Αθλιότητες της Διαμαντοπούλου για δυο έφηβους που δέχθηκαν σφαίρες αστυνομικών

Κουΐζ ανατριχιαστικής δυσκολίας: Ποιος έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Γρηγορόπουλος ήταν ένα παιδί που πετούσε πλαστικά μπουκάλια με νερό και σκοτώθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι»;

Α: Ο Βορίδης.
Β: Ο Κασιδιάρης.
Γ: Ο δικηγόρος του Κορκονέα.
Δ: ο αστυνομικός Μπαλάσκας.
Ε: δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.

Η απάντηση είναι: κανείς από αυτούς. Η δήλωση ανήκει σε κάποια που κινείται σήμερα στο πολιτικό περιθώριο. Αφού σταδιοδρόμησε στην πολιτική, αλλάζοντας «αφεντικά» στο κόμμα – που «τρούπωσε» όπως έλεγε και ο Κώστας Βουτσάς στον «Ατσίδα» – για να καταλήξει αποσυνάγωγη και εκτός Κοινοβουλίου από το 2012.

Έκτοτε κάνει ΙΧ πολιτική. Συντηρεί κάτι σαν προσωπικό της «Ίδρυμα» – για τα οικονομικά του οποίου δεν δίνει λογαριασμό – και προσπαθεί να ξαναμπεί στην πολιτική συρόμενη στον Νεομητσοτακισμό – ακόμα και φωτογραφιζόμενη αγκαζέ από τον Λαλιώτη με τον Άδωνη Γεωργιάδη.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ισχυρίσθηκε ότι τον καιρό που σιτιζόταν στο πολιτικό πρυτανείο του ΠΑΣΟΚ, ήταν στη Βουλή «μαθήτρια» του χειρότερου εχθρού του Ανδρέα Παπανδρέου: του Κώστα Μητσοτάκη.

Αυτά είναι πταίσματα μπροστά την προαναφερόμενη δήλωση. Μια μάνα, όπως η ίδια κοινοποίησε – που πρόσφατα καμάρωνε, ευλόγως, στο Διαδίκτυο, επειδή ο γιος της έγραψε τους στίχους σε ένα τραγούδι ενός αοιδού του συρμού – λέει, από την ΕΡΤ, στη μάνα του Αλέξη Γρηγορόπουλου ότι ο – νεκρός σήμερα – γιος της «πετούσε μπουκάλια».

Με πρωτοφανή ωμότητα διαστρεβλώνει ότι του συνέβη: ΔΕΝ «σκοτώθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι». Τον δολοφόνησε ο αστυνομικός Κορκονέας. Σαν να λέει ότι – καλώς – εκτελέσθηκε, αφού «πετούσε μπουκάλια».

Αυτό δείχνει ότι έχει ξεπεράσει την ταύτιση με τη Δεξιά και πλέον ρίχνει νερό στο μύλο της νεοδημοκρατικής ακροδεξιάς. Τι άλλο κάνει όταν λέει, πάλι από τηλεοράσεως, τα εξής:

-«Δεν συμφωνώ με τον όρο ότι στη χώρα υπάρχει αστυνομική βία. Όσοι έχουμε ζήσει σε άλλες χώρες, έχουμε δει τι σημαίνει αστυνομική βία, τι σημαίνει να γίνεται μια διαδήλωση 70 ανθρώπων και να είναι δίπλα 100 αστυνομικοί. Δεν είναι η αστυνομική βία στην Ελλάδα κάτι για το οποίο μπορούμε να μιλούμε».

Ή δεν παρακολουθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα με την αστυνομική αυθαιρεσία, ή προσπαθεί να δικαιολογήσει και σ’ αυτό τη σημερινή κυβέρνηση, που λατρεύει…

Ανερυθρίαστα επίσης σχολιάζει τον 16χρονο που πυροβολήθηκε στη Θεσσαλονίκη από αστυνομικό, διαχωρίζοντάς τον από τους συνομήλικους του, λόγω χρώματος και φυλής. Υποδηλώνοντας ότι έχει ευθύνη για τη σφαίρα που δέχθηκε – όταν δεν πλήρωσε βενζίνη 20 ευρώ – επειδή η κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει δεν «ενσωματώθηκε».

-«Υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα – (με τους Ρομά). Είναι μια ομάδα η οποία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας στην οποία ζει. Και αυτή η ομάδα έχει πολύ μεγάλες δυσκολίες έως και άρνηση ενσωμάτωσης».

Τα περί «ενσωμάτωσης» – για την οποία ισχυρίζεται ότι έχει ασχοληθεί ως επίτροπος, τρομάρα της, αλλά… απογοητεύτηκε με το αποτέλεσμα – δεν έχουν σχέση με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την προοδευτική σκέψη που σέβεται τις ιδιαιτερότητες των κοινωνικών ομάδων. Απηχούν εποχές και ιδεολογίες που θέλει να ξεχάσει η Ευρώπη.

Τα ακούει η ντροπή και ντρέπεται. Εκτός αν ως «ενσωμάτωση» εννοεί το δικό της εντυπωσιακό σλάλομ εσωκομματικής καριέρας στο ΠΑΣΟΚ.

Ο Μένιος Κουτσόγιωργας, την έκανε… Νομάρχη στα 25 της, η Μαργαρίτα Παπανδρέου την τοποθέτησε ως προστατευόμενη της, γενική γραμματέα του γιου της. Μετά από ένα φεγγάρι οπαδός του Πάγκαλου – ο Σημίτης, της έδωσε αξιώματα που δεν μπορούσε να σηκώσει και τελικά από υφυπουργό την έκανε Επίτροπο, για να επιστρέψει στους Παπανδρέου ως υπουργός Παιδείας του Γιώργου.

Με το έπος της φωτοτυπίας, την κατάργηση της «βάσης του 10» και έναν ασυνάρτητο νόμο για τα ΑΕΙ που δεν εφαρμόσθηκε ποτά, αλλά κομπάζει γιατί τον ψήφισε και η Δεξιά.

Κάποτε προσπαθήσει να στήσει κόμμα, – με τον Φλωρίδη και τον Ραγκούση, που της γύρισε τελικά την πλάτη. Έκτοτε δεν έχει πείσει τον Μητσοτάκη να την ενσωματώσει στη ΝΔ – όπως συνέβη με τον Χρυσοχοΐδη, τον Πιερρακάκη και άλλους – γιατί ακόμη κι αυτός τη θεωρεί «τοξική».

Με αυτή τη διαδρομή η επιμονή της να δίνει συμβολές – που δεν της ζητούνται – στους εν ενέργεια πολιτικούς και στον ελληνικό λαό – φτάνοντας μέχρι απαξιωτικές αθλιότητες – για να υμνήσει το αστυνομικό κράτος της Δεξιάς – για έναν 15χρονο που δολοφονήθηκε και ένα 16χρονο που χαροπαλεύει – ακούγεται εκ μέρους της ως πράξη εκδίκησης της πολιτικής που την απέβαλε.

Κυρίες και κύριοι, υποδεχθείτε, με τα συναισθήματα που σας προκαλούν, αυτές τις κατάπτυστες δηλώσεις που έγιναν – αδίστακτα και με κυνισμό – από την γνωστή και μη εξαιρετέα Άννα Διαμαντοπούλου.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ/EUROKINISSI