Είναι περίπτωση φορέα εκτελεστικής εξουσίας: την ασκεί χωρίς την -ικανή, αν και όχι απαραιτήτως αναγκαία- λαϊκή νομιμοποίηση.
Είναι εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός, σε ένα υπουργείο με εξωκοινοβουλευτικό υπουργό και έναν ακόμη εξωκοινοβουλευτικό υφυπουργό.
Ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι έτσι κι αλλιώς περίπτωση στον δημόσιο βίο.
Αποσυνάγωγος δήμαρχος Βύρωνα, περιπλανήθηκε στο ψηφοδέλτιο του -ΠΑΣΟΚ- Γιάννη Σγουρού στην περιφέρεια Αττικής – όπου αποδείχθηκε βάρος.
Ακολούθως φιλοξενήθηκε στην αυλή του περιφερειάρχη Μπακογιάννη.
Για να καταλήξει ρουσφέτι του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας.
Η πανδημία τον αναβάθμισε σε υφυπουργό, για τυπικούς λόγους: ποιος υπουργός θα συζητούσε με έναν γραμματέα;
Πρακτικά του ανέθεσαν να εποπτεύει τα μέτρα που αποφασίζει η κυβέρνηση – δηλαδή το Μέγαρο Μαξίμου.
Ως εποπτεία νοείται να τα εξηγεί στους πολίτες, όσο πιο ευγενικά μπορεί και να επιλαμβάνεται όταν κάποιος τα παραβιάζει.
Μπορεί να κάνει στους πολίτες υποδείξεις για την καλύτερη εφαρμογή του νόμου και να τους υπενθυμίζει τις ποινές.
Με τον δέοντα σεβασμό και όχι στο μαγκίτικο «ξέρεις ποιος είναι εγώ ρε;» – χωρίς καν να φοράει τη μάσκα του.
Όπως, π.χ., όταν πίστευε ότι έχει λόγο και στις προθέσεις των ανθρώπων και διέταζε ανοίκεια «κανείς να μην κάνει σκέψη για εκδρομή την Πρωτομαγιά».
Η κοινωνία δεν είναι στρατώνας για να ορίζει ακόμη και τις σκέψεις ο κάθε άξεστος της εξουσίας…
Υπάρχουν πολλά δείγματα ότι ο Χαρδαλιάς πήρε ψηλά τον αμανέ. Σαν αστυνόμος Β’ της δεκαετίας του 1950, που δεν ελέγχει τη συμπεριφορά, αλλά και το φρόνημα και τη σκέψη.
Στη δική του σκέψη η εφαρμογή του νόμου είναι επιλεκτική.
Κορυφαία παραδείγματα η αδράνειά του στην υποδοχή της άδουσας Πρωτοψάλτη έξω από το Μαξίμου από τον Πρωθυπουργός και την κομπανία του.
Ή τα εγκαίνια της πλατείας Ομονοίας από τον πρώην εργοδότη του – που απλώς «έκανε ένα λάθος», όπως έσπευσε με μητρική στοργή η Ντόρα να τον δικαιολογήσει.
Για να μην μιλήσουμε για τις «ειδικές άδειες» παραβίασης της καραντίνας.
Απέναντι στους κοινούς θνητούς, ο υφυπουργός Χαρδαλιάς είναι ένα νέο είδος πολιτικού που αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση σαν δεκανέας υπηρεσίας.
Αν όλα αυτά έχουν μια εξήγηση στον καθεστωτισμό που διακρίνει την προσωποκεντρική κυβέρνηση Μητσοτάκη, η υπόθεση που αποκάλυψε η Άντα Ψαρρά στην «Εφημερίδα των Συντακτών», τον υπερβαίνει.
Ο Χαρδαλιάς προσφεύγει στη Δικαιοσύνη – που επενέβη άλλωστε αυτεπαγγέλτως.
Μακάρι να έχει άδικο η δημοσιογράφος – και ας την δικάσει ο μαινόμενος υφυπουργός.
Γιατί αν αποδειχθεί ότι το κυβερνών σύστημα έκανε εξαιρέσεις… κρουσμάτων στην κορύφωση πανδημίας και ότι εσωτερικά λειτουργούσε ως κύκλωμα με… πακιστανικά τηλέφωνα, θα βρεθούμε μπροστά στο πιο απεχθές παρακράτος όλων των εποχών.
Χειρότερο και από αυτό που έδρασε στην υπόθεση Novartis, για να μετονομαστεί το σκάνδαλο σε «σκευωρία».
ieidiseis.gr
ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
