Νίκος Ανδρουλάκης: Μοιραίος

Ερώτηση: αν το ΠΑΣΟΚ είχε άλλη πολιτική, αυτή τη στιγμή το θέμα των εκλογών και της επομένης κυβέρνησης θα είχε κριθεί;

Απάντηση: Προφανώς. Η προοπτική της προοδευτικής κυβέρνησης – υπό τον Τσίπρα – με τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ θα είχε δημιουργήσει ισχυρό πολιτικό ρεύμα νίκης.

Στα μάτια όλων ο Μητσοτάκης θα ήταν ηττημένος από τα αποδυτήρια.

Υπάρχει η αντικειμενική βάση – ο αρνητικός κυβερνητικός απολογισμός, που επιβαρύνεται διαρκώς, εντός και εκτός της χώρας – για να δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις.

Ήδη θα φυσούσε ισχυρός αέρας στα πανιά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ως δυνάμεων της επόμενης κυβέρνησης.

Δεν συμβαίνει είναι γιατί ο Νίκος Ανδρουλάκης, από την ώρα που εγκαταστάθηκε στη Χαρ. Τρικούπη, υπονομεύει αυτή την προοπτική.

Παρόλα όσα έχουν μεσολαβήσει, εξισώνει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και τον Τσίπρα με τον Μητσοτάκη. Παπαγαλίζει για τον Καμμένο και πλακώνεται με τον Πολάκη.

Ενώ λέει ότι «η πολιτική των ίσων αποστάσεων από το ΝΑΤΟ δίνει άλλοθι στον Ερντογάν», το ξεχνάει όταν πρόκειται για ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και δίνει άλλοθι στον Μητσοτάκη.

Αν είχε συμβάλει στη διαμόρφωση ευρείας δημοκρατικής αντιπολίτευσης, απέναντι σε έναν αδίστακτο Πρωθυπουργό και τη χειρότερη κυβέρνηση, οι πολιτικές εξελίξεις θα είχαν προεξοφληθεί.

Θα κυριαρχούσε η βεβαιότητα ότι το εκλογικό σώμα θα διαμορφώσει αντιδεξιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ανεξάρτητα με την εσωτερική κατανομή, που θα αποφάσιζαν οι πολίτες – και ήταν θετική για το ΠΑΣΟΚ, που αυτοκτονεί με την αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική Ανδρουλάκη.

Η διασπαστική συμπεριφορά του εδράζεται στον μικρομεγαλισμό ότι αυτός θα ορίσει τον επόμενο Πρωθυπουργό, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είναι ο ίδιος.

Οι ίσες αποστάσεις είναι σωσίβιο που επιτρέπει στον Μητσοτάκη να επιπλέει και να πουλάει φούμαρα για «αυτοδυναμία». Επανέλαβε μάλιστα ότι εναλλακτικά υπολογίζει σε… συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ!

Το λέει, γιατί ο Ανδρουλάκης το αφήνει ανοιχτό. Παρότι έμπειρα στελέχη του κόμματος, όπως ο Χάρης Καστανίδης το ξορκίζουν.

Σ’ αυτό το σημείο αναδύεται ένα ερώτημα: δεν αντιλαμβάνεται τα πολιτικά δεδομένα της συγκυρίας ή παραμένει εγκλωβισμένος στην αρχική – αντικειμενικά φιλομητσοτακική – επιδίωξη για ήττα του Τσίπρα;

Το 2019 ο μέντοράς του Βαγγέλης Βενιζέλος είχε εισάγει το δόγμα της «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ».

Δεν του έφτανε να χάσει ο Τσίπρας τις εκλογές – υπέρ του Μητσοτάκη – αλλά προέβλεπε και την εξαφάνισή του.

Οι ψηφοφόροι κράτησαν τον Τσίπρα σε τροχιά εξουσίας και αφήνουν πάντα τον Βενιζέλο χωρίς ελπίδα επιστροφής στη Βουλή.

Ακόμη και τώρα που η δημοσκοπική ευωχία τέλειωσε, ο Ανδρουλάκης ακολουθεί τις θεωρίες Βενιζέλου – που βολεύουν τον Μητσοτάκη.

Συντονιζόμενος, στην ουσία, με την – άμοιρη – Καϊλή και τον «μεγαλύτερο αδελφό του Άδωνη», καταλήγει μοιραίος.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr