Κώστας Μπακογιάννης: Ενας δήμαρχος που βαδίζει με ενθουσιασμό από αποτυχία σε αποτυχία

Αν τον είχε γνωρίσει ο Μούζιλ είναι πιθανό να του είχε αφιερώσει το μνημειώδες έργο του « Ανθρωπος χωρίς Ιδιότητες».

Αν τον είχε συναντήσει ο Τσώρτσιλ είναι βέβαιο ότι θα ταίριαζε γάντι στη δηλητηριώδη ατάκα του : «Επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία,χωρίς ποτέ να χάνεις τον ενθουσιασμό σου».

O δήμαρχος της Αθήνας, αυτός είναι ο «εκλεκτός» του Ρόμπερτ Μούζιλ και του Ουίνστον Τσώρτσιλ, όχι μόνο προχώρησε ακάθεκτος στην τελευταία ενθουσιώδη αποτυχία του,αλλά με θρασύτητα κατακεραύνωσε όσους είχαν απορίες και επιφυλάξεις για το εγχείρημά του. Αφού τους σιχτίρισε ως «μίζερους» και «παρωχημένους» περίπου,πάει να απολαύσει την πρωτοχρονιά της «ρουβίτσας».

Γιατί δεν κατάλαβαν οι δύστυχοι την επιτομή του μοντερνισμού και της νεωτερικότητας,που για τον «Δήμαρχο χωρίς Ιδιότητες» είναι ο…Σάκης Ρουβάς.Ενας μεσόκοπος πρώην καλλιτέχνης,απόφοιτος των «Ακαδημιών Ηλία Ψινάκη»,ο οποίος τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα σε junks-realities της tv.

Ας μην εξετάσουμε ορισμένα «πεζά» προβλήματα,όπως το κόστος της παράστασης και άλλα «μίζερα» που προκύπτουν από την ιδέα του Κ.Μπακογιάννη.Ας μείνουμε στα πιο …υψιπετή.

Μια πολιτιστική πρόταση,ένα revival δηλαδή του κιτς των ΄90s, ο Ρουβάς αποτελεί για τον δήμαρχο μια πρωτοβουλία νεωτερικότητας και όσοι δεν την καταλαβαίνουν είναι «μίζεροι».Αυτό είναι το πιο σημαντικό,γιατί μας φέρνει στα εσώτερα,στο μυαλό του Κ.Μπακογιάννη και στο πιο ενδιαφέρον ερώτημα: τι έχει μέσα ο εγκέφαλός του,πως σκέφτεται τελικά αυτός ο άνθρωπος;

Δείγματα υπήρχαν αρκετά από το παρελθόν.Εκανε τον «Μεγάλο Περίπατο» και αφού τον απόλαυσε μόνος του,στο «άψε-σβήσε» τον εγκατέλειψε,αφού μας χρέωσε κάποια «πεζά» και «μίζερα» εκατομμύρια για τις βόλτες του.

Είχε προηγηθεί ο πρώτος χριστουγεννιάτικος στολισμός που είχε μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε «τσίρκο Μεντράνο» με τις ευγενικές χορηγίες φίλων και θαυμαστών.Ακολούθησαν τα πλατάνια της Πανεπιστημίου που ειλικρινά όλοι ελπίζουν να έφυγαν από το ανήσυχο μυαλό του.Τώρα ο Ρουβάς και απ΄ότι φαίνεται έπεται συνέχεια.

Την ίδια ώρα,όσοι κυκλοφορούν έξω από τα όρια του τριγώνου Κολωνάκι – Σύνταγμα Καλλιμάρμαρο,στην Αθήνα δηλαδή,αντικρύζουν καθημερινά την απουσία.Την πραγματικότητα μιας βρώμικης πόλης,χωρίς πεζοδρόμια,με απίστευτους κυκλοφοριακούς φόρτους,με πεζοδρόμια για δρομείς μετ΄εμποδίων,με παρατημένες περιοχές γκέτο,με φωτισμό κατάλληλο για φιλμ-νουάρ και πολλά άλλα «μίζερα» και «παρωχημένα» για τον «μοντερνιστή» δήμαρχο.

Ισως αυτός είναι ο λόγος που ο Κ.Μπακογιάννης χαρακτηρίζεται ο πολιτικός της «μιας φοράς». Ενα Getaway του Πέκινπα είναι η σύντομη πολιτική καριέρα του μέχρι τώρα.Σε καμμιά περίπτωση δεν έθεσε τον εαυτό του (και το έργο του ) στην κρίση των ψηφοφόρων του.Μια φορά δήμαρχος στο Καρπενήσι και «φύγαμε» για την Περιφέρεια και μετά αμέσως για τον Δήμο της Αθήνας.Και τώρα,απ΄ότι λέγεται για άλλα κόλπα,πιο κοντινά στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Αν μετακινηθούμε σε ένα άλλο επίπεδο,στο σύντομο βιογραφικό του,αποτελεί μια κλασική περίπτωση «γόνου» μιας πολιτικής δυναστείας.Μια βιομηχανία παραγωγής αξιωματούχων και κυβερνητών,όπως είναι η οικογένεια Μητσοτάκη,τον έβγαλε στην πολιτική αγορά.Με αναρίθμητο στρατό από φίλους,συμβούλους,image makers,εταιρείες επικοινωνίας,δημοσιογράφους και ΜΜΕ στη διάθεσή του,τον έστειλαν στα «μαρμαρένια αλώνια» της πολιτικής.Από το οικογενειακό θερμοκήπιο κατευθείαν σε πρώτους ρόλους στην πολιτική.

Χωρίς επαφή με την πραγματική κοινωνία,με την κανονική ζωή,χωρίς μια αυτοδημιούργητη επαγγελματική καριέρα,με παντελή έλλειψη κοινωνικής ενσυναίσυησης,εξοπλισμένο μόνο με ένα βαρύ όνομα και τη θαλπωρή μιας πολιτικής οικογένειας που παράγει αδιάκοπα νέα πολιτικά προϊόντα.

Μέσα απ΄αυτή την πολιτική διαδρομή,τι άλλο θα μπορούσε να προκύψει,εκτός από ένα πολιτικό κατασκεύασμα? Ενας πολιτικός χωρίς ιδιότητες,ένας ενθουσιώδης γκαφατζής και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που δεν είναι εξοπλισμένος να διαχειριστεί τον ρόλο του; Μια «ρουβίτσα» δηλαδή που δεν είναι βέβαιο στο τέλος αν πρέπει να σε εκνευρίζει με τη θρασύτητα που περνάει από τη μια αποτυχία στην άλλη ή να τη λυπάσαι για το τραγικό έλλειμμα επαφής της με την πραγματικότητα.

Κρίτωνας Αργυρίου

ieidiseis.gr