Το τέλος της εμπιστοσύνης!

H κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι καθεστώς. Κακώς την κατηγορεί η αντιπολίτευση περί αυτού. Εξελέγη με την ψήφο του ελληνικού λαού σε ελεύθερες εκλογές. Υπό την έννοια ότι αυτές δεν αμφισβητήθηκαν. Το πόσο χειραγωγήθηκαν είναι άλλο θέμα. Ζήτημα ισχύος. Η οποία συνδέεται με τις προθέσεις της κυβέρνησης αλλά και με τις δυνατότητες μιας οργανωμένης αντιπολίτευσης, αν υπάρχει, να αμύνεται θεσμικά και να ακυρώνει τα όποια παιχνίδια.

Σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία μας ακόμη και στην κατάσταση που ευρίσκεται σήμερα, ημιθανής και σακατεμένη, έχει δυνάμεις που μπορούν να αντισταθούν σε πρακτικές ξένες προς το πνεύμα της. Δεν είναι υπήκοοι όλοι. Καθεστώς λοιπόν δεν είναι. Υπάρχει στον κόσμο ψευδαίσθησις ελευθερίας. Ωστόσο συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Η κυβέρνηση αυτή χωρίς να είναι καθεστώς χρησιμοποιεί, όπου ζορίζεται ή όπου διευκολύνεται, καθεστωτικές πρακτικές. Οσα καταγγέλλονται σήμερα στην Αρχή Προστασίας Πολιτικών Δεδομένων για τη διαρροή προσωπικών δεδομένων απόδημων Ελλήνων που θα ψηφίσουν με επιστολική ψήφο και θα προκαλέσουν κατά πάσα πιθανότητα την καταδίκη του υπουργείου Εσωτερικών, ακόμη και με βαρύ πρόστιμο (μετά την αντιπαραβολή των αρχείων), είναι μεν η κορυφή του παγόβουνου, καθώς προστίθενται σε σειρά άλλων καραμπινάτων παραβάσεων και παραβίασης των ατομικών ελευθεριών, αλλά, προσοχή, είναι τα πρώτα που υποσκάπτουν το κύρος της εκλογικής διαδικασίας μετά το 2000. Την εμπιστοσύνη στην εκλογική διαδικασία.

Τρία πράγματα δεν αμφισβητούνται στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης: τα αποτελέσματα των εκλογών, τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων και τα αποτελέσματα των γραπτών διαγωνισμών του ΑΣΕΠ. Και έρχεται τώρα μια υπόθεση με πρωταγωνίστρια εκλεγμένη ευρωβουλευτή, που χρησιμοποίησε, ως φαίνεται, προσωπικά δεδομένα πολιτών που φυλάσσονται σε αρχεία του κράτους, να μας πει τι; Οτι οι βάσεις δεδομένων του υπουργείου Εσωτερικών είναι διάτρητες. Αυτό είναι το κύριο θέμα.

Η ευρωβουλευτής μπορεί να τα ζήτησε, αλλά το μείζον είναι ότι κάποιος από μέσα τα «έδωσε». Και αν τα έδωσε σε αυτήν, τα έχει δώσει και σε άλλους. Πρόσωπα ή κόμμα/κόμματα. Ακόμη μία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο και βαρύτερο (μεταξύ 2010 και 2015) ύστερα από καταγγελία πολιτικού κόμματος ότι είχε τοποθετηθεί από αγνώστους παράνομο λογισμικό στον υπολογιστή του ΥΠΕΣ, με στόχο την αλλοίωση των αποτελεσμάτων κατά 0,5-1% (με χειρισμό εκ του μακρόθεν), δεν έτυχε δημοσιότητας, διότι παρενέβη σιωπηρώς η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και προστάτεψε τη Δημοκρατία.

Εισαγγελέας πρόλαβε και αφαίρεσε το παράνομο λογισμικό πριν από κάποια αναμέτρηση. Αυτή τη φορά όμως έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του. Κάτι συνηθισμένο στο παρελθόν, που ίσως και να το «έπνιγαν» τα κανάλια αν η καταγγελία ερχόταν από πολίτες του εσωτερικού, έλαβε μεγάλες διαστάσεις, γιατί οι καταγγελίες ήταν εισαγόμενες. Πάντα κάπως έτσι μαθαίναμε τα νέα στην πατρίδα μας. Διά της εισαγωγής. Μόνο έτσι αποκτούν αξιοπιστία. Αυτά τα συμπτώματα παρουσιάζει η δημοκρατία του υβριδίου, όπως την αποκαλεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Από κανονική γίνεται υβριδική και αυτή.

Οταν όμως το πολιτικό σύστημα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να φλερτάρει με το τέλος της εμπιστοσύνης σε κάθε θεσμό, τα πράγματα αρχίζουν σιγά σιγά και σοβαρεύουν. Στις δημοκρατίες υπάρχει εμπιστοσύνη και λογοδοσία. Οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν απαντήσεις. Ητοι: Γιατί δεν δίδετε στη δημοσιότητα τους πελάτες και το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας των Τεμπών; Τι σας εμποδίζει; Γιατί δεν δίδετε εξηγήσεις για τον αποκλεισμό κρίσιμων μαρτύρων από την Εξεταστική; Τι φοβάστε; Γιατί η Δικαιοσύνη δεν μας έχει πει δύο χρόνια μετά ποιος ευθύνεται για τις υποκλοπές στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν;

Και τώρα! Γιατί το υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει δώσει έως την ώρα που τυπώνονται αυτές οι γραμμές εξηγήσεις σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας για τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων χιλιάδων ψηφοφόρων του εξωτερικού; Μόνο βίντεο στο YouTube και στο ΤikTok από διάφορες ωραίες δραστηριότητές του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ξέρει να μας στέλνει; Μια ανακοίνωση 19 λέξεων του γενικού γραμματέα δεν μπορεί να θεωρηθεί απάντηση. Λυπούμεθα. Είναι υπεκφυγή.

Το έγραψα και θα το ξαναγράψω. Οζει η ατμόσφαιρα. Θα κάνω και μια προσθήκη. Ισως μετανιώσει πικρά η κυβέρνηση για την επιστολική ψήφο. Οι απόδημοι Ελληνες που φαντασιώνεται ότι θα την ψηφίσουν δεν είναι και τόσο εύκολοι Ελληνες. Είναι δύσκολοι. Ανεβαίνουν στα «κάγκελα» πολύ πιο εύκολα από ότι οι Μιθριδάτες εμείς, διότι μερικά πράγματα που είναι στην Ελλάδα συνηθισμένα δεν είναι στις κοινωνίες τους και τόσο αυτονόητα. Ενώ στις απόψεις τους για τον γάμο των ομοφύλων και για τα Ελληνοτουρκικά δεν είναι και τόσο φιλελεύθεροι όσο θα ανέμενε η κυβέρνηση. Ωστόσο, μην ξεχνιόμαστε. Το τέλος της εμπιστοσύνης είναι το μείζον. Οχι το τέλος των ιδεών. Αν αρχίσει να εμπεδώνεται στον κόσμο, με αφορμές σαν αυτή με τα e-mails (που ευχόμαστε να είναι η τελευταία), ότι άλλο ψηφίζεις και άλλο προκύπτει, θα έχουμε απροσδόκητες εξελίξεις στο μέλλον. Ο Ελλην αρχίσει να βγαίνει σιγά σιγά από τον λήθαργο. Το μάτι του παίζει.

newsbreak.gr