Σάκης Ρουβάς: Παρακμή

Στον δημόσιο χώρο τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Ούτε η αποκρουστική εμφάνιση του ειδώλου σε παρακμή Σάκη Ρουβά στην υπόθεση Λιγνάδη.

Αποτυπώνει την υπερασπιστική γραμμή του σκηνοθέτη που δικάζεται ως βιαστής ανηλίκων.

Η καλλιτεχνική αξία του 50άρη πλέον Ρουβά μάλλον δεν θα απασχολήσει κανέναν, όταν κατεβεί από το πάλκο.

Για τρεις δεκαετίες όμως, είναι η πιο ιλουστρασιόν περσόνα της «γαλάζιας κουλτούρας», στον καλλιτεχνικό χώρο. Όπως κάποτε η Μπέσυ Αργυράκη κι ο Πασχάλης.

Στον πνευματικό διαγκωνίζονται κάμποσοι «σοφοί» – αλλά μόνο ο Δοξιάδης ένιωσε υπερηφάνεια για την επαίσχυντη συνηγορία στον Λιγνάδη.

Ο Ρουβάς δεν μένει στο προσκήνιο για τη φωνή και το τάλαντό του.

Ούτε καν για τη βαλκάνια μεταφορά της σκηνικής έντασης του Μάικλ Τζάκσον στην εγχώρια ποπ ειδωλολατρία..

Ένα δίκτυο χορηγών τον τοποθετεί διαρκώς στο κέντρο υποθέσεων, που δεν μπορεί να σηκώσει με τη ρηχότητα λόγου και σκέψης του.

Το -ή τους- διαχειρίζεται προς όφελός του, κυρίως γιατί δεν είναι μεγαλωμένος με χρυσά κουτάλια. Ως αυτοδημιούργητος, ξέρει την ανέχεια και την πιάτσα.

Άλλο όμως η -εξευτελιστική για τη γυναίκεια υπόσταση- ακτινοβολία στις «Ρουβίτσες» και άλλο η πράσινη γραμμή την Κύπρο, το Δημοψήφισμα και η ιδιότητα του πρεσβευτή καλής θέλησης, με την οποία τον μπογιάτισαν.

Διέθεσε τη λούμπεν γκλαμουριά του για τα καρκινοπαθή παιδιά, αλλά αδιαφορεί για τα αμέτρητα παιδιά που συνθλίβονται σε καταστάσεις σαν αυτές που απεικονίσει η δίκη Λιγνάδη.

Ένας πολύτεκνος πατέρας πλάσαρε, ανερυθρίαστα και χαζοχαρούμενα, κλάψα και συμπόνοια στην «κόλαση» ενός παραγωγού κόλασης.
Για την επαγγελματική πλευρά του, δικαιολογήθηκε. Μόνο που δεν κρίνεται αυτή. Ούτε αποτελεί άλλοθι για την σκοτεινή δράση του.

Τα σούπερ λουξ μηνύματα των σατέν αστέρων της μόδας, διευκολύνουν το διαποτισμό της κοινωνίας με εκφυλιστικά μοντέλα προσέγγισης της ζωής, της ψυχαγωγίας, των σχέσεων.

Ακόμη και της πολιτικής, όταν έλεγε ότι δεν τον τρομάζει η Χρυσή Αυγή και ακολουθεί ιντερνετικά τον Κασιδιάρη για σφαιρική ενημέρωση.

Η παράταξη που υπερηφανεύονταν για τον Χατζηγάκη, τον Μινωτή, την Συνοδινού, λιγώνεται σήμερα με τον Ρουβά και τους κλώνους του.

Την εμπνέει το ρεπερτόριό του, το φανταχτερό κιτς και η διαφήμιση πανάκριβων αυτοκίνητων.

Οι μηχανισμοί ισχύος της, τον βάζουν στο Ηρώδειο και την Επίδαυρο.

Τον στολίζουν με βραβεία – ακόμη και βεβηλώνοντας τη μνήμη του Κουν.

Όταν δεν του σκάνε 210 χιλιάρικα των Αθηναίων, για μια σύντομη πρωτοχρονιάτικη παρωδία.

Η πλευρά της κοινωνίας που αντέχει Γεωργιάδηδες αντέχει και Ρουβάδες, αν και ο Άδωνις θα ανατρίχιαζε με τον παραλληλισμό.

Πάντως, το πιο άγριο κράξιμο το υφίσταται στις πρωινές λάιτ εκπομπές και στα μεσημεριανάδικα.

Ότι δεν τον συγχωρούν για το απεχθές ξέπλυμα όσοι τον ανέδειξαν, σημαίνει ότι η παρακμή άρχισε να γίνεται φρίκη.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΙΝΤΙΜΕ/ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ