Debate ΚΙΝΑΛ: Το ερώτημα που έμεινε μετέωρο

Στις ένδοξες εποχές των δεκαετιών του ’80, του ’90 και του 2000, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν κόμμα-παράταξη με ποσοστά άνω του 40%, το ερώτημα «με ποιον θα συνεργασθείτε την επομένη των εκλογών για το σχηματισμό κυβέρνησης;», θα ήταν αδιανόητο. Τόσο ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου όσο και ο πρώτος διάδοχός του Κώστας Σημίτης είχαν τη σιγουριά των αυτοδύναμων κυβερνήσεων.

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Εδώ και μια δεκαετία το ΠΑΣΟΚ, ως Κίνημα Αλλαγής τώρα πια, δεν είναι παράταξη. Είναι ένα μικρό κόμμα. Όμως, ως τρίτο κόμμα της Βουλής, μπορεί να έχει καθοριστικό ρόλο την επομένη των προσεχών εκλογών, αν οι κάλπες δεν βγάλουν αυτοδυναμία, όπως είναι πιθανό. Και ο ρόλος του αυτός θα είναι του κυβερνητικού εταίρου, ανάλογα και με το συσχετισμό των δυνάμεων.

Πολύ εύλογα το ερώτημα «θα συνεργασθείτε και με ποιόν για το σχηματισμό κυβέρνησης;» είναι καίριο. Ετέθη αρκετές φορές και στην χτεσινή «τηλεμαχία»(debate). Αλλά καθαρή απάντηση δεν ακούστηκε. Οι υποψήφιοι αρχηγοί του-και δη οι δύο από τους θεωρούμενους ως φαβορί, Νίκος Ανδρουλάκης και Ανδρέας Λοβέρδος- απαντούσαν λες και σε λίγες μέρες θα είναι αρχηγοί του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

«Το ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς», είπε ο κ. Ανδρουλάκης. Ισως να έκανε λάθος στο χρόνο του ρήματος που χρησιμοποίησε. Δεν είναι, ήταν.

Αν και πιο συγκρατημένος επ’ αυτού ο κ. Λοβέρδος, δεν απέφυγε την επίδειξη βολονταρισμού, λέγοντας «θα γίνουμε μεγάλο κόμμα» και παραπέμποντας στο εύρημα των δημοσκοπήσεων ότι οι «δυνητικοί ψηφοφόροι» του ΚΙΝΑΛ μπορεί να είναι 40%!

Κάπως έτσι το καίριο ερώτημα έμεινε μετέωρο. Ουδείς από τους πέντε του χτεσινού ντιμπέιτ-ούτε και ο Γιώργος Παπανδρέου που δεν δέχτηκε να συμμετάσχει- δίνουν καθαρή απάντηση για τις μετεκλογικές συνεργασίες, αν χρειαστούν. Γιατί; Για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε ακριβά την κυβερνητική συνεργασία που έκανε το 2012 με τη ΝΔ και έκτοτε δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Δεύτερον, διότι οι ψηφοφόροι που έχουν απομείνει στο ΚΙΝΑΛ (το 8% του 2019) θέλει αυτονομία του κόμματος και οι περισσότεροι δεν θέλουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, ακόμα και ο κ. Λοβέρδος, που δεν θα είχε καμιά δυσκολία να συνεργασθεί σε μια κυβέρνηση με τη ΝΔ, δεν τολμάει να το πει και καταφεύγει σε μικρομεγαλισμούς του τύπου «θα διπλασιάσω το ποσοστό μας».

Αντιστοίχως, ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος θα μπορούσε να συνεργασθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τολμάει να το πει, διότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ αίσθημα είναι ισχυρό μεταξύ των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ. Ο τρίτος εκ των θεωρούμενων ως φαβορί, Νίκος Ανδρουλάκης, επιχειρεί να ισορροπεί μεταξύ των δύο «γραμμών», της αντι-ΣΥΡΙΖΑ και της αντι-δεξιάς, ελπίζοντας ότι θα προσελκύσει ψηφοφόρους και από τις δύο. Το αν θα μπορούσε να συνεργασθεί και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ το αφήνει στις μαντικές ικανότητες των ψηφοφόρων.

Ο ηγέτης κάνει το κόμμα ή το κόμμα τον ηγέτη; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είχε νόημα όταν το ΠΑΣΟΚ ευτύχησε να έχει ισχυρούς ηγέτες και να είναι μεγάλο κόμμα. Σήμερα, που τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει, όσοι διεκδικούν την ηγεσία του μικρού ΚΙΝΑΛ, φοβούνται μην πουν κάτι που είναι έξω από τα προκαθορισμένα.

Την αιτία για όλα αυτά την περιγράφει πολύ καλά η παροιμία: «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια»…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr

EUROKINISSI