Η χθεσινή δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ δεν σόκαρε. Έθλιψε, προβλημάτισε αλλά δεν σόκαρε μία κοινωνία που πλέον έχει συνηθίσει ν’ ακούει για «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών», «επαγγελματίες εκτελεστές», «ενέδρα θανάτου»

Πιο πολύ απ’ όλα όμως οι συγκεκριμένες εκφράσεις έχουν συνδυαστεί με κάτι άλλο στο μυαλό των πολιτών. Ότι δεν συλλαμβάνονται ποτέ τους δράστες.

Πλέον οι δολοφονίες γίνονται μέρα μεσημέρι, οι εκτελεστές δρουν άνετοι με το φως του ηλίου σαν να γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να συλληφθούν, σαν να έχουν γύρω τους ένα «αόρατο δίχτυ» προστασίας.

Το γεγονός ότι τα τελευταία 3 χρόνια έχουν συμβεί τόσες δολοφονίες ατόμων που εμπλέκονται σε μία συγκεκριμένη δικογραφία η οποία «ακουμπά» τα υψηλότερα κλιμάκια της ελληνικής κοινωνίας και της εξουσίας και δεν έχει συλληφθεί ή προσαχθεί ούτε ένας ύποπτος δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα.

Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μία πολύ «ρηχή» κοινωνία και ως εκ τούτου έχει και πολύ «ρηχό» υπόκοσμο. Όλοι γνωρίζουν τους πάντες και τίποτα δεν μένει κρυφό. 

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον αρχίζουν και δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα μήπως υπάρχει πολύ υψηλή κάλυψη.

Φυσικά αυτού του είδους οι «ανεξιχνίαστες δολοφονίες» δεν είναι προϊόν μόνο των τελευταίων χρόνων, αλλά έντονο χαρακτηριστικό της εποχής των μνημονίων. Συγκεκριμένα μετά την δολοφονία Γκιόλια και μετά το 2010, το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Μάλιστα για τη συγκεκριμένη υπόθεση υπήρξε μαρτυρία από την Κύπρο για τους δολοφόνους, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς, γιατί;

Μετά τη δολοφονία Καραϊβάζ το ερώτημα που «καίει» πολλούς δεν είναι ποιος τον σκότωσε αλλά ποιος έχει σειρά… 

pronews.gr

Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις