«Δεν συνομιλώ με την αντιπολίτευση» – Τη διχαστική λογική επιστρατεύει το Μαξίμου

Όσο αυξάνει η πίεση από την εξάπλωση της πανδημίας και της κοινωνίας που «τρελαίνεται» ακόμα μια φορά από τα αλληλοσυγκρουόμενα μέτρα που λαμβάνονται, τόσο η κυβέρνηση επιλέγει ως όπλο της την πόλωση και τη διχαστική λογική.

Την ώρα που η χώρα σπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο και η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς πυξίδα και χωρίς αποτελέσματα, ο πρωθυπουργός, αντί μιας στοιχειώδους έστω πολιτικής συνεννόησης, διαμηνύει με οξύτητα ότι «δεν συζητώ με την αντιπολίτευση». Το είπε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, γινόμενος ο πρώτος πρωθυπουργός στη μεταπολίτευση που επιλέγει μια τέτοια τακτική, καθώς ακόμα και στην εποχή των πιο ακραίων αντιπαραθέσεων στο παρελθόν, μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου ή μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπήρξαν ανοιχτοί δίαυλοι μεταξύ των ηγετών, καθώς πρυτάνευε το συμφέρον της χώρας!

Θα περίμενε όμως κάποιος, παρότι το είπε στη ΔΕΘ, με την τραγική κατάσταση που δημιουργείται στη χώρα με την πανδημία, ο πρωθυπουργός να επιστρέψει στη λογική μιας ελάχιστης πολιτικής συνεννόησης ή, έστω, να μην πυροδοτεί το διχασμό. Η πολιτικοποίηση της διαχείρισης της πανδημίας στο πρώτο κύμα («είμαστε το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο») και η πολιτικοποίηση της χρήσης του εμβολίου, κατά τη γνώμη της στήλης, είναι ένας από τους κύριους λόγους που απέτυχε το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Η μη επιλογή της συνεννόησης τώρα θα εντείνει τις καταστρεπτικές συνέπειες από το τέταρτο κύμα.
Γιατί, όμως, ο πρωθυπουργός επιλέγει αυτή τη στρατηγική;

Πρώτον, γιατί μέσα σε συνθήκες δυσαρέσκειας για την κυβέρνηση θέλει να εμποδίσει την αποσυσπείρωση του χώρου του, αναδεικνύοντας ως «μπαμπούλα» τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον, γιατί δεν θέλει να λάβει ουσιαστικά μέτρα για την πανδημία, όπως θα του υποδείκνυε κατά τις συναντήσεις η πέραν του Βελόπουλου αντιπολίτευση: Μεταξύ αυτών η ικανοποίηση των αιτημάτων των υγειονομικών για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας και την επίταξη του ιδιωτικού, για ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εμβολιασμού, για ενίσχυση των μέσων μεταφοράς, για μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης.

Τρίτον, γιατί έχει επιλέξει τη στρατηγική της αυτοδυναμίας, κόντρα σε οποιαδήποτε συναίνεση. Η απόρριψη οποιασδήποτε κυβερνητικής λύσης από τις πρώτες εκλογές, οδηγεί το Μαξίμου σε μια στρατηγική επιλογή του διχασμού και της πόλωσης, ενώ αργά αλλά σταθερά δείχνει ποιοι είναι οι εμπνευστές των απαξιωτικών επιθέσεων στο πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τέταρτον, επιχειρεί να ξεχωρίσει την υπόλοιπη αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν, καθώς ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 έχουν σκληρότερες θέσεις από την Κουμουνδούρου, ενώ όποιος και να βγει στο ΚΙΝΑΛ (άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο) δεν μπορεί παρά να έχει μέτωπο με την κυβέρνηση Μητσοτάκη εάν θέλει να επιβιώσει στις κάλπες.

Πέμπτον, επιδιώκει να εμφανίσει την κυβέρνησή του ως φορέα της προοδευτικής έννοιας στη χώρα, επιχειρώντας έτσι να απαξιώσει την έννοια της προοδευτικής διακυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας ότι αυτή αρχίζει και κερδίζει έδαφος στη χώρα, έστω και αν αυτή τη στιγμή δεν είναι πλειοψηφούσα!

Το θέμα, όμως, είναι ότι η χώρα πληρώνει -και θα πληρώσει δυστυχώς ακόμα περισσότερο- τις στρατηγικές επιλογές του Μαξίμου. Όσο μάλιστα η κυβέρνηση διολισθαίνει στη λογική της «ανοσίας της αγέλης» και της πόλωσης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τόσο πιο κοντά φέρνει και νέα μέτρα για την κοινωνία. Κρατείστε το αυτό!

Βασίλης Σκουρής

ieidiseis.gr