Υπόθεση Ινδαρέ: Κι αν πλακώσουν στις αγωγές τους συκοφάντες υπουργούς;

Η υπόθεση Ινδαρέ είναι πλέον γνωστή στο πανελλήνιο ως μια πολιτικο-αστυνομική σκευωρία σε βάρος μιας οικογένειας, η οποία επί τρία χρόνια προσπαθούσε να αποδείξει ότι τα μέλη της δεν ήταν ελέφαντες.

Το ότι ήταν σκευωρία της Αστυνομίας δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία. Προκύπτει από όσα είπε η εισαγγελέας της έδρας του δικαστηρίου που τους δίκασε. Και τα επικύρωσαν οι δικαστές που τους αθώωσαν.

Οι αστυνομικές σκευωρίες δεν προκαλούν καμιά ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι συνήθης πρακτική, όταν οι επιχειρήσεις αποτυγχάνουν και πρέπει να βρεθούν εξιλαστήρια θύματα. Αυτό που δεν είναι σύνηθες-και, πάντως, δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό ως τέτοιο- είναι στην υποστήριξη των σκευωριών με κατασκευασμένες κατηγορίες να πρωταγωνιστούν πολιτικά πρόσωπα και δη εντελώς αναρμόδια.

Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, στις κατηγορίες κατά Ινδαρέ ήταν «φυσιολογικό» να πρωταγωνιστήσει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, επικεφαλής του οποίου ήταν ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης. Λέμε «φυσιολογικό» διότι αυτός είναι ο ρόλος των υπουργών: να υποστηρίζουν τους υπαλλήλους τους. Αν και ο συγκεκριμένος άλλα έλεγε παλιότερα, όταν διέπρεπε ως «σοσιαλιστής» και προέβαινε σε καταγγελίες για «τα γιουρούσια των αδέξιων δεξιών». Τέλος πάντων, τα ξέχασε αυτά και, ως πολιτικός εξωμότης πλέον, ανέλαβε να καλύψει πολιτικά όλες τις αστυνομικές αυθαιρεσίες των δικών του ημερών. Μία από αυτές ήταν η υπόθεση Ινδαρέ.

Αυτό, όμως, που είναι περισσότερο εξοργιστικό δεν είναι η στάση του Χρυσοχοίδη. Είναι όσα έλεγαν για την υπόθεση εντελώς αναρμόδιοι συνάδελφοί του, οι οποίοι εμφανίστηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως, ως μη όφειλαν. Διαβάστε και ακούστε εδώ όσα έλεγαν τότε οι υπουργοί Βορίδης και Γεωργιάδης, υιοθετώντας πλήρως τους αστυνομικούς ισχυρισμούς εναντίον της οικογένειας Ινδαρέ. Τώρα που η δίκη έγινε και οι άνθρωποι αθωώθηκαν, τι είναι αυτά που τους απέδιδαν τότε οι υπουργοί Χρυσοχοίδης, Βορίδης και Γεωργιάδης; Είναι, με μια λέξη, συκοφαντίες.

Κι επειδή ορισμένοι εξ αυτών εμφανίζονται συχνά οργισμένοι όταν τους «συκοφαντούν» πολιτικοί τους αντίπαλοι και απειλούν με μηνύσεις και αγωγές, η πιο απλή εξέλιξη της υπόθεσης θα ήταν οι κατηγορηθέντες και αθωωθέντες να πάνε ένα βήμα παραπέρα: να ασκήσουν αγωγές εναντίον όσων τους συκοφάντησαν και να απαιτήσουν αποζημιώσεις. Και να πάνε στο δικαστήριο ο Χρυσοχοίδης, ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης και να πουν στους δικαστές γιατί (δεν) επιδόθηκαν στο σπορ της συκοφαντίας. Να πάει και ο βουλευτής-Κλουζό Μπογδάνος, ο οποίος τότε είχε «αποφανθεί» ότι η οικογένεια Ινδαρέ «έκανε πλάτες στην κατάληψη». Και να κληθεί να πληρώσει.

Να δούμε τι θα πουν οι δικαστές. Αν πουν ότι οι υπουργοί κι όσοι άλλοι υιοθέτησαν τις κατηγορίες είναι συκοφάντες, το λιγότερο που θα πάθουν είναι να πληρώσουν από μερικές χιλιάδες ευρώ ο καθένας ως αποζημίωση. Δεν θα χρεοκοπήσουν. Το χειρότερο θα είναι η δημόσια ξεφτίλα τους.

ΥΓ: Την εποχή εκείνη βρέθηκαν μέσα ενημέρωσης, (άσχετοι) αρθρογράφοι και (σχετικοί) δημοσιογράφοι που έλεγαν και έγραφαν τα ίδια με την Αστυνομία και τους υπουργούς αυτούς. Συκοφάντες είναι και αυτοί είτε ζητούν σήμερα συγγνώμη είτε όχι. Να τους χαίρονται Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ΤΑ ΝΕΑ που φιλοξενούν τις «έγκυρες» αναλύσεις τους…