Στη «μέγκενη» των συλλογικών συμβάσεων η κυβέρνηση!

Προθεσμία έως τον προσεχή Νοέμβριο έχει η κυβέρνηση προκειμένου να ενσωματώσει στην ελληνική νομοθεσία μία σημαντική Κοινοτική Οδηγία, η οποία αφορά τους μισθούς των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Η Κοινοτική Οδηγία 2022/2041 αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.), δημιουργώντας ένα πλαίσιο για:

– την επάρκεια των νόμιμων κατώτατων μισθών,
– την προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό των μισθών,
– τη βελτίωση της αποτελεσματικής πρόσβασης των εργαζομένων στα δικαιώματά τους σε προστασία, με τη μορφή κατώτατου μισθού, όπου αυτός προβλέπεται από την εθνική νομοθεσία ή και από τις συλλογικές συμβάσεις.

Ωστόσο, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ίδια κυβέρνηση χρησιμοποίησε την κύρωση Κοινοτικής Οδηγίας για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον εντελώς αντίθετο σκοπό, «ξεχειλώνοντας» ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα ή όποια τέλος πάντων είχαν μείνει αλώβητα τα χρόνια των Μνημονίων. Ετσι, με αυτό το πρόσχημα επεκτάθηκε σε περισσότερους κλάδους και η εξαήμερη εργασία, η οποία θα εφαρμοστεί από τον προσεχή Ιούλιο.

Σε κάθε περίπτωση και επειδή η χώρα μας οφείλει να νομοθετήσει έως τις 15 Νοεμβρίου 2024, συστάθηκε λίγο πριν από το Πάσχα ειδική επιτροπή στο υπουργείο Εργασίας που θα εξετάσει το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς τα νούμερα είναι αμείλικτα και καταδεικνύουν το πρόβλημα: Ενώ ο μέσος όρος των εργαζομένων στην Ε.Ε. που αμείβονται με βάση συλλογικές συμβάσεις είναι 54% και στόχος της Κομισιόν είναι να φτάσει πανευρωπαϊκά στο 80%, στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 27%.

Τι σημαίνει αυτό σε πρακτικό επίπεδο; Πως όσοι δεν αμείβονται με τον κατώτατο μισθό ή δεν υπάγονται σε συλλογικές συμβάσεις, έχουν να δουν αυξήσεις στους μισθούς τους πάνω από 10 χρόνια! Το ακόμα χειρότερο είναι πως αυτοί οι εργαζόμενοι είναι ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας και του εργατικού δυναμικού: Ως επί το πλείστον, άνω των 30 και είτε γονείς είτε άτεκνοι.

Τι προβλέπει η «εντολή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Για τη στήριξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό των μισθών τα κράτη-μέλη, με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, πρέπει:

– να προωθούν την ανάπτυξη και την ενίσχυση της ικανότητας των κοινωνικών εταίρων να συμμετέχουν σε συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό των μισθών, ιδίως σε κλαδικό ή διακλαδικό επίπεδο,

– να ενθαρρύνουν τις εποικοδομητικές, ουσιαστικές και εμπεριστατωμένες διαπραγματεύσεις για τους μισθούς μεταξύ των κοινωνικών εταίρων,

– να παίρνουν μέτρα για την προστασία της άσκησης του δικαιώματος συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό των μισθών και να προστατεύουν τους εργαζομένους και τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών οργανώσεων από διακρίσεις όσον αφορά την απασχόλησή τους,

– να παίρνουν μέτρα για την προστασία των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων, καθώς και των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των οργανώσεων των εργοδοτών από ενδεχόμενες παρεμβάσεις μεταξύ τους ή των εκπροσώπων ή των μελών τους κατά τη σύσταση, τη λειτουργία ή τη διοίκησή τους,

– όταν το ποσοστό της κάλυψης από συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι χαμηλότερο από το κατώτατο όριο του 80%, να θεσπίζουν πλαίσιο με τους αναγκαίους πρόσφορους όρους για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, είτε με νόμο είτε έπειτα από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, και να καταρτίζουν σχέδιο δράσης για την αύξηση της κάλυψης.

Τα κράτη-μέλη με νομοθετημένο κατώτατο μισθό, όπως η Ελλάδα, δρομολογούν ορισμένες διαδικασίες για να διασφαλίσουν ότι θα είναι επαρκής, με στόχο:

– την επίτευξη αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου,
– τη μείωση της φτώχειας των εργαζομένων,
– την προώθηση της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής σύγκλισης προς τα πάνω,
– τη μείωση του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των φύλων.

Τα κράτη-μέλη:
– χρησιμοποιούν κριτήρια που πρέπει να περιλαμβάνουν τουλάχιστον: την αγοραστική δύναμη των νόμιμων κατώτατων μισθών, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος διαβίωσης, το γενικό επίπεδο των μισθών, τον ρυθμό αύξησης των μισθών και την κατανομή τους, τα εθνικά επίπεδα και τις εξελίξεις, μακροπρόθεσμα, όσον αφορά την παραγωγικότητα.
– Χρησιμοποιούν ενδεικτικές τιμές αναφοράς για την αξιολόγηση της επάρκειας των νόμιμων κατώτατων μισθών. Τα κράτη-μέλη μπορούν να θεσπίζουν αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, εάν αυτή δεν οδηγεί σε μείωση του νόμιμου κατώτατου μισθού.
– Επικαιροποιούν τους νόμιμους κατώτατους μισθούς τουλάχιστον ανά διετία ή, στην περίπτωση που χρησιμοποιούν μηχανισμό αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής, τουλάχιστον ανά τετραετία.
– Ορίζουν ένα ή περισσότερα συμβουλευτικά όργανα.
– Διασφαλίζουν τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στον καθορισμό και στην επικαιροποίηση των νόμιμων κατώτατων μισθών.
– Διασφαλίζουν, με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, ότι οι εργαζόμενοι θα έχουν αποτελεσματική πρόσβαση σε προστασία, με τη μορφή κατώτατου μισθού, προβλέποντας: 1. αποτελεσματικούς και αναλογικούς ελέγχους και επιτόπιες επιθεωρήσεις, που δεν εισάγουν διακρίσεις. 2. Επαρκείς πόρους, κατάρτιση και κατευθυντήριες οδηγίες για τις αρχές επιβολής, για τη στόχευση και τη δίωξη εργοδοτών που δεν συμμορφώνονται.
Πρόσθετες διατάξεις απαιτούν από τα κράτη-μέλη:
– να συλλέγουν ακριβή δεδομένα για την παρακολούθηση της προστασίας του κατώτατου μισθού,
– να δημοσιοποιούν όλες τις πληροφορίες για τους νόμιμους κατώτατους μισθούς και να ενημερώνουν τους εργαζομένους και τους εργοδότες για τα μέτρα,
– να φροντίζουν ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν πρόσβαση σε μηχανισμό αποτελεσματικής, έγκαιρης και αμερόληπτης επίλυσης διαφορών και δικαίωμα σε επανόρθωση,
– να προστατεύουν τους εργαζομένους και τους εκπροσώπους τους από τυχόν δυσμενή μεταχείριση από κάποιον εργοδότη,
– να επιβάλλουν κυρώσεις για παραβιάσεις των υποχρεώσεων που απορρέουν από την οδηγία.

newsbreak.gr