Μια 58χρονη ξύπνησε με ιταλική προφορά ύστερα από εγκεφαλικό

Μια γυναίκα από το Ηνωμένο Βασίλειο ισχυρίζεται ότι ένα εγκεφαλικό επεισόδιο της έδωσε ιταλική προφορά και την ικανότητα να μιλάει τη γλώσσα, παρόλο που δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Ιταλία.

Η Althia Bryden, 58 χρόνων, ήταν στο κρεβάτι της ένα βράδυ, όταν ο σύζυγός της, Winston, τη βρήκε αναίσθητη. Περιγράφει τη στιγμή ως “τρομακτική”, καθώς βρήκε τη γυναίκα του “να κοιτάζει και να μην μπορεί να μιλήσει” και κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο.

Αφού πέρασε εννέα ημέρες στο νοσοκομείο, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω καρωτιδικού ιστού, μιας δομής στον λαιμό που μπορεί να διαταράξει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο.

Στις 30 Ιουλίου 2024, η Althia υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του καρωτιδικού ιστού. Ύστερα από τρεις μήνες αφωνίας, ξύπνησε μιλώντας με ιταλική προφορά και χρησιμοποιώντας ιταλικές λέξεις. Πιστεύεται ότι η Althia έχει σύνδρομο ξένης προφοράς, μια σπάνια κατάσταση κατά την οποία η ομιλία ενός ατόμου ακούγεται σαν να έχει ξένη προφορά, ακόμη και αν δεν την κατέχει.

“Ήμουν τόσο μόνη και απομονωμένη και θυμάμαι ότι ένιωθα εντελώς χαμένη”, συνέχισε. “Μετά τη χειρουργική επέμβαση στον καρωτιδικό ιστό, μια νοσοκόμα ήρθε στο κρεβάτι μου στο νοσοκομείο για να κάνει έναν έλεγχο ρουτίνας και εντελώς ξαφνικά, άρχισα να μιλάω. Έδειχνε τόσο σοκαρισμένη όσο κι εγώ. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν, ποια είναι αυτή που μιλάει;” θυμάται. “Πρώτον, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν εγώ που μιλούσα, αλλά επίσης δεν αναγνώριζα τον ήχο της φωνής μου.”

Οι γιατροί συνέρρευσαν στο κρεβάτι της Althia όταν άκουσαν τη νεοαποκτηθείσα φωνή της. “Η νοσοκόμα έσπευσε να φέρει συναδέλφους στο κρεβάτι μου, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μιλούσα μετά από τόσο καιρό. Αλλά όσο περισσότερο μιλούσα, τόσο περισσότερο μπερδευόμασταν όλοι.” Οι παρόντες έμειναν έκπληκτοι από την παράξενη προφορά της: “Με ρώτησαν αν είχα ιταλική προφορά πριν από το εγκεφαλικό επεισόδιο και μου έλεγαν ότι είχα έντονη προφορά – μέσα στο χάος αυτό, ήμουν τόσο μπερδεμένη.”

Η σύγχυση μεγάλωνε όσο η ομιλία της συνεχιζόταν: “Καθώς περνούσαν οι μέρες, ήταν σαφές ότι είχα όντως μια έντονη ιταλική προφορά και δεν είχα κανέναν έλεγχο στον ήχο που έβγαζα όταν μιλούσα”.

Υπήρξε όμως και μια άλλη τροπή – η Althia διαπίστωσε ότι μπορούσε να συνομιλήσει στα ιταλικά: “Προς μεγάλη μου έκπληξη, είμαι επίσης σε θέση να μιλήσω ιταλικά. Μια γλώσσα την οποία δεν είχα μάθει ή μιλήσει ποτέ πριν”.

Οι εκπλήξεις συνέχιζαν να έρχονται όταν οι λέξεις άλλαζαν αυθόρμητα γλώσσα: “Χωρίς να το καταλάβω, θα πω μια ιταλική λέξη στη μέση της συζήτησης, η οποία είναι η ιταλική λέξη για αυτό που προσπαθώ να πω στα αγγλικά. Δεν έχω ιδέα ότι πρόκειται να το κάνω, ο εγκέφαλός μου απλώς μετατρέπει την αγγλική λέξη στα ιταλικά”.

Μεγαλωμένη στο Λονδίνο, η Althia και η ιατρική της ομάδα υποπτεύθηκαν το σύνδρομο ξένης προφοράς, μια κατάσταση τόσο σπάνια που την άφησε να αισθάνεται απομονωμένη: “Οι γιατροί και οι νοσοκόμες με βλέπουν σαν ένα μικρό ιατρικό θαύμα – κανένας από τους νοσοκόμους, τους γιατρούς, τους θεραπευτές ή τους χειρουργούς δεν είχε ασχοληθεί με το σύνδρομο ξένης προφοράς σε όλη τους την καριέρα. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο σπάνια είναι αυτή η κατάσταση”.

“Είμαι τόσο ευγνώμων που είμαι ζωντανή μετά το εγκεφαλικό μου επεισόδιο, και είμαι επίσης πολύ ευγνώμων που μπορώ να επικοινωνώ αφού έζησα χωρίς ομιλία για τρεις μήνες”, είπε. “Αλλά το να ζεις με το σύνδρομο ξένης προφοράς είναι πραγματικά δύσκολο. Αισθάνομαι ότι ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου έχει χαθεί, η προσωπικότητά μου, η ταυτότητά μου, οι ρίζες μου”, πρόσθεσε.

“Ξυπνάω τα περισσότερα πρωινά με την ελπίδα ότι η παλιά μου φωνή θα επανέλθει, δεν αισθάνομαι ο εαυτός μου με αυτή την ξένη προφορά. Μπορώ να ακούσω την προφορά ακόμη και στο κεφάλι μου όταν σκέφτομαι Είναι μια ιστορία που πρέπει συχνά να εξηγώ και στους άλλους – όταν συναντώ ανθρώπους, με ρωτούν από πού είμαι και πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει την ιστορία του πώς έφτασα να αποκτήσω αυτή την προφορά, ξανά και ξανά. Προσπαθώ όσο μπορώ να παραμείνω θετική και αισιόδοξη – υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι ακόμα εδώ σήμερα και έχω μαζί μου τον σύζυγό μου, τους δύο γιους μου και τις όμορφες οικογένειές τους – αλλά αισθάνομαι λίγο σαν καλλιτέχνης, σαν κλόουν σε τσίρκο. Είναι ένα πολύ παράξενο συναίσθημα.

Με την υποστήριξη του Stroke Association, έχω γνωρίσει πολλούς άλλους επιζώντες εγκεφαλικού επεισοδίου σε τοπικό επίπεδο. Συμμετέχω σε μια ομάδα του Stroke Association, η οποία μας φέρνει όλους μαζί και είναι πολύ χρήσιμο να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας. Όμως, όσο και αν κάθε εγκεφαλικό επεισόδιο είναι διαφορετικό, υπάρχει πάντα κάτι που μπορεί να συνδέσει δύο επιζώντες εγκεφαλικού επεισοδίου – νιώθω λίγο απόκληρη. Δεν έχω συναντήσει ακόμη κανέναν που να έχει σύνδρομο ξένης προφοράς και είναι δύσκολο να μην έχεις αυτού του είδους την υποστήριξη όταν το περνάς αυτό“, εξήγησε

instyle.gr