Νίκος Ανδρουλάκης: Διολίσθηση

Συνηθίζεται στην πολιτική να περνάει κάποιος μόνος του τη θηλιά στο λαιμό του.

Ειδικά ο συνδυασμός αλαζονείας και χτυπημάτων κάτω από τη μέση για αντιπάλους, είναι συνταγή αυτογελοιοποίησης.

Τι οδηγεί τον Νίκο Ανδρουλάκη να χαμηλώνει τον πήχη της αντιπαράθεσης με ανοίκεια σχόλια, όπως έκανε στη συνέντευξή του προς τον Χατζηνικολάου;

Ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά, όταν με κόμμα που πήρε 8% στις τελευταίες εκλογές, αυτοπροβάλλεται ως …εν αναμονή Πρωθυπουργός-έτοιμος να «σχηματίσει σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», από την πρώτη Κυριακή!

Αυτοτοποθετείται στο σύστημα Μητσοτάκη, όταν έχει ως αντίπαλο -μόνο- τον Τσίπρα και τον αντιμετωπίζει με ευτέλεια, αντί πολιτικής.

Πώς του προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «κόμμα της κομμουνιστικής Αριστεράς», όταν κι ο Άδωνις τα έκοψε αυτά;

Εφόσον απορεί «αν ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Πολάκη είναι προοδευτική δύναμη», θα χρειαστεί να πει τι ακριβώς είναι «το ΠΑΣΟΚ του κ. Λοβέρδου»;

Παραπλανά σπρώχνοντας τα υπερ-χρέη του ΠΑΣΟΚ κάτω από το χαλί, με δήθεν «ρυθμίσεις». Ή τα αποδίδει τον στον… ΣΥΡΙΖΑ με μικρόψυχες αναφορές στους ,βουλευτές του σήμερα, Ραγκούση και Ξενογιαννακοπούλου, ως πρώην γραμματέων του ΠΑΣΟΚ!

Αν «επί της εποχής τους έχουν γίνει οι μεγάλοι δανεισμοί», γιατί δεν εγκαλεί από τη δική του Κ.Ο. αυτόν που υπέγραψε και τα δάνεια και τις δαπάνες;

Γιατί κρύβει τα πορίσματα του ελέγχου που διενήργησε ο -πρώην προστάτης του- Βαγγέλης Βενιζέλος για να προκύψει ευκρινώς ποιος ακριβώς ευθύνεται για τα χρέη και τη χρήση τους;

Το ΠΑΣΟΚ το ανέλαβε με υποχρεώσεις του, που τον βαρύνουν πλέον. Δεν τον τιμά να αυτοεξαιρείται από την ευθύνη δείχνοντας τον Σημίτη και τον Παπανδρέου: «Από τα χρέη αυτά, δεν έχω χρεώσει τον ελληνικό λαό ούτε ένα ευρώ».

Ως παλιός γραμματέας και ως -νέος- πρόεδρος εννοεί. Ως ευρωβουλευτής, πάντως, δεν έδωσε στο κόμμα ούτε ευρώ, όπως όφειλε, από την παχυλή του αποζημίωση, όπως του καταλόγισε ο -επίσης βουλευτής του- Βασίλης Κεγκέρογλου.

Αν ρίχνει την πολιτική στο πάτωμα, μιλώντας διαρκώς για τα περσινά ξινά σταφύλια του Καμμένου, διολισθαίνει μικρόψυχα στην περίπτωση Πολάκη.

Βαρύνεται μόνο για το ύφος της δημόσιας παρουσίας του: ούτε εισαγγελείς τον τραβολογάνε για μίζες, ούτε στις αυλές της διαπλοκής συχνάζει.

Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης προβάλει την «προσωπική του διαδρομή» ως πολιτικό υπόδειγμα, παίρνει: η εσωκομματική ίντριγκα δεν είναι πρότυπο.

Πάντως αν κάποιος από τη σέχτα του έχει πέντε γραμμάρια μυαλό, ας του θυμίσει μια φράση της Θάτσερ: «Στην πολιτική το να είσαι κάτι, είναι όπως το να είναι κυρία: αν πρέπει να το λες, δεν είσαι».

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

Eurokinissi / Γιάννης Παναγόπουλος