Τι έρχεται: ΝΔ και Ακροδεξιά ή ΠΑΣΟΚ και Αριστερά…

Mπορεί να έχει περάσει μόλις ένας χρόνος και τέσσερις μήνες από τις ευρωεκλογές και να απομένουν(θεωρητικά) κάτι λιγότερο από τρία χρόνια για τις επόμενες εθνικές εκλογές, αλλά το πολιτικό σκηνικό φαίνεται ότι αρχίζει να παγιώνεται. Σε βαθμό που να υπάρχει από τώρα σχετική βεβαιότητα ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση συνεργασίας.

Το πολύ χαμηλό ποσοστό της ΝΔ στις ευρωεκλογές (28%) και η διαρκής δημοσκοπική επιβεβαίωσή του δεν αφήνει περιθώρια στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ονειρεύεται και τρίτη αυτοδύναμη θητεία. Τρίτη θητεία μπορεί να πετύχει, αλλά θα πρέπει να βρει συνεταίρο και να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις του.

Βλέποντας αυτό το ενδεχόμενο ως πολύ πιθανό, έχει αρχίσει η συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, με στόχο να κατεβεί ο πήχης της αυτοδυναμίας από το σημερινό 37%-38%. Όμως, το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Διότι, αν η φθορά της κυβέρνησης είναι τέτοια που δεν θα επιτρέψει την εκλογική ανάκαμψη της ΝΔ, τότε η όποια αλλαγή του εκλογικού νόμου θα αποβεί άχρηστη, αφού είναι αδύνατο να δοθεί αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα με ποσοστό περί το 30%. Επιπλέον, τυχόν αλλαγή του εκλογικού νόμου θα φανερώσει την ηττοπάθεια της ΝΔ, κάτι που μπορεί να αποβεί μοιραίο στις εκλογές.

Τούτων δοθέντων, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να συνυπολογίζει από τώρα το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να χρειαστεί κυβερνητικό συνεταίρο. Το ίδιο, φυσικά, πρέπει να κάνει και το ΠΑΣΟΚ, αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι το κόμμα που θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να βγει πρώτο και να πάρει το μπόνους του εκλογικού νόμου. Όποια εκδοχή κι αν δεχτούμε, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ θα αναζητήσουν κυβερνητικό συνεταίρο. Ποιος θα είναι;

Για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη οι λύσεις είναι δύο, για το ΠΑΣΟΚ μόνο μία. Ας τις δούμε:

1.Ο κ. Μητσοτάκης, χωρίς αυτοδυναμία, θα προτιμούσε να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο γιατί αυτό έχει ξαναγίνει στο παρελθόν(2012-2015), αλλά και γιατί θα είναι πολύ μεγάλη υποχώρηση προσωπικά για τον ίδιο-έναν κεντροδεξιό, όπως συνηθίζει να αυτοαποκαλείται- να αναγκαστεί να πέσει στην ανάγκη κομμάτων δεξιότερα της ΝΔ, δηλαδή της ακροδεξιάς. Πάντως, θα έχει και αυτήν τη δυνατότητα, αν ούτε η προσφυγή σε νέες, «εκβιαστικές», εκλογές δεν δώσουν αυτοδυναμία. Ένας πρόθυμος Βελόπουλος θα βρεθεί.

2. Και αν ο κ. Μητσοτάκης θα προτιμούσε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, κάτι τέτοιο είναι «απαγορευμένο» για κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος το έχει ξεκόψει από τώρα. Όχι μόνο λόγω της κακής σχέσης που έχει ο ίδιος με τον νυν πρωθυπουργό (σκάνδαλο υποκλοπών). Αλλά και επειδή αυτή η συνεργασία στο πρόσφατο παρελθόν ωφέλησε μόνο τη ΝΔ και καταβαράθρωσε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έφτασε στα όρια της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης (4,68% το 2015).

Το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Ανδρουλάκης δεν θα έχουν, λοιπόν, ιδιαίτερη δυσκολία να απορρίψουν την κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ, αν είναι δεύτερο κόμμα. Όμως, θα «μπλέξουν» αν έχουμε έκπληξη και οι εκλογές φέρουν στην πρώτη θέση το ΠΑΣΟΚ. Τότε θα αναγκαστούν να βρουν κυβερνητικό συνεταίρο.

Το ενδεχόμενο αυτό είναι, βεβαίως, μακρινό (όχι χρονικά, αλλά ουσιαστικά). Όμως, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Και αυτό δημιουργεί από τώρα την υποχρέωση στις δυνάμεις της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις συνεργασίας, αν οι ψηφοφόροι δεν θελήσουν να αναθέσουν στον κ. Μητσοτάκη για τρίτη φορά τη διακυβέρνηση.

Βεβαίως, σήμερα υπάρχει το εμπόδιο του μπάχαλου που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, κάποια στιγμή τα πράγματα εκεί θα ξεκαθαριστούν.
Το ΠΑΣΟΚ, ως δεύτερο (εμφανιζόμενο δημοσκοπικά) κόμμα θα έχει την πρώτη ευθύνη να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις συνεργασίας με την «άλλη Αριστερά». Δεν του απομένει κάτι άλλο, εφόσον αποκλείει την εκ νέου συνεργασία με τη ΝΔ.

Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται πολύ πρόωρα, αλλά μπορεί και να μην είναι. Αν ο κ. Μητσοτάκης δει ότι με την πάροδο του χρόνου η ΝΔ αποδυναμώνεται, οι πρόωρες εκλογές αυτή τη φορά δεν θα είναι έκπληξη.

Εν κατακλείδι, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι πιθανότατα κυβέρνηση συνεργασίας. Είτε της ΝΔ με την ακροδεξιά είτε της απέναντι πλευράς, με το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά. Αν οι δεύτεροι επιτρέψουν την πρώτη «λύση», θα είναι άξιοι της μοίρας τους…