Όθων Ηλιόπουλος: Λαγοί

Από την ακινησία, ο χρόνος άρχισε να τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες για τον ΣΥΡΙΖΑ: Δύο χαμένες εκλογικές αναμετρήσεις, απώλεια ενός τετάρτου της κοινοβουλευτικής του δύναμης – και άγνωστο πόσο της εκλογικής – και δύο κάλπες για αλλαγή ηγεσίας.

Έγιναν μέσα σε οκτώ μήνες όσα σε φυσιολογικό κόμμα οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης, γίνονται σε δεκαετίες. Αλλά πότε ήταν φυσιολογικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ; Όταν βγήκε – όπως βγήκε – από τις κάλπες Μαΐου και Ιουνίου, ήταν ένα κόμμα. Σήμερα είναι δύο. Στην πρώτη επέτειο από τη συντριβή του, μπορεί να είναι τρία. Ίσως και τέσσερα.

Η αμοιβαδοποίηση – ως χαρακτηριστική ιδιότητα της ανθρώπινης πολιτικής ύλης του – που εξέφραζαν οι φράξιες, βγαίνει από τα κομματικά τείχη και μεταβολίζεται σε πολιτικούς φορείς. Πολλοί στοιχηματίζουν ότι ο ιδιο θα γίνει και στις νέες αρχαιρεσίες, αν τελικά συμφωνήσουν πως θα τις οργανώσουν.

Πίσω από την Όλγα Γεροβασίλη θα στοιχηθούν όσοι σηκώνουν σημαία «ανάκτησης» του κομματος, που τους πήρε «ο μικρός και ο ξένος», κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του. Με τον Κασσελάκη συντάσσονται οσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο …Τσίπρας και καλυτέρα να μείνει στην άκρη, άπραγος και άφωνος για να τον μνημονεύουν απλως.

Δεν ξέρουμε πόσοι από τους «Γεροβασιλικούς» θα μείνουν στο κόμμα, αν ξανακερδίσει ο Κασσελάκης ή πόσους θα ανεχθεί ως δις τροπαιοφόρος Ο ίδιος, πάντως, ορκίζεται συνεντευξιακά: «Χίλια τα εκατό θα μείνω». Ως τι; Δεν θα είναι βουλευτής, για να γίνει πρέπει να βρει εκλογική περιφέρεια, να τον βάλει στο ψηφοδέλτιο ο αρχηγος και να τον ψηφίσει ένα εκλογικό σώμα στο οποίο οι «φαν» του θα έχουν εξοβελισθεί ή αποχωρήσει.

Την ίδια στιγμή, μια νέα τομή αναδείχθηκε, διαρκούντος του Συνεδρίου: Από τη μια πλευρά, όσοι προσπαθούν να ξανακάνουν τον Τσίπρα μέρος της κρίσης – σε αυτούς περιλαμβάνεται ενίοτε και ο …ίδιος ο Τσίπρας – δείχνοντάς τον ως μαριονετίστα της Γεροβασίλη. Αυτό αντιμετωπίζεται: Απλώς δεν θα πάει στην κάλπη. Τι νόημα θα έχει η παρουσία του όταν ό,τι και αν βγει, θα είναι το μισό αυτού που προϋπήρχε;

Από την άλλη, αναδύθηκε η …ιατροποίηση πολιτικής με εισηγητή τον καθηγητή Όθωνα Ηλιόπουλο: «Ζήσαμε μια απώλεια και μετά το σοκ της, συνήθως περνάμε στον θυμό». Δεν είναι η πολιτική – ως λειτουργία που κινεί τα πράγματα – αλλά η ψυχολογία που, ενώ είμαστε ίδιοι, μας βάζει να αναμετρηθούμε μεταξύ μας. Θα μπορούσε να είναι το κακό μάτι ή το βουντού που τους κάνει ο Μητσοτάκης.

Θα περίμενε κανείς ότι οι επιστημονικές δάφνες του θα τον ωθούσαν στον δρόμο που πήρε ο «ομόβαθμός» στο διεθνές επιστημονικό πεδίο, Γρηγόρης Γεροτζιάφας: Αξιοπρεπή αποχώρηση. Ο διαπρεπής οικολόγος παραμένει στη βομβαρδισμένη Κουμουνδούρου και παίρνεθ πρωτοβουλίες αναστροφής της πολιτικής δια της ακύρωσης μιας ήδη αναγγελθείσας εκλογής.

Προέρχεται από τους «Ρηγάδες», χωρίς εμπειρία στη Συριζαίικη μηχανορραφία, δειχνει περισσότερο ως εντολοδόχος κάποιων μηχανισμών. Αν κριθεί από τη σύμπτωση ότι άρχισε συλλογή υπογραφών μόλις κατέβηκε από το βήμα. Τον παρακίνησε ο Νίκος Παππάς που έσπευσε, με μνησικακία, να αφαιρέσει την πρωτοβουλία προσφυγής στη βάση από τον Τσίπρα και να την αποδώσει στον Κασσελάκη, προτείνοντας τη Γεροβασίλη για υπαρχηγό στην Κουμουνδούρου, για να μην γίνει;

Αν ο Ηλιόπουλος ήταν λαγός του Παππά, τίνος λαγός ηταν ο Παππάς;

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

INTIME