Στην οικογένεια Μητσοτάκη έχουν τον φόβο του. Για την ακρίβεια αποτάσσονται ένα ριμέικ του 1993. Όταν ο Αντώνης Σαμαράς πλήρωσε τον Κώστα Μητσοτάκη με το νόμισμα που είχε κόψει ίδιος – ο Μητσοτάκης – προδικτατορικά: την αποστασία.
Δεν ήταν ο καταλληλότερος να πάρει πίσω το αίμα από την ανατροπή της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου. Αλλά όλοι το δέχθηκαν σαν αναγκαστικό συμβιβασμό, με τη διατάραξη της απρόσκοπτης λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού.
Πρώτοι από όλους οι Νεοδημοκράτες. Ποτέ άλλοτε οπαδοί δεν πανηγύρισαν ανατροπή Πρωθυπουργού του κόμματός τους, από μέσα. Δεν ήταν ανεξήγητο.
Η περίοδος του Κώστα Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και την Πρωθυπουργία ήταν πυκνή κοινοβουλευτικών αλλοιώσεων – από το «βρόμικο ‘89», μέχρι την υφαρπαγή βουλευτή για το σχηματισμό πλειοψηφίας.
Είχε επίσης πυκνό ημερολόγιο σκανδάλων – από την ΑΓΕΤ ως τα ΚΑΦΑΟ του Μαυρίκη – ελλειμματική εξωτερική πολιτική και έπαιρνε διαρκώς αντιλαϊκά μέτρα.
Δεξιοί είναι οι οπαδοί της ΝΔ, δεν είναι ανόητοι να μην αντιλαμβάνονται πού τους οδηγούσε. Απόδειξη ότι στις μεθεπόμενες κομματικές αρχαιρεσίες, δεν τιμώρησαν τον ανατροπέα, αλλά την κόρη του ανατραπέντος.
Έκτοτε η σχέση του Σαμαρά με την οικογένεια Μητσοτάκη έγινε περιπλοκή. Έδιωξε και ξαναπήρε την Ντόρα – χωρίς να τη βάλει στην κυβέρνηση, ή να τη στείλει στην Κομισιόν, όπως ζητούσε – αλλά… «εκμαύλισε» τον αδελφό της: τον έκανε υπουργό του και στη συνέχεια τον υποστήριξε για την ηγεσία της ΝΔ.
Ωστόσο σύντομα αποκαταστάθηκε η… εχθρότητα μεταξύ τους. Ο νεότερος Μητσοτάκης, μετά την αναρρίχηση του στην κυβέρνηση, αθέτησε υποχρεώσεις στον προκάτοχο του. Παρ’ ότι χωρίς τον Σαμαρά δίπλα του δεν θα έπαιρνε ποτέ την ηγεσία.
Ο Μεσσήνιος πολιτικός δεν άργησε να θέσει δημοσίως τις διαφωνίες του με τον ευεργετηθέντα και η τελευταία φορά ήταν στο Πολεμικό Μουσείο.
Με παρόντα τον Κώστα Καραμανλή, που ήταν επίσης ομιλητής στην παρουσίαση του βιβλίου – από τον δημοσιογράφο Μαν. Κοττάκη – που τον αφορούσε μίλησε σκληρά και ονομαστικά για τον Πρωθυπουργό. Σκληρότερα αντιδρούσαν όσοι του άκουγαν.
Έκτοτε στο εσωκομματικό πεδίο της ΝΔ – με αιχμή της Κοινοβουλευτική Ομάδα της – παρατηρείται ένα φαινόμενο, άκρως επικίνδυνο για το Μητσοτακέικο: σύγκλιση των ρευμάτων, που δεν έπαψαν ποτέ να δρουν στον κομματικό ιστό, ως «Καραμανλικοί» και «Σαμαρικοί» – με κυμαινόμενη επιρροή.
Επιπροσθέτως, οι πρώην Πρωθυπουργοί στους οποίους αναφέρονται, δεν κρύβουν ότι αν δεν συμπορεύονται απολύτως, πάντως ανταλλάζουν απόψεις και σε κάποιες κινήσεις τους συντονίζονται.
Η ταυτόχρονη απουσία τους από την επετειακή ιδιοποίησης της ιστορίας του κόμματος, που οργανώνει ο Μητσοτάκης την Παρασκευή, θα είναι μήνυμα ότι οι δρόμοι τους με τον Πρωθυπουργό χωρίζουν εναργώς.
Σ’ αυτό το σκηνικό, η δραστηριότητα του Αντώνη Σαμαρά κατ’ ανάγκη προκαλεί συνειρμούς με το 1993. Αλλά η παρουσία του Καραμανλή στην ίδια κατεύθυνση – τη δημιουργία φραγμών στην ασυδοσία της κυβερνώσας οικογένειας – αποκλείει την επανάληψη του. Δεν είναι ανατροπέας, αλλά εγγυητής.
Αλλά ούτε ο Σαμαράς δεν θέλει να ρίξει και τον γιο, όπως τον πατέρα – και να μπει στο βιβλίο Γκίνες. Συντάσσεται απλώς με τη θέση ότι πρέπει να μπει τέλος στην κομματική λεηλασία από τον Νεομητσοτακισμό.
Ώστε να σταματήσει η εκτροπή της εθνικής πορείας από τις ράγες που δημιουργηθήκαν μετά το 1974 και να αποκατασταθεί το κοινωνικό πρόσωπο, που ήθελε ο ιδρυτής για την ΝΔ. Αυτό σημαίνει εκλογές με άλλον επικεφαλής.
Βάζοντας όριο στη θητεία Μητσοτάκη – περί αυτού πρόκειται – ο Αντώνης Σαμαράς παίρνει την εκδίκηση που θεωρεί ότι δικαιούται…
ieidiseis.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
