Γνωστός επιχειρηματίας: Αθώος ή ένοχος για σεξουαλική κακοποίηση των δυο ανήλικων παιδιών του;

Μια ιστορία στα όρια της ανθρώπινης λογικής με ένα τεράστιο ερώτημα: Πατέρας που δολοφόνησε τις ψυχές των 2 παιδιών του, ή θύμα της εκδικητικής μανίας της πρώην συζύγου του. Και στις δυο περιπτώσεις δηλαδή η θυματοποίηση των παιδιών είναι δεδομένη.

Στο εδώλιο του δικαστηρίου, κάθεται ένας πατέρας, επιχειρηματίας και εξέχων μέλος της εβραϊκής κοινότητας της Ελλάδας, με μια βαριά κατηγορία , η ηθική απαξία της οποίας είναι τεράστια: Κατηγορείται για ασελγείς πράξεις σε βάρος των δύο ανήλικων παιδιών του, ενός 8χρονου  κοριτσιού και του 7χρονου αδελφού της.

Τα παιδιά που μπήκαν από πολύ μικρά στην δίνη του διαζυγίου των γονιών τους, αλλά και νωρίτερα ζούσαν την κακής ποιότητας σχέση τους, με εκρήξεις, καυγάδες και – καταγγελλόμενη ως -βίαιη συμπεριφορά του πατέρα προς τη μητέρα.

Η «εξομολόγηση»

Tρία χρόνια μετά το χωρισμό τους, φέρονται να εξομολογούνται στην μητέρα τους, ότι «ο μπαμπάς τους έκανε κακές πράξεις με το  …».

Η μητέρα καταγράφει στο κινητό τα λεγόμενα των παιδιών και η ιστορία τους φτάνει στις δικαστικές αίθουσες , με τον 51χρονο σήμερα πατέρα να ισχυρίζεται από την πρώτη στιγμή ότι οι «δήθεν εξομολογήσεις των ανήλικων παιδιών του ήταν υποβολιμαίες από την μητέρα τους» ,  η οποία θέλοντας να τον εκδικηθεί που την εγκατέλειψε εν μία νυκτί μην μπορώντας να ζει άλλο μαζί της, κατέστρωσε, όπως λέει ,  σχέδιο περί «σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών τους».

Ο κατηγορούμενος προφυλακίζεται και το πρωτόδικο δικαστήριο δεν πείθεται από τους απολογητικούς ισχυρισμούς του καταδικάζοντας τον σε  συνολική πρόσκαιρη κάθειρξη 45 ετών με εκτιτέα τα 25 έτη. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για  «ασέλγεια μεταξύ συγγενών κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, αποπλάνηση παιδιών που δεν συμπλήρωσαν τα 12 έτη, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση», στέλνοντας τον στη φυλακή να εκτίσει την ποινή του.

Στο Εφετείο

Η δίκη σε δεύτερο βαθμό – και ενώ ο κατηγορούμενος εκτίει την ποινή του στις φυλακές Γρεβενών, εδώ και 7 χρόνια – ξεκινά στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, και λόγω πανδημίας διακόπτεται και αναμένεται να συνεχιστεί στις 15 Ιουνίου, με την κατάθεση της δικαστηριακής ψυχολόγου Χριστίνας Αντωνοπούλου.  

Ο κατηγορούμενος έκλεισε όλες τις επιχειρήσεις του, λόγω του εγκλεισμού του στη φυλακή και πλέον συντηρείται από τα χρήματα των ηλικιωμένων γονιών του, ενώ του έχει απαγορευθεί οποιαδήποτε επικοινωνία με τα δύο παιδιά του.

Το Πρωτόδικο δικαστήριο δέχθηκε ότι σε αδιευκρίνιστο χρόνο το 2013, τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του από την οικογενειακή στέγη, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας του με τα ανήλικα παιδιά του, «ακούμπησε το π… του  στον π…. ό της ανήλικης κόρης του, ζήτησε από αυτήν να το γ…..  και στη συνέχεια να το κρατήσει στο χέρι της και στη συνέχεια …… πάνω στην παλάμη του χεριού της, …» και  «ενώ ήταν γυμνός όρμησε δύο φορές στο σώμα του ανήλικου γιού του…». Οι περιγραφές σοκάρουν και  αποτελούν μερικές από μια σειρά ασελγών πράξεων για τις οποίες καταδικάστηκε στη συνολική πρόσκαιρη κάθειρξη 45 ετών σε πρώτο βαθμό.

Καταγεγραμμένη στο κινητό μαρτυρία

Η 49χρονη σύζυγος καταθέτοντας και στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο επιμένει στις καταγγελίες της σε βάρος του κατηγορούμενου πρώην συζύγου της τον οποίο περιέγραψε ως άτομο που διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις, έπαιρνε ναρκωτικά και έπινε αλκοόλ σε όλη της διάρκεια του έγγαμου βίου τους. «Η  κόρη μου, μου είπε «ο μπαμπάς μου έβαλε το π…..  κι έβγαλε μια …». Της ζήτησα να τα  πούμε αυτά κάπου να μας βοηθήσει αλλά το παιδί δεν ήθελε και τα γράψαμε στο κινητό, είπε η μάρτυρας.

Οι περιγραφές της γυναίκας αφορούσαν τη σεξουαλική συμπεριφορά του πρώην συζύγου της  αλλά και εξωσυζυγική σχέση του συζύγου της με τη γραμματέα του. «Αυτή η γυναίκα του έστελνε μηνύματα στο κινητό του και του έλεγε …. ».

Η Τεχνική έκθεση

Στην δικογραφία περιλαμβάνεται και η τεχνική έκθεση που συνέταξε η επίκουρη καθηγήτρια του πανεπιστημίου Αθηνών, με εξειδίκευση στη δικαστική Ψυχολογία  Χριστίνα Αντωνοπούλου η οποία είναι και η πρώτη μάρτυρας που έχει κληθεί να καταθέσει με την επανέναρξη της δίκης στις 15 Ιουνίου.

Η κ. Αντωνοπούλου, η οποία διορίσθηκε από την υπεράσπιση του κατηγορουμένου, ξεκαθαρίζει ότι «αποτελεί επιστημονικό μου πιστεύω αλλά και θεώρημα της επιστημονικής έρευνας  ότι μια κοινωνία και ο πολιτισμός της καταστρέφεται με βεβαιότητα όταν αναπτύσσονται και εξαπλώνονται επικίνδυνα, τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές. Κατά συνέπεια θα μου ήταν αδιανόητο να συμπαρασταθώ δεοντολογικά και με ειδικευμένο επιστημονικό τρόπο στον εν λόγω κατηγορούμενο εάν δεν είχα εδραιώσει την πεποίθηση ότι είναι τραγικό θύμα μιας ακατανόητης σκευωρίας που έχει συμπαρασύρει και τα δύο παιδιά τραγικά θύματα και αυτά παγιδευμένα σε ένα «αρρωστημένο’ και κατασκευασμένο σενάριο «εικονικής» σεξουαλικής κακοποίησης τους».

Η κ. Αντωνοπούλου, αποφαίνεται ότι «η κλινική εικόνα του κατηγορούμενου δεν ανταποκρίνεται στον επιστημονικό ορισμό της παρεκκλίνουσας σεξουαλικής συμπεριφοράς».

Και προσθέτει:  «Βιώνει της έντονο ψυχοτραυματικό στρες, με αποτέλεσμα της είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο από της σύγχρονες έρευνες να παρουσιάζει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δυσάρεστα ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Από της επαφές που είχα μαζί του διαπίστωσα ότι έχει περιέλθει σε δεινή συναισθηματική κατάσταση, με αδιαμφισβήτητη ανησυχία για την ψυχοσυναισθηματική πορεία των παιδιών του, διότι νοιώθει αδύναμος να τα προστατεύσει, από την βίωση αρνητικών μηνυμάτων και συμπεριφορών τα οποία προσάπτει με αιτιολογημένες θέσεις σε «απαρεκκλίνουσα» και ιδιόρρυθμη συμπεριφορά της μητέρας και εν διαστάσει συζύγου του και υπό στενή και ευρεία έννοια οικογενειακού της περιβάλλοντος».

«Ψευδείς καταγγελίες;»

Η επιστήμονας επικαλείται τα συμπεράσματα ημερίδας της Ένωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων σε συνδιοργάνωση με την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με τα οποία στη χώρα μας ένα αρκετά υψηλό ποσοστό καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση ή ασέλγεια παιδιών είναι «ψευδείς». Τόσο η εκδίκηση όσο και οι οικονομικοί παράγοντες  παίζουν ουσιαστικό ρόλο σε αυτού του είδους τις καταγγελίες.

Το ερώτημα βέβαια που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί μια μάνα να κατασκευάσει ένα |αρρωστημένο| σενάριο κακοποίησης των παιδιών της εις βάρος του συζύγου της με τον πιο βίαιο τρόπο. Και κυρίως να απαντηθεί πειστικά δεδομένου πως στη ζυγαριά μπαίνουν από τη μια (το πιο σοβαρό) ο ψυχισμός δυο αθώων μικρών παιδιών και από την άλλη η πιθανότητα να είναι αθώος ένας άνθρωπος που καταδικάστηκε σε 45 χρόνια κάθειρξη.

Ενδημούσε η βία

Αναφερόμενη στην οικογένεια του κατηγορουμένου λέει χαρακτηριστικά ότι «ενδημούσε η ενδοοικογενειακή βία ψυχολογική και σωματική. Η βία μεταξύ των συζύγων είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι δημιουργεί στα παιδιά το «σύνδρομο του αμέτοχου θεατή».

Το 8χρονο κοριτσάκι περιγράφει με εξαιρετικά δυσάρεστο τρόπο τη σχέση των γονιών της, την οποία χαρακτηρίζει κατά τα λεγόμενα της, η βιαιότητα και η ένταση. Φωνές, εκφοβισμοί, ύβρεις και βιαιοπραγίες είναι αυτά που περιλαμβάνει το περιεχόμενο της επικοινωνίας των γονιών της. Αναφέρεται με αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τον πατέρα της, τον οποίο αποκαλεί «ψεύτη» και «κλέφτη».

Η κακής ποιότητας επικοινωνία που επικρατεί στη σχέση των γονιών τους έχει επιπτώσεις και στα δικά τους συναισθήματα αλλά και στη συμπεριφορά τους η  οποία συχνά γίνεται βίαιη, ενώ δεν εκλείπουν και οι υβριστικές εκφράσεις που οι δύο ανήλικοι επιλέγουν και χρησιμοποιούν για να εκφράσουν το θυμό τους».

«Ψυχοφθόρο»

Κατά την κρίση της- διορισμένης από την υπεράσπιση-  κυρίας Αντωνοπούλου, από τις μαρτυρίες των παιδιών «αποδεικνύει ότι τα παιδιά ζούσαν σε ένα κλίμα ιδιαίτερα ψυχοφθόρο με αποτέλεσμα να είναι ευεπίφορα στην υποβολιμότητα.

Ο φόβος των παιδιών για την προστασία της μητέρας από τον δήθεν «βίαιο’ πατέρα – σύζυγο τους διαμορφώνει μια ευάλωτη προδιάθεση υποβολιμότητας. Τα παιδία τείνουν να προστατεύσουν και να ταυτίζονται με εκείνο τον γονιό που τα έχει πείσει ότι κινδυνεύει ανεξάρτητα αν αυτόν το γονιό τον φοβούνται ή αναγκάζονται να τον υπακούουν όπως στην προκειμένη περίπτωση τη μητέρα. Ο φόβος είναι το υπέρτατο επικρατέστερο συναίσθημα. Η εξάρτηση του παιδιού μαζί με το φόβο της γονικής αποδοκιμασίας ή της απώλειας αγάπης, πείθουν το παιδί να ακολουθεί τους ψευδείς ισχυρισμούς του γονέα». 

Κάνει δε λόγο για «καθοδηγητικές παραπληροφορητικές ερωτήσεις των ερευνητών πραγματογνωμόνων» όπως «σε πόνεσε ο μπαμπάς σου όταν σε πείραζε στον π… ό ή στο π…..ί;» επηρεάζουν τις απαντήσεις των παιδιών.

Όπως λέει «τον Μάιο του 2010 έφυγε από το σπίτι και έστειλε εξώδικο που έλεγε ότι δεν μπορεί άλλο. Η γενεσειουργός αιτία όλων των προβλημάτων και της συμπεριφοράς της είναι πιθανόν να οφείλεται στην απόρριψη από το σύζυγο της που είχε σαν αποτέλεσμα να διαταραχθεί η υπόσταση της. Μια προσωπικότητα που τη βασανίζουν οι εμμονές, η ζήλια, ο φθόνος, η ταπείνωση και το απύθμενο μίσος για την εγκατάλειψη της  είναι ικανή να εκδικηθεί. Ο πληγωμένος εγωισμός της, η απόρριψη, οι εμμονές και οι ζήλιες αλλά και οι οικονομικές προσδοκίες ώθησαν και οδήγησαν την μητέρα στη δημιουργία ενός «αρρωστημένου» και κατασκευασμένου σεναρίου που είχε σαν αποτέλεσμα τη θυσία των παιδιών με αθέμητους τρόπους».

Οι δικαστές

Οι απόψεις της κας Αντωνοπούλου όπως καταγράφονται στην έκθεσή της, συγκροτούν ένα τρομακτικό σενάριο , μιας δίκης που δομήθηκε πάνω σε μια ρεβανσιστική – εκδικητική λογική. Όχι μόνο για τον κατηγορούμενο αλλά κυρίως για τα παιδιά του.  Είναι όμως έτσι; Γιατί η αντίθετη περίπτωση, αυτή που αποδέχτηκε το πρωτόδικο δικαστήριο συγκροτεί ένα ακόμα χειρότερο σενάριο, που – αν αποδειχτεί αληθές- οφείλει να έχει μόνο ένα τέλος: Την εξοντωτική καταδίκη του υπαιτίου για τις τερατώδεις πράξεις κατά των παιδιών του.

Ο λόγος όμως είναι στους δικαστές…

πηγή:dikastiko.gr