Οι τρεις τομείς των διαφορών Τσίπρα – Μητσοτάκη σε άμυνα και εξωτερική πολιτική

Ξεσπάθωσε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του υπουργείου Άμυνας για την απόκτηση Rafale και Belharra, σε μια ομιλία που θύμισε κάποιες άλλες, καλές εποχές, για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ύστερα από πολύ καιρό ο πρώην Πρωθυπουργός έκανε τόσο εκτενή αναφορά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, αναδεικνύοντας ξεκάθαρα τους τρεις τομείς που υπάρχει κάθετη, ουσιαστική και επί της αρχής διαφωνία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Εξοπλιστικά Προγράμματα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως θέση ότι το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας, λόγω της οικονομικής κρίσης την τελευταία δεκαετία, έχει μείνει πίσω. Αυτό, για τον Πρωθυπουργό, δικαιολογεί τη σημερινή λογική του υπερεξοπλισμού και για το λόγο αυτό επιβάλλεται η Κυβέρνηση, κατά την εκπεφρασμένη άποψη του, να έχει λευκή επιταγή για εξοπλιστικές αγορές. Αγορές εξοπλιστικών, ακόμα και να γίνουν εκτός διαδικασιών, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διέψευσε την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα ότι τα στρατιωτικά επιτελεία ενημερώθηκαν για τα 6 επιπλέον Ραφάλ, από το βήμα της ΔΕΘ.

Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, έχει ως θέση πως όλες οι εξοπλιστικές δαπάνες να εντάσσονται στη λογική της «επαρκούς άμυνας», βασισμένες σε διαφάνεια, με ολοκληρωμένο προγραμματισμό και με όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε το πρώτο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα το 2017 με την αναβάθμιση των F-16, υπερψήφισε τις φρεγάτες Μπελχαρά και τα 18 Ραφάλ, άλλα καταψήφισε τα 6 επιπλέον Ραφάλ και την σκανδαλώδη σύμβαση για το Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, όπως και την προοπτική για την αγορά F-35. Ιδιαίτερα σε μία περίοδο εντεινόμενων οικονομικών δυσκολιών για τον ελληνικό λαό και ειδικά δεδομένων των συνθηκών που οδήγησαν στην οικονομική κρίση – εν μέσω σκανδάλων για εξοπλιστικά.

ΗΠΑ και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική

Η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «Ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν είναι απλά η θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ότι η χώρα αποτελεί «το τελευταίο φυλάκιο της Δύσης προς Ανατολάς» κι ότι αυτό επιτάσσει «η Ιστορία, ο Πολιτισμός και η Γεωγραφία μας.» Ξεχνάει βέβαια ο Πρωθυπουργός ότι μας αγνοούν επιδεικτικά με την πολιτική του «προβλέψιμου συμμάχου».

Η Ελλάδα έχοντας ως άξονα μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που σέβεται τις δεσμεύσεις της ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, προωθεί τον στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ, ένας διάλογος που καθιερώθηκε επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι η θέση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Όσον αφορά στις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρέπει να είναι αμοιβαία επωφελής και να μην βασίζονται σε δογματισμούς. Για παράδειγμα η συμφωνία για επ’ αόριστον παραχώρηση στις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις, ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και ειδικά της Αλεξανδρούπολης, βάζει την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή των μεγάλων εντάσεων μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Και αυτό γίνεται, μάλιστα, όχι μόνο χωρίς ανταλλάγματα, όχι μόνο εν μέσω πολύ δύσκολων διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία για φτηνότερες τιμές εισαγωγής φυσικού αερίου, αλλά με τις ΗΠΑ να λαμβάνουν δυσμενείς αποφάσεις για τα ελληνικά συμφέροντα όπως συνέβη με τον υποθαλάσσιο αγωγό Eastmed, που τον κατάργησαν μ’ ένα non paper.

Ελληνοτουρκικά

Όσον αφορά τον ελληνοτουρκικό διάλογο η θέση που έχει εκφραστεί πολλαπλώς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι δεν μπορούν να γίνονται βήματα προς τα εμπρός, όσο η Τουρκία δεν αποδέχεται το διεθνές δίκαιο.

Έτσι στο πλαίσιο αυτό προωθείται ένας προσχηματικός διάλογος τόσο σε σχέση με τις διερευνητικές όσο και με τα στρατιωτικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ και η ΕΕ μπορούν να αξιοποιηθούν για να εκδίδουν φιλικές δηλώσεις σε σχέση με τις ελληνικές θέσεις, ενώ οι χώρες της περιοχής απομονώνουν την Τουρκία ως χώρα-ταραξία. Κάτι φυσικά που δεν ισχύει καθώς η Τουρκία είναι μόνιμος συνομιλητής των ΗΠΑ, αλλά και των χωρών της ΕΕ.

Η θέση του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι μετά την εκλογή Μπάιντεν, το 2021 η Κυβέρνηση έπρεπε να προωθήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία με συναντήσεις στο πιο υψηλό επίπεδο όπως έχει γίνει ιστορικά από σειρά Ελλήνων Πρωθυπουργών που πήραν την πολιτική πρωτοβουλία μετά από εξίσου δύσκολες αν όχι πολύ χειρότερες κρίσεις.

Έτσι σ΄ αυτό το πλαίσιο θα έπρεπε να αξιοποιηθούν τόσο οι ευρωτουρκικές σχέσεις όσο και οι περιφερειακές σχέσεις με την Τουρκία. Το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε για 9 μήνες είναι ένα πλήγμα για την Ελλάδα διότι τώρα η Τουρκία αρχίζει και αποκαθιστά τις σχέσεις της με πολλές σημαντικές χώρες, καθώς η απομόνωση της Τουρκίας είναι ένας μύθος που κατασκευάστηκε από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη και του μιντιακού του συστήματος, επανερχόμενη η Τουρκία ακόμα πιο δυναμικά σε επιθετικές θέσεις όπως συνέβη με την έγερση στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 δήθεν θέματος κυριαρχίας που συνδέεται με τη μη αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.

ieidiseis.gr