Μάκης Βορίδης: Επέτειος      

Μέρα που είναι. Όσοι συνεργάσθηκαν με τους πραξικοπηματίες του 1967 λέγονται «χουντικοί». Όσοι συνεργάσθηκαν μαζί τους μετά τη χούντα πώς λέγονται; Μεταχουντικοί;

Είναι κι αυτή η επέτειος ευκαιρία να ρωτήσουμε τον Μάκη Βορίδη.

Δεν τον έφεραν οι περιστάσεις στην αγκαλιά του Παπαδόπουλου. Δεν ήταν ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» που τον στρατολόγησε με όσους κατέλυσαν τη Δημοκρατία.

Ήταν άλλωστε μόλις τριών ετών όταν ο Παττακός κατέβασε τα τανκς.

Έκανε επιλογή ιδεών από έμπνευση. Το 1985, χρίσθηκε θέση από τον Παπαδόπουλο νεολαιάρχης της ΕΠΕΝ – του κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει από τη φυλακή.

Νέος καλής οικογενείας, είχε δώσει δείγματα αφοσίωσης στον ίδιο και πίστης στην «εθνοσωτήριο», με τη δράση του στο Κολλέγιο Αθηνών.

Ιδρυτής και επικεφαλής της νεοφασίζουσας οργάνωσης «Ελεύθεροι Μαθητές», έκανε επίδειξη των ιδεών του προπηλακίζοντάς συμμαθητές εβραϊκής καταγωγής -μεταξύ των οποίων και τον διάσημο αργότερα Σάμπι Μιωνή.

Τι έστειλε τον Μάκη Βορίδη στον Παπαδόπουλο στα 21 του; «Η ΕΠΕΝ ήταν το κύριο όχημα για να εκφράσει τις απόψεις της η εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά… Ως ακτιβιστής στον εθνικό, πατριωτικό κύκλο που ήθελα να δραστηριοποιηθώ πολιτικά, ήταν η μόνη διέξοδος».

Αντίστοιχη διέξοδος ήταν και η συναναστροφή με το νεοφασισταριό της εποχής στην Ευρώπη.

Πέρασε κάποια χρόνια το βίου του μαχόμενος να σπάσει το «όταν λέμε ισόβια ενώνουμε ισόβια» του Καραμανλή και να βγει από την φυλακή ο αρχηγός του.

Δεν ξέρουμε πως θα ήταν η πολιτική ζωή αν συνέβαινε.

Ξέρουμε μόνο ότι η ΔΑΠ τη Νομικής πρωτοστάτησε, με τον Κ. Χατζηγάκη – με τον οποίο κάθεται σήμερα δίπλα στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού Συμβούλιου στη διαγραφή του από τον φοιτητικό Σύλλογο ως «φασίστα».

Δεν ίδρωσε το αυτί του. Λίγο μετά τον συνέλαβε ο φωτογραφικός φακός με το τσεκούρι στο χέρι να κυνηγάει αριστερούς, αλλά και να θεωρεί «κυριότερο εχθρό τον φιλελευθερισμό».

Ήταν τόσο «πορωμένος», ώστε αναβαθμίσθηκε σε μέλος της ηγετικής ομάδας της ΕΠΕΝ και πήγαινε για αρχηγός της. Όπως θα έκανε αργότερα με τον ΛΑΟΣ, υποβλέπονταν τη θέση του Γ. Καρατζαφέρη που τον λέγε «ο σολίστας μου».

Στον πολύπειρο καρατερίστα της ακραίας συμπεριφοράς, που διέγραψε από τη ΝΔ ο νεότερος Καραμανλής, κατέφυγε όταν απέτυχες να σταδιοδρομήσει και ως επικεφαλής εθνικιστικού κόμματος που ίδρυσε -με τεχνογνωσία από τους Λεπέν- και μια αναποτελεσματική σύμπραξη με τον Κώστα Πλεύρη.

Αλλά ως το 2007 τουλάχιστον, συνέχιζε να εορτάζει κάθε χρόνο τέτοια μέρα το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και το πραξικόπημα. Φωτογραφήθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος σε μάζωξη νοσταλγών τη χούντας στην Παλλήνη. Αμετανόητος.

Σήμερα ο Βορίδης αρχίζει το επίσημο πολιτικό βιογραφικό του από τον Σεπτέμβριο του 2007, ως βουλευτής του ΛΑΟΣ. Αμνησία για τα προηγούμενα, ντροπή ή απλώς υποκρισία;

Πώς αισθάνεται άραγε στις 21 Απρίλιου κάθε χρόνο, για τους «αγώνες» που έκανε για τα «ιδανικά» της «Επαναστάσεως» και τους κατάδικους Απριλιανούς;

Πώς αισθάνεται ο Μητσοτάκης που έχει πρωτοκλασάτο υπουργό κάποιον που διαμορφώθηκε πολιτικά από εκείνους που τον έκαναν «πολιτικό πρόσφυγα έξι μηνών»;

Γιώργος Λακόπουλος 

ieidiseis.gr

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ