια.

Όλα αυτά και άλλα τόσα που δεν γνωρίζουμε, είναι παντελώς αφορολόγητα. Η εκκλησία Α.Ε. είναι η μοναδική εταιρία στην ελληνική επικράτεια που δεν έχει έξοδα. Το στελεχιακό της δυναμικό αμείβεται από δημόσιο χρήμα, ενώ κάθε καινούρια επένδυση για ανεγέρσεις ναών διενεργείται μέσω του ποιμνίου δια του παγκαριού. Οι δωρεές από αφελείς συνανθρώπους μας, ασταμάτητες όπως ρέουν στο «φιλόπτωχον» ταμείο της εκκλησίας, αυγαταίνουν το ήδη διογκωμένο απόθεμα. Το δε νομικό καθεστώς που καλύπτει ως ομιχλώδες πέπλο το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εκκλησίας της Ελλάδας, είναι τόσο περίπλοκο ώστε είναι πιθανόν ακόμα και ο CEO της επιχείρησης, ο αρχιεπίσκοπος δηλαδή, να μην είναι σε θέση να γνωρίζει τα πραγματικά νούμερα των περιουσιακών στοιχείων. Γι’αυτό δεν παίζει ρόλο μόνο το αυτοδιοίκητο των μονών ή του αγίου όρους, αλλά οι ενέργειες της ίδια της εκκλησίας για να στηθεί ένα τόσο περιπλεγμένο τοπίο στο παρασκήνιο του χρήματος, ώστε να μην αφήσει καμία δίοδο σε όποιον προσπαθήσει να βρει άκρη. Ωχριούν μπροστά της ακόμα και οι πιο πανούργες πολυεθνικές που αναζητούν σωτήριες διαδρομές ξεπλύματος για το βρώμικο χρήμα σε εξωτικά νησιά. Η εκκλησία ως ένα πραγματικό γραφείο ταξιδίων, προσφέρει κατ’ αποκλειστικότητα και μονοπωλιακά ένα one way εισιτήριο για το Παράδεισο. Για να κατακτήσεις και εσύ μια θέση στο αιώνιο χριστιανικό ψεύδος που θα ακολουθήσει της ζωής, οφείλεις να δηλώσεις παραίτηση, υποταγή, τυφλή πίστη και υπομονή. Θα το πληρώνεις όμως για μια ολόκληρη ζωή. Ούτως ή άλλως η εκκλησία σε καλωσορίζει στη γέννηση και σε ξεπροβοδίζει στο θάνατό σου (με το αντίτιμό της φυσικά), φροντίζοντας να παρεισφρήσει με την ενοχλητική της παρουσία και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων.

Πάντοτε με το αζημίωτο…

Πατήρ, κορoνοϊός & Άγιο Πνεύμα:

Φτάνοντας στο προκείμενο που δεν είναι άλλο από την πανδημία και τις δυστοπικές καταστάσεις που έχει επιφέρει στο διάβα της για όλους όσους συγκαταλέγονται στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και όχι μόνο, οφείλουμε μία ιδιαίτερη μνεία για το ρόλο που διαδραμάτισε η εκκλησία Α.Ε. το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Από την εμφάνιση κιόλας των πρώτων κρουσμάτων του covid-19 η ιεραρχία της εκκλησίας φρόντισε να καταστήσει σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά ότι μπροστά στην κονόμα δεν επρόκειτο να θυσιάσει ούτε τα αυτονόητα που θα προφύλασσαν τους πελάτες της εταιρίας, δηλαδή το ίδιο της το ποίμνιο, την υγεία των θρησκευόμενων συμπολιτών μας, τους οποίους τόσο πολύ αγαπούν, κατά τα λεγόμενά τους.

Εξ αρχής ακούσαμε ότι ο κορονοϊός δεν κολλά μέσα στις εκκλησίες, ακολούθως μάθαμε ότι ο ιός δεν μεταδίδεται δια μέσω της θείας κοινωνίας, ότι δεν χρειαζόμαστε κανενός είδους εμβόλιο καθώς αντιμετωπίζεται με τον αγιασμό και ότι όποιος ακολουθεί το δρόμο του θεού δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ακολούθησαν δεκάδες κωμικοτραγικές δηλώσεις του τύπου «έχουμε κοινωνήσει χιλιάδες πιστούς και όπως βλέπετε κανείς μας δεν έχει πάθει τίποτα», έως ότου καταγράφηκαν τα πρώτα κρούσματα σε ιεράρχες. Μετέπειτα, όταν «κοιμήθηκαν» οι πρώτοι εξ’αυτών (γιατί ως γνωστόν, οι ιεράρχες δεν πεθαίνουν, παρά κοιμούνται, ίσως για να ξυπνήσουν πιο γρήγορα στη Δευτέρα παρουσία…), τότε και μόνο τότε ασπάστηκαν δειλά-δειλά τη χρήση μάσκας εντός των κατά νομών καταστημάτων τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μάσκες πρότινος χαρακτηρίζονταν ως ένα ακόμα «εργαλείο του διαβόλου».

Έως τότε -και αυτή είναι η πικρή αλήθεια- δεν δέχτηκαν ουδεμία πίεση από την πολιτική εξουσία ώστε να ευθυγραμμιστούν με τα υποτυπώδη μέτρα προστασίας που λάμβανε σύσσωμο το κοινωνικό σώμα. Τουναντίον, οι «επιστημονικά τεκμηριωμένες» απόψεις της ιεραρχίας έβρισκαν αρωγή και συμπαράσταση όχι μόνο ανάμεσα σε κυβερνητικά στελέχη που αδιαλείπτως συνέχισαν μέσα στην πανδημία να γλύφουν κουτάλια, να φυλάνε γονυπετείς χέρια παπάδων και να εκτελούν με ζήλο τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αλλά ακόμα και στους επιδημιολόγους-λοιμωξιολόγους, κάποιοι εκ των οποίων (προφανώς της σχολής Ελένης Γιαμαρέλλου) παρότι συνομολογούσαν στα σκληρά lock down, δεν έβρισκαν τίποτα μεμπτό στο να συνεχίζονται οι συγχρωτίσεις εντός των ναών.

Το γεγονός είναι ότι η εκκλησία ήταν η τελευταία σε κάθε δέσμη μέτρων και η πρώτη έννοια της κυβέρνησης στο πως θα ανοίξει μια ώρα γρηγορότερα. Στην πραγματικότητα δεν μπήκε ποτέ σε καθεστώς lock down, συνέχισε απρόσκοπτα τη λειτουργία της υπό μερικούς υποτιθέμενους περιορισμούς, οι οποίοι ετίθεντο στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε μητροπολίτη για το αν θα τηρηθούν ή όχι.

Οι ιερείς καλούσαν τον κόσμο άφοβα να κοινωνήσει, αψηφώντας με διάφορα αντιεπιστημονικά τεχνάσματα τον ιό, ενώ γνώριζαν πως οι ίδιοι αν νοσήσουν θα είχαν εξασφαλισμένη μια θέση και ένα κρεβάτι ΜΕΘ σε κάποιο νοσοκομείο. Οι πιστοί αντίστροφα σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν την ίδια τύχη καθώς μεγάλη μερίδα ανθρώπων πέθαιναν εκτός ΜΕΘ.

Εν γνώσει της κυβέρνησης της ΝΔ οι ναοί παρέμεναν ανοιχτοί και άνθρωποι στέλνονταν στο θάνατο. Γνώριζαν τι αποτελέσματα μπορούσε να προκαλέσει έστω και ένας τοπικός εορτασμός, όπως συνέβη στη Θεσσαλονίκη με τη δοξολογία του αγίου Δημητρίου, και όμως παραδέχτηκαν ότι μερικές φορές μπροστά στη δύναμη της πίστης (μετάφραση: στο κυνήγι της ψήφου) η ανθρώπινη ζωή επιβάλλεται να έρχεται δεύτερη στο καπιταλιστικό χρηματιστήριο αξιών.

Η ψευδεπίγραφη πολεμική που υποτίθεται ότι ξεκίνησε ανάμεσα στην κυβέρνηση και την εκκλησία με αφορμή τα Θεοφάνεια, είναι πέρα για πέρα τραγική. Η εκκλησία απέδειξε ότι όχι μόνο αποτελεί κράτος εν κράτει, αλλά όταν θίγονται τα συμφέροντά της, τότε με πυγμή επιδεικνύει την ανωτερότητά της απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Φυσικά και δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Σε ποια αστική «δημοκρατία» οι νόμοι ισχύουν για όλους;

Κρατάμε την τοποθέτηση του μητροπολίτη Ιλίου, Αχαρνών κ Πετρούπολης και εκπροσώπου της ιεράς Συνόδου, Αθηναγόρα, που λειτουργεί στον Άγιο Αντώνιο στο Περιστέρι, ο οποίος ερωτηθείς για τα δυο μέτρα και σταθμά που επέδειξε το υπουργείο «προστασίας» του πολίτη και κατ’επέκταση οι μπάτσοι, για τις εκκλησίες σε σχέση με τη πρόσφατη σφοδρή καταστολή που δέχτηκαν οι συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο και την 6η Δεκέμβρη, απάντησε: «Ο κ. Χρυσοχοΐδης αποφάσισε να εφαρμόσει ότι κάνει και με τις διαδηλώσεις. Και επειδή δεν είμαστε τα παιδάκια των Εξαρχείων να έχουμε καδρόνια, σιδερολοστούς και λοιπά ήταν πιο ήπια».

Η κριτική μας παρότι στρέφει τη μερίδα του λέοντος στην ιεραρχία της εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να μην παρουσιάσει και μία πτυχή για το χριστεπώνυμο πλήθος.

Για το πλήθος που ακολουθεί σαν πρόβατο επί σφαγής ότι διατάζουν οι ιεράρχες

Για το πλήθος που γλύφει κουτάλια εν μέσω πανδημίας.

Για το πλήθος που αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του, χωρίς ίχνος κοινωνικής συνείδησης, συνωστιζόμενο χωρίς μέτρα προστασίας για να τηρήσει εθιμοτυπικές δοξασίες.

Κατανοούμε και σεβόμαστε πλήρως ότι η πίστη ερμηνεύεται, βιώνεται, εξηγείται και εν τέλει διαμορφώνεται με διαφορετικό τρόπο στο φαντασιακό κόσμο κάθε ατομικότητας που μπλέκει στα γρανάζια της. Αυτό δεν το υποστηρίζουμε για να αμβλύνουμε τις ακίδες της κριτικής μας, ούτε για να γίνουμε αρεστοί. Όπως και να το κάνουμε χρειάζεται κριτική σκέψη για να δραπετεύσεις από τις δεισιδαιμονίες κάθε θρησκείας και δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίσουμε με συμπάθεια όσους συμπολίτες μας προσπαθούν να σώσουν τη ψυχή τους ακολουθώντας το δρόμο που τους διδάσκουν οι χριστέμποροι, δηλαδή της πλήρους υποταγής και της υπομονής για τα καλύτερα που θα’ρθουν σε μια άλλη ζωή. Ποιος δεν θα’θελε όλοι γύρω μας να συνειδητοποιούσαν ότι εδώ είναι η κόλαση και οφείλουμε παλεύοντας να τη μετατρέψουμε σε παράδεισο. Τότε όλες οι θρησκείες θα περνούσαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όμως είναι ο φόβος για το άγνωστο, o φόβος του θανάτου, η ανθρώπινη ματαιοδοξία για την αιωνιότητα, οι προσωπικές αδυναμίες του καθενός, το ρίζωμα των θρησκειών στα παιδικά αθώα μυαλά πριν εκείνα μπορέσουν να αποφασίσουν αν θα ήθελαν να ενταχθούν στο κοπάδι, είναι τόσοι πολλοί και πολύπλοκοι οι λόγοι που η δύναμη της θρησκείας παραμένει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό ακόμα και αν φθάσαμε στο 21ο αιώνα, που δεν είναι ο κατάλληλος χώρος και χρόνος να ξεκινήσουμε εδώ την ιδεολογική αντιπαράθεση.Το σίγουρο είναι πως όταν ξεθεμελιωθεί η εξουσία ανθρώπου από άνθρωπο, τότε θα απολέσει και ο κάθε λογής θεός την δική του επί της γης εξουσία. Τότε οι ανέραστοι σκοταδιστές κηφήνες του παπαδαριού, ίσως υποχρεωθούν να δημιουργήσουν κάτι, δίνοντας χρώμα στην άσκοπη, επιζήμια και παρασιτική για το κοινωνικό σύνολο ζωή τους.

Την Τρίτη 26 Ιανουαρίου επισκεφτήκαμε ένα συνοικιακό κατάστημα της εκκλησίας Α.Ε. (αυτοαποκαλούμενο ως ιερό ναό Aγίου Αντωνίου στο Περιστέρι) γράφοντας σε ένα τοίχο ένα μεγάλο κυκλωμένο αλφάδι. Επιλέξαμε να αφήσουμε το σύμβολο της απόλυτης ελευθερίας σε ένα χώρο απόλυτης υποταγής, θέλοντας να στείλουμε ένα ευθύ μήνυμα στο παπαδαριό, ότι δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα που διαπράττουν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και η εκκλησία της Ελλάδας είναι συνένοχοι για κρατικά εγκλήματα.

Επίταξη των ναών και μετατροπή τους σε κλινικές αν πιεστεί ξανά το Ε.Σ.Υ. κατά τα πρότυπα της CNT (Ισπανία, 1937).

Όταν ο τελευταίος καπιταλιστής κρεμαστεί από τα έντερα του τελευταίου παπά, τότε η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει.

Ούτε θεοί, ούτε αφέντες!

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα

Δείτε ΕΔΩ το βίντεο

lawandorder.gr