Την πρώτη φορά έμοιαζε με τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα

Η σύγκριση του εσωκομματικού αγώνα που εξελίσσεται σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον μοιραία για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί πολίτες. Στην Χαριλάου Τρικούπη, παρά τις αρχικές παραφωνίες και το σκληρό «πρέσινγκ» που έπαιξαν οι υποψήφιοι με στόχο το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο, οι έξι διεκδικητές του «θρόνου» κατάφεραν να ενώσουν και όχι να διχάσουν.

Στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά με τα πειθαρχικά μέτρα προς τον πρώην πρόεδρο να εναλλάσσονται με πρωτοφανείς αντεγκλήσεις μεταξύ των κεντρικών στελεχών και μάλιστα σε δημόσια θέα. Στην Κουμουνδούρου άλλωστε φαίνεται πως τα διδάγματα του Μαρξ έχουν λησμονηθεί εδώ και καιρό και έτσι ολοένα και περισσότερα στελέχη του κόμματος ξεχνούν πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».

Τα σενάρια αποπομπής πριν την κάλπη

Πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας ο πρόεδρος ενός κόμματος εξουσίας κινδυνεύει με διαγραφή πριν καν ξεκινήσει η μάχη για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να ανακαλέσει στη μνήμη του αντίστοιχο γεγονός, δύσκολα θα μπορέσει να θυμηθεί τον αποκλεισμό ενός πρώην πρόεδρου σε μια κούρσα διαδοχής, όταν μάλιστα αυτός προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, παρά το γεγονός πως κινείται εδώ και καιρό ανορθόδοξα παραμένει ένα κεντρικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με πιστούς φίλους και οπαδούς αλλά και μια ομάδα κρούσης στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής. Στις συγκεντρώσεις του συνεχίζει να «μαζεύει» κόσμο ενώ δεν πρέπει να λησμονείται πως στην κρίσιμη ΚΕ της καθαίρεσης του είχε μια ομάδα 135 στελεχών που τον στήριξαν έμπρακτα.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: μπορούν με πειθαρχικά μέτρα τα στελέχη της Κουμουνδούρου να ανακόψουν μια πολιτική υποψηφιότητα και να θέσουν ζήτημα διαγραφής ή λήψης πειθαρχικών μέτρων που θα φέρουν αποκλεισμό υποψηφιότητας ενός πρώην προέδρου;

Η απάντηση σε οποιοδήποτε κόμμα θα έμοιαζε να είναι προφανής. Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως όλα είναι εφικτά.

It takes two to tango…Στέφανε

Από την άλλη πλευρά και ο Στέφανος Κασσελάκης έχει αποφασίσει να μπει σε αυτή την κούρσα διαδοχής με τους πλέον ανορθολογικούς όρους. Ο ίδιος έχει «εξαφανιστεί» από την κεντρική πολιτική σκηνή. Αρκέστηκε σε ένα αινιγματικό βίντεο που συστήθηκε εκ νέου στον κόσμο χωρίς να ξεκαθαρίζει αν θα είναι υποψήφιος, ενώ παράλληλα έχει αφήσει ορισμένα στελέχη του να αλλοιώνουν ολοένα και περισσότερο το στίγμα ενός χώρου που εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο φαίνεται να έχει χάσει την πυξίδα του.

Και αν όλα αυτά θα μπορούσαν να μοιάζουν με λογικά για έναν αρχηγό όπως τον Στέφανο Κασσελάκη, η αποστολή εξωδίκου στο κόμμα ξεπερνά τα όρια. Για πρώτη φορά, άλλωστε, στην μεταπολιτευτική ιστορία ο πρώην αρχηγός ενός κόμματος αποφασίζει να στείλει εξώδικο στο ίδιο του το κόμμα, δηλαδή και σε φίλους που τον στήριξαν και σε εχθρούς που τον καθαίρεσαν.

Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα δίνουν μάχη μέχρις εσχάτων για να κόψουν τον Στέφανο Κασσελάκη από την κούρσα διαδοχής μοιάζουν λίγο «αναντίστοιχοι». Και αυτό όχι γιατί θέλουν να «κόψουν» την υποψηφιότητα ενός ανθρώπου που χωρίς εμπειρία θέλει να βρεθεί εκ νέου στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά επειδή όλοι γνωρίζαμε τι έκαναν τα συγκεκριμένα στελέχη το προηγούμενο καλοκαίρι.

Και η αλήθεια είναι πως το περσινό καλοκαίρι με εξαίρεση τον Χρήστο Σπίρτζη που σταθερά βρισκόταν απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη, η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών είτε στήριξε, είτε ανέχθηκε την υποψηφιότητά του, μιλώντας για μια νεανική και φρέσκια υποψηφιότητα.

Αναζητείται σημείο σοβαρότητας και όχι ισορροπίας

Συνήθως, όταν τα κόμματα μπαίνουν σε παρατεταμένη φάση εσωστρέφειας, οι τίτλοι είναι πως αναζητείται σημείο ισορροπίας. Στον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο δεν αναζητείται ισορροπία, αλλά σοβαρότητα, καθώς όλο και περισσότερα στελέχη έχουν βαλθεί να οδηγήσουν το κόμμα τους στα τάρταρα και όχι σε κυβερνητική τροχιά.

Η τακτική αυτή που διαιωνίζεται συμπυκνώνεται με τον καλύτερο τρόπο στην φράση του Πέτρου Παππά «καλύτερα να έχουμε ένα κόμμα που να σέβεται τον πρόεδρό του και ας μην είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση». Φυσικά, θα ήταν λάθος να θεωρήσει κάποιος πως η έλλειψη σοβαρότητας χαρακτηρίζει μονάχα τη μια πλευρά. Άλλωστε, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, όλο και περισσότερα στελέχη της αντίπερα όχθης δίνουν έναν άτυπο διαγωνισμό «αντί- κασσελακισμού» προβαίνοντας σε α-πολίτικες διαπιστώσεις που το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά.

Ο Πολάκης που… μάλλον εντυπωσιάζει

Ο Παύλος Πολάκης αποτελούσε για πολλούς μήνες έναν από τους πλέον «ασυγκράτητους» του ΣΥΡΙΖΑ. Έβαλε κατά των πρώην, «χτυπούσε» τους 87, υπερασπιζόταν τον Στέφανο Κασσελάκη. Ωστόσο, από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, ο Παύλος Πολάκης εμφανίζει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο που δεν θυμίζει σε τίποτα τον Σφακιανό βουλευτή της προηγούμενης περιόδου.

Ο Παύλος Πολάκης σε αυτή τη προεκλογική περίοδο αποτελεί μια από τις πλέον πολιτικές υποψηφιότητες που αμφισβητεί συθέμελα τον Στέφανο Κασσελάκη χωρίς όμως την ίδια στιγμή να προκρίνει πειθαρχικά μέτρα για να ανακόψει την πορεία του προς τη κούρσα διαδοχής. Αντίθετα, αναδεικνύει τις αντιφάσεις της πολιτικής του και συνεχίζει να τον καλεί σε μια ανοιχτή πολιτική αντιπαράθεση.

Κυριάκος Δημάγγελος

in.gr