Ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ

Το τέλος του ιστορικού κύκλου του ΣΥΡΙΖΑ που προανήγγειλε ο Τσίπρας, όταν εγκατέλειψε υπό επεισοδιακές συνθήκες που έλαβαν χώρα στην Κουμουνδούρου αύτανδρο το σκάφος, συντελείται στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος το τελευταίο 24ωρο.

• Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου

Πολλοί -και σωστά- μιλάνε για τον επίλογο σε ένα μαρτύριο που ξετυλίγεται με όρους φτηνού τηλεοπτικού θεάματος εδώ και κάμποσες μέρες. Στην πραγματικότητα θυμίζει ληξιαρχική πράξη του αστεφούς και άδοξου πολιτικού τέλους ενός κόμματος που έκανε να ανθίσουν οι προσδοκίες σε πολλούς και απογοήτευσε άλλους τόσους, όταν ελλείψει κάποιου στρατηγικού σχεδίου το 2015 σύρθηκε σε μια βαριά συνθηκολόγηση που έφερε στη χώρα ακόμα ένα βαρύ Μνημόνιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας τη βραδιά της αξιοπρεπούς ήττας το 2019 δεσμεύτηκε ότι θα άλλαζε και θα ανανέωνε το κόμμα. Τέσσερα χρόνια μετά, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα, οι πολίτες αποδοκίμασαν με θυμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντάς τον από το 31,5% στο 17,8%, με λειψά αντιπολιτευτικά όπλα και χωρίς να έχει πλέον ούτε καν τη δυνατότητα να καταθέτει προτάσεις δυσπιστίας. Αν στις εκλογές του 2019 το εκλογικό σώμα αποδοκίμασε τον τρόπο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν τη φορά αποδοκίμασε και τη στάση του στην αντιπολίτευση.

«Ο Αλέξης είναι καλό παιδί. Δεν του πήγαινε η καρδιά να διαγράψει τους φίλους του» τον δικαιολογούν πολλοί. Η πολιτική όμως, όπως τον συμβούλευε κάποιος πασοκογενής, θυμίζοντας το παράδειγμα του Ανδρέα, δεν είναι χώρος επίδειξης φιλανθρωπικών αισθημάτων.

Ο Τσίπρας, όπως είπε από το Ζάππειο, παραμέρισε για να περάσει «το νέο κύμα». Βλέποντας την ποιότητα των υποψήφιων διαδόχων, λίγοι ήταν βέβαιοι ότι η επιθυμία του έγινε πράξη. Η παλαιοί κάτοχοι των τίτλων είχαν στρωμένες τις λύσεις, λογαριάζοντας ότι ένας από τους Εφη Αχτσιόγλου και Ευκλείδη Τσακαλώτο θα έπαιρνε τα κλειδιά. Γι’ αυτό και όταν ο Διονύσης Τεμπονέρας και άλλα στελέχη πρότειναν να διεξαχθεί πρώτα συνέδριο και αφού αναλυθούν τα αίτια της εκλογικής συντριβής, που κανένας από τους προύχοντες δεν κατάλαβε από πού τους ήρθε, έπεσε πάνω στις κλειστές πόρτες της βλοσυρής πλειοψηφίας.

Ηταν επόμενο να μην καταλάβουν και τους λόγους για τους οποίους ο ορμητικός κομήτης Σ. Κασσελάκης τούς πήρε το κόμμα μέσα από τα χέρια για δύο ευρώ. «Οποιος και να έβαζε, απέναντι στους μεγαλομετόχους θα κέρδιζε» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» συνεπές κομματικό στέλεχος.

Τώρα όλοι χτυπάνε το κεφάλι τους, σαν Μωρές Παρθένες… Αυτοί οι ξεσκολισμένοι της πολιτικής, που έφαγαν τους κομματικούς διαδρόμους με το κουτάλι, εκτέθηκαν από «ένα Αμερικανάκι» που αγνοεί σε ποιο ακριβώς χώμα προσγειώθηκε. «Φανήκαμε υπερβολικά γενναιόδωροι» αναγνώρισε με τη στυφή πείρα της γνώσης που έρχεται κατόπιν εορτής ο επονομαζόμενος «γκουρού» Αριστείδης Μπαλτάς. «Δεν ψάξαμε ούτε καν το βιογραφικό του» ολοφύρονται άλλοι. «Παραβλέψαμε ότι ακόμα και η δήλωση της υποψηφιότητάς του δεν είχε τις σωστές 30 υπογραφές που χρειάζονταν» παραδέχονται τρίτοι. Ολα αυτά, παρατηρεί χλευάζοντας η πολιτική αγορά, σε ένα κόμμα που θέλει να διεκδικεί την εξουσία…

Υπάρχουν κάμποσα σενάρια για την επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά λίγα από αυτά πλέον έχουν ευχάριστο τέλος. Στο σημείο που βρισκόμαστε, άλλωστε, η αγωνία έχει λάβει μεταφυσικές διαστάσεις. «Θέλουμε τη βοήθεια του Θεού. Αν δεν υπάρχει, τη βάψαμε» σχολιάζει με χιούμορ κορυφαίο στέλεχος της Κουμουνδούρου.

«Το 2015 υπήρξε μια διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ και τα πράγματα προχώρησαν μπροστά» έχει δηλώσει η Ολγα Γεροβασίλη, προσθέτοντας με χιούμορ ότι «και οι χωρισμοί πολλές φορές δεν είναι κακό πράγμα». Τώρα δείχνει να το ξανασκέφτεται και καλεί τον πρόεδρο να ανακαλέσει την απόφασή του για δημοψήφισμα.

Ηδη οι δυνάμεις της «Ομπρέλας» με κάθε δυνατό τρόπο δηλώνουν ότι «βρίσκεται στα μπετά» η ίδρυση νέου κόμματος που θα στεγάσει τις δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι οποίες είναι πολιτικά και ψυχολογικά αδύνατον πλέον να συγκατοικήσουν με τον άξεστο Πολάκη και τις «μαγκιές» του, όπως λέει η Σία Αναγνωστοπούλου. «Υπάρχει χώρος μεταξύ του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ» διαπίστωσε την περασμένη Δευτέρα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και, υπηρετώντας την ίδια αβέβαιη και αφελή πολιτική αριθμητική, αρκετοί στο (τέως) κόμμα του, όπως ο Γιώργος Σταθάκης που πήρε το καπέλο του και αποχώρησε μονήρης, υπολογίζουν ότι το 15% χοντρικά που απείχε από τις πρόσφατες εθνικές εκλογές είναι πολιτικά διεκδικήσιμο.

Αποφασισμένος να δώσει τη μάχη μέχρι το προσεχές συνέδριο φέρεται ότι είναι ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος με πρώτο βιολί τη Διάνα Βουτυράκου, την οποία όρισε ο πρόεδρος επικεφαλής όλων των «ομάδων σκέψης», δηλώνει ότι δεν αποτελεί πρώτη επιλογή του η ίδρυση νέου κόμματος. Το σχέδιο, ωστόσο, λένε κάποιοι, υφαίνεται υπό την αιγίδα σκληροτράχηλων οργανωτικών στελεχών, όπως οι πολύπειροι Αντώνης Κοτσακάς και Χάρης Τσιόκας, σε περίπτωση που το καράβι οδηγηθεί στην ξέρα.

Η διαφαινόμενη φυγή Κόκκαλη και ο υπερτομεάρχης Πολάκης

Το γεγονός ότι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ έχει χαθεί κάθε σταθερά επιβεβαιώνει και η στάση του ευρωβουλευτή Πέτρου Κόκκαλη, ο οποίος δηλώνει ότι θα εξετάσει τις κινήσεις του αναλόγως των εξελίξεων, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατεβεί στις ευρωεκλογές με τους Πράσινους. Το βλέμμα όλων φυσικά στρέφεται και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Στην κάλπη για την τοποθέτηση του Πολάκη σε θέση υπερτομεάρχη καταψήφισαν οι Εφη Αχτσιόγλου, Ολγα Γεροβασίλη, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Αλέξης Χαρίτσης, Νάσος Ηλιόπουλος, Πέτη Πέρκα, Κώστας Μπάρκας, Σία Αναγνωστοπούλου, Κατερίνα Νοτοπούλου, Γιώργος Ψυχογιός, Μερόπη Τζούφη, Οζγκιούρ Φερχάτ, Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, Θεανώ Φωτίου, Μαρίνα Κοντοτόλη και Δημήτρης Τζανακόπουλος. Κάποιοι είναι πιθανόν στην πορεία να φύγουν. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν μέχρι το συνέδριο του επόμενου Φεβρουαρίου. Δεν είναι και τόσο μακριά…

newsbreak.gr