Τα όμορφα όνειρα άγρια καίγονται στην Εξωτερική πολιτική μας…

Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο είναι η κατάσταση στην Εξωτερική πολιτική μας. Και δεν είναι διαπίστωση γκρίνιας αυτή αντιπολιτευτικά χρωματισμένη. Πολύ περισσότερο δεν είναι κινδυνολογική. Δεν είναι ο ρεαλισμός του ανέφικτου, αλλά ο ρεαλισμός της ωμής αλήθειας και της λογικής.

Το μήνυμα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών απ’ την Αττάλεια ήταν σαφές για την Ελλάδα και αρκούντως κρυπτογραφικό για τις προθέσεις της δικής μας κυβέρνησης (που ήταν άδηλες ως χθες τουλάχιστον):

– … Δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία… Ό,τι δεν καταφέραμε να εξηγήσουμε με λόγια, τώρα το λέμε με τις πράξεις μας. Με τα πλοία μας και τις συμφωνίες μας… Θέλουμε μελλοντικά να συνεχίσουμε μονόπλευρες ενέργειες; Όχι . Είμαστε έτοιμοι για διάλογο με όλους και με την Ελλάδα…

Η Αθήνα δεν έκρινε, ως φαίνεται, σωστό να αφήσει τον Μεβλούτ να περιμένει και ανταποκρίθηκε σε χρόνο ρεκόρ θετικά στην πρόκληση- πρότασή του δια στόματος Χατζηδάκη:

– Εάν η Τουρκία θέλει μια συμφωνία παρόμοια με εκείνην που έχουμε συνάψει με την Ιταλία, είμαστε εδώ για να την συζητήσουμε…, είπε ο πάντα διαλλακτικός υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

– Είδατε που σας λέγαμε; θα βγουν τώρα να πουν οι γνωστές φιγούρες του ενδοτισμού που πνέουν μένεα εναντίον των κριτικών φωνών της Εξωτερικής πολιτικής μας, γιατί της αποδώσαμε κακές προθέσεις. Ο Τσαβούσογλου κάνει επίθεση φιλίας σ’ εμάς, στην Ελλάδα, και εμείς καλώς ανταποκριθήκαμε. Είναι επίθεση διαλόγου για την Ειρήνη που είναι το ζητούμενο, όμοια με εκείνη που είχε κάνει κι ο Βενιζέλος με το γράμμα που έγραψε τότε (1932) για τον Κεμάλ, όταν ζητούσε απ’ την επιτροπή Νόμπελ να του δοθεί το βραβείο Ειρήνης…

”Πόσο ασύγκριτο δέλεαρ είναι αυτό το βραβείο, άραγε;”, αναρωτιέμαι προς στιγμή καχύποπτα, ”για να ρισκάρουν να θυσιάσουν δυο πρωθυπουργοί κομμάτια της Ελλάδας στην ποδιά των Σκοπίων και της Τουρκίας…”

Μα έρχομαι γρήγορα στα σύγκαλά μου και βλέπω την κίνηση του Τούρκου ΥΠΕΞ ως φυσιολογική, μέσα στα πλαίσια της Δημόσιας Διπλωματίας που έχει σαν θεατές τους λαούς των δύο χωρών και τους δικούς μας ”Συγκλητικούς” και ”πεφωτισμένους της διανόησης”, οι οποίοι βιάζονται και αγωνιούν στην προσπάθειά τους να δώσουμε δίκαια στους Τούρκους, για να πάμε σε… δεύτερες Πρέσπες!!!..

Βιάζονται να μας δουν, ουσιαστικά, να βάζουμε το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου, για να έχουμε το δικαίωμα αύριο να κάνουμε διάλογο μαζί τους στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

– Αν το καλοσκεφτείτε, δε ζητούν και πολλά…, θα μου έλεγε κάποιος δικός τους, λογαριάζοντας πως είναι ελάχιστες οι απώλειες αν – απ’ τις πάνω από 147 βραχονησίδες και μικρονησίδες που μας ανήκουν – δώσουμε μερικές ακατοίκητες, έξτρα απ’ το δώρο των μικρών κατοικήσιμων, τις οποίες ”δεν πειράζει και αν τις χάσουμε, αφού θα μας μείνουν άλλες τόσες ”, όπως είχε πει αψήφιστα από βήματος της Βουλής ο αρχαιολάτρης – υποτίθεται – π. ΥΦΕΠΘ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζουράρις…

Να θυσιάσουμε ως Ιφιγένειες του 21ου αιώνα τους Φούρνους, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι, την Παναγιά και τις Οινούσσες, γιατί – αν και ελληνικά αρχαιόθεν -”κοιτάζουν” στις ακτές της Ανατολίας, οπότε (σύμφωνα με τη ”θεωρία εγγύτητας” της Τουρκίας) ανήκουν δικαιωματικά σε αυτήν…

”Αυτά θα εννοούσε η Ντόρα”, σκέφτομαι, ”όταν μας έλεγε τον περασμένο Απρίλιο πως η προσφυγή μας στη Χάγη θα φέρει πιθανόν απώλειες κάποιων νησιών, που πρέπει να θυσιάσουμε για να σώσουμε τα μεγάλα…”

Τα μισόλογα, οι υπαινιγμοί και τα ψευτοδιλήμματα των φιλελεύθερων και εθνομηδενιστών ”κομφορμιστών” αφορούσαν και αφορούν αυτά, συνεπώς, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όπερ σημαίνει ότι είμαστε αρκούντως επιρρεπείς – και επί της παρούσης κυβέρνησης – ώστε να διαμορφώσουμε κλίμα προσέγγισης με την Τουρκία επί τη βάσει του αιτήματός της για αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Κάτι που θα αφαιρέσει, ασφαλώς, από μας τους ”μοναχοφάηδες” και ”μαξιμαλιστές” το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας (Αρ 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ) για να τα υπερασπιστούμε. Με αποτέλεσμα να παραδοθούν – αργά ή γρήγορα – αυτά στο έλεος του… Αλλάχ, που εκπροσωπείται προς ώρας από τον Τούρκο ”σουλτάνο”…

Αν δεν το ξέρατε, αυτό λέγεται ”συμβιβασμός” για χάρη της Ειρήνης ή, άλλως πώς, μοιρασιά του Αιγαίου με βάση την Ερντογανική στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας”, που απαιτεί win-win ”συμφωνίες” με την Ελλάδα, οι οποίες θα προσαρμόζονται στην τουρκική φιλοσοφία του καζάν-καζάν: ”Ή θα πάρουμε και εμείς μερίδιο σε ό,τι βρείτε στο Αιγαίο, ή δεν θα πάρει κανείς”…

Προβληματίζεστε; Μα γιατί; Είναι η ”αρχή του Καραγκιόζη” αυτή που εφαρμόζει με στρατιωτική πειθαρχία ο Ταγίπ Ερντογάν και είναι αποδεκτή, ως φαίνεται, από κάποιους δικούς μας: τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας…. μισά – μισά!..

Αλάνθαστη μέθοδος για να διασφαλίσουμε την Ειρήνη, όπως την ονειρεύεται ο αδελφός της Ντόρας και οι συν αυτώ διακομματικοί ομοϊδεάτες του!.. Βέβαια!.. Και πού ξέρετε, αύριο-μεθαύριο – στο όνομα, δήθεν, αυτής – μπορεί να δώσουμε τη Θράκη, την Κρήτη και τα 12 νησιά (όχι βραχονησίδες και ”μικροπράγματα”) που διεκδικούν απ’ τον περασμένο Μάιο 100 ΜΚΟ της Τουρκίας, ενόψει της προσφυγής μας στη Χάγη, που είναι εθελούσια, αυτοπροτεινόμενη και αυτοκτονική.

Έτσι θα ησυχάσει το κεφαλάκι μας απ’ την γκρίνια και τις απειλές των εξ Ανατολών γειτόνων μας. Έτσι θα τους ηρεμήσουμε τουλάχιστον προσωρινά, μέχρι να εκποιήσουμε κι άλλα. Έτσι θα πάψει να αγωνιά ο ταλαίπωρος Δένδιας για την κλιμακούμενη ”νευρικότητα” της Τουρκίας, που τον φέρνει σε δύσκολη θέση κάθε φορά γιατί τον κάνει να απολογείται απέναντι στην αγανακτισμένη ελληνική κοινή γνώμη.

Φευ!.. Τα όμορφα όνειρα – όπως αυτό της ”Ειρήνης” – άγρια καίγονται στην Εξωτερική πολιτική μας, όταν απαιτούν τον αυτοπυρπολισμό μας. Και ας απεύχεται τον τελευταίο ασυζητητί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, που – ασχέτως από πρόσωπα και ικανότητες – μας ενθουσιάζει όλο και λιγότερο, γιατί χορτάσαμε από λόγια και κόκκινες γραμμές σ’ αυτόν τον τόπο…

Εν προκειμένω πάντως ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ δείχνει να θέλει το αντίθετο και γι’ αυτό επιδιώκει να αλλάξει το αμυντικό δόγμα της χώρας. Ενδεικτική κίνηση των προθέσεών του ήταν η πρόσφατη προειδοποίηση στην Άγκυρα πως ”όποιος πατήσει τα πόδια του στο έδαφός μας, πρώτα θα τον κάψουμε εμείς οι Έλληνες και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι”.

Ωστόσο αυτά τα… ηρωικά, που δείχνει να τα πιστεύει ο Κωνσταντίνος Φλώρος, δε συμβαδίζουν δυστυχώς με την μαύρη αλήθεια. Ότι δεν είναι προς όφελός μας, δηλαδή, να ξεκινήσει ”θερμό επεισόδιο” με δική μας πρωτοβουλία. Ξέχωρα απ’ το γεγονός ότι θα είναι αβέβαιη η έκβαση μιας τέτοιας σύγκρουσης και γι’ αυτό δε θα την επιλέξει η πολιτική ηγεσία.

Η πατρίδα είναι εξοπλιστικά εξασθενημένη τα πολλά τελευταία χρόνια όχι μόνο εξαιτίας των μνημονίων που της επιβλήθηκαν (ως χώρα ημιχρεοκοπημένη) και την ανάγκασαν να κόψει δαπάνες απ’ την εθνική της Άμυνα, αλλά και λόγω της προϊούσας σήψης στα ενδότερά της από την καταχρηστική συμπεριφορά πολιτικών του παρελθόντος, οι οποίοι λεηλάτησαν τα ταμεία της.

Με δεδομένα αυτά και την έλλειψη βούλησης της ελληνικής κυβέρνησης να ορθώσει το ανάστημά της για να υπερασπίσει τα εθνικά μας δίκαια ανεξάρτητα από τις ”φίλιες” υποδείξεις που συνιστούν ποδηγέτηση, πιστεύω ότι θα διαψευστούν οι προσδοκίες του στρατηγού και όλων των άλλων που τις ασπάζονται.

Πιστεύω ότι στο τέλος – όπως καθιερώθηκε να γίνεται πάντα μετά το τελευταίο ”ΟΧΙ” του Τάσσου Παπαδόπουλου – θα περάσει η ”γραμμή” του πολιτικού συμβιβασμού, την οποία πρεσβεύουν και για την οποία μάχονται οι ”Ανανιστές” του πολιτικοοικονομικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου μέσα και έξω απ’ τα σύνορά μας. Θα περάσει η ”γραμμή” που απαιτεί (εδαφικές) θυσίες σε βάρος μας.

Το τραγικότερο μάλιστα όλων είναι ότι θα καιγόμαστε χαμογελαστοί και υποκριτικά ανέμελοι, όταν θα πάμε στη Χάγη. Θα ”καιγόμαστε” χωρίς να φωνάζουμε βοήθεια, στη σκέψη ότι το επιλέξαμε μόνοι μας, όπως κάναμε αντίστοιχα στην περίπτωση της Οικονομίας το ’15, όταν – δια του Τσίπρα – υπογράψαμε το σκληρότερο όλων Τρίτο Μνημόνιο, που το χωνέψαμε ασκαρδαμυκτί (χωρίς να ανοιγοκλείσουμε βλέφαρα) γιατί ήταν – λέει – επιλογή μας…

Στην προκείμενη περίπτωση ”επιλέξαμε” να πέσουμε θύματα μιας φοβικής Εξωτερικής πολιτικής που – πέρα απ’ τα λόγια – δεν είναι διατεθειμένη να αντιδράσει δυναμικά για να υπερασπίσει τα ζωτικά της συμφέροντα γιατί ποδηγετείται, κατά τον ίδιο τρόπο που ποδηγετείτο η κυβέρνηση Σημίτη την τραγική χρονιά των Ιμίων.

Ως εκ τούτου, θα αναλισκόμαστε ”περήφανοι” στα Τραπέζια διαπραγματεύσεων γιατί το επιλέξαμε ”για χάρη της Ειρήνης”, πείθοντας πρώτα και πάνω απ’ όλα τον εαυτό μας ότι δε θα μας πονά ο ακρωτηριασμός μας αν πρόκειται να την διασφαλίσουμε.

Θα αναλισκόμαστε περήφανοι, έστω κι αν υπογράψουμε τον συμβιβασμό μας βάζοντας την υπογραφή μας στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, που θα την περάσουμε κι αυτήν στον λαό επικοινωνιακά ισχυριζόμενοι ότι είμαστε ”φιλειρηνιστές”.

Μια λέξη ασφαλώς παραποιημένη στην αρχική σημασία της, αφού κατάντησε να είναι συνυποδηλωτική της αποδοχής του δικαίου πυγμής του Τούρκου σε βάρος του Έλληνα κι όχι της υπεράσπισης της Ειρήνης…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

πηγή:antinews.gr http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/ta-omorfa-oneira-agria-kaigontai-stin-eksoteriki-politiki-mas-/10.145627