Μυστήρια τρένα οι υπερατλαντικοί γκουρού του πολιτικού μάρκετινγκ, που συμβουλεύουν Έλληνες Πρωθυπουργούς.
Τον Γ. Παπανδρέου τον έστειλαν στο Καστελόριζο, να αναγγείλει ότι οδηγεί τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον εγκατέστησαν στο καλογυαλισμένο παρκέ του μεγάρου Μαξίμου, με ντεκόρ την καινούργια επίπλωση- δια χειρός Μαρέβας.
Ο ένας μπήκε στο βιβλίο Γκίνες , ως ο μόνος Πρωθυπουργός που έφυγε, χωρίς το κόμμα του να χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή.
Ο άλλος θα μπει γιατί δεν έχει δώσει ούτε μια πραγματική συνέντευξη σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης.
Ωστόσο κανείς στην πολιτική δεν ωφελήθηκε από την σκηνοθετημένη παρουσία του – με όρους «πολιτικής επικοινωνίας».
Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχει «πολιτική επικοινωνία». Υπάρχει μόνο η πολιτική, στην οποία περιέρχεται η επικοινωνία της.
Οτιδήποτε εκτίθεται στο δημόσιο χώρο περιέχει την επικοινωνία του.
Η επικοινωνιακή διάσταση της πολιτικής, είναι συστατικό της και όχι επιπρόσθετο στοιχείο που της προσδίδει δημοσιότητα .
Πιο απλά: η επικοινωνία περιέχεται στην ίδια την πολιτική δράση, δεν έρχεται απ έξω για να τη συμπληρώσει. Δεν είναι επιμέρους τμήμα της, αλλά ιδιότητα του συνόλου της.
Χωρίς πολιτική δεν υπάρχει και η επικοινωνία της. Άρα, με την επικοινωνία δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την πολιτική.
Όποιος βάζει την επικοινωνία μπροστά από την πολιτική, βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Η τεχνική της μιντιακής υποστήριξης είναι μια άλλη υπόθεση και δεν αφορά την ουσία.
Στο σκηνικό του μεγάρου Μαξίμου δεν υπήρχε πολιτική – όπως άλλωστε δεν υπήρχε και δημοσιογραφία.
Γι αυτό «επικοινωνιακά» ήταν ένα βαρετό θέαμα. Απόδειξη ότι το εγκατέλειψαν και όσοι ξεκίνησαν να παρακολουθήσουν.
Το στήσιμο δεν απέδωσε γιατί αυτό που αποδίδει – ή όχι- δεν είναι η επικοινωνία. Είναι η πολιτική – που συνοδεύεται από την επικοινωνία της.
Με άλλα λόγια: αυτός που πείθει είναι ο πολιτικός – όχι ο επικοινωνιολόγος του.
Ο Μητσοτάκης στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ πολιτικός. Είναι κληρονόμος που κατέλαβε στη Βουλή την πατρική έδρα – χωρίς προγενέστερη πολιτική δράση.
Από εκεί και πέρα προωθήθηκε διαφημιστικά: ως προϊόν. Ως το 2019 ήταν εύκολο, γιατί είχε την ευχέρεια των λόγων- απέναντι στη δυσχέρεια της πράξης του αντιπάλου του.
Η πολιτική ασκείται δια του λόγου, με βάση ένα πολιτικό σχέδιο, για τη χώρα.
Ο Μητσοτάκης δεν έχει σχέδιο πολιτικής για τη χώρα, αλλά σχέδιο επωφελούς επικυριαρχίας για τον εαυτό του.
Απέτυχε γιατί ως δημόσιο πρόσωπο δεν διαθέτει τον βασικό εξοπλισμό.
Στην περίπτωση του λειτούργησε ο κανόνας του Σκωτσέζου συγγραφέα Τζέημς Μπάρι, για τη γοητεία.
-«Αν την έχεις δεν έχει σημασία αν δεν έχεις τίποτε άλλο-αν δεν την έχεις, ότι και να έχεις, δεν έχει σημασία».
ieidiseis.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
