Ψάχνοντας το 25% της συμμετοχής της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας ΚΑΙ στα Rafale ! Άλλο ένα μέγα ψέμα

Η συζήτηση για την τροποποίηση της σύμβασης υποστήριξης των Rafale έφερε πάλι στην επιφάνεια μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί πλέον να κρύψει: η Ελλάδα αγοράζει έναν από τους ισχυρότερους στόλους μαχητικών στην Ευρώπη, αλλά η εγχώρια βιομηχανία παραμένει στον πάγκο!

Και αυτό δεν είναι πια απλώς προβληματικό. Είναι ανεξήγητο.

Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής η εικόνα ήταν τουλάχιστον αστεία. Η ΕΑΒ δήλωσε ότι δεν συμμετέχει σε κανένα κομμάτι της νέας σύμβασης υποστήριξης. Καμία εργασία, καμία διαδικασία, καμία διαπραγμάτευση και μάλιστα για ένα οπλικό σύστημα στο οποίο η χώρα έχει επενδύσει δισεκατομμύρια, διαθέτει ήδη συσσωρευμένη τεχνογνωσία και μην ξεχνάμε ότι έχει δεσμευτεί διεθνώς ότι επιδιώκει 25% εγχώρια συμμετοχή στα εξοπλιστικά.

Δηλαδή αν η ΕΑΒ δεν μπαίνει ούτε καν σε σύμβαση υποστήριξης –όχι παραγωγής, ούτε συμπαραγωγής, υποστήριξης– τότε μάλλον υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό και το  επιβεβαίωσαν και οι ίδιοι οι φορείς της βιομηχανίας.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Ο ΣΕΚΠΥ, όπως και άλλες ελληνικές εταιρείες, ενημέρωσαν ότι δεν υπήρξε καμία πρόσκληση, κανένα ενδιαφέρον, καμία διαβούλευση από την πλευρά των τριών γαλλικών εταιρειών.

Με απλά λόγια:

Η Ελλάδα πλήρωσε — αλλά η ελληνική βιομηχανία δεν ρωτήθηκε καν.

Κι όμως, την ίδια στιγμή, η ΕΑΒ υποστηρίζει ότι διαθέτει δυνατότητες, τεχνογνωσία και εμπειρία για να αναλάβει εργασίες υποστήριξης των αεροσκαφών άρα το πρόβλημα δεν ήταν η ικανότητα αλλά μάλλον θέμα πολιτικής επιλογής του ΥΠΕΘΑ.

Η “μαύρη τρύπα” της ενημέρωσης

Στο θέμα ήρθε να προστεθεί και η αποσπασματική ενημέρωση της Βουλής αφού τα κρίσιμα παραρτήματα της σύμβασης δεν κατατέθηκαν, επικαλούμενοι λόγους απορρήτου, ως ένα βαθμό σεβαστό, με αποτέλεσμα σαστισμένοι οι βουλευτές να καλούνται να εγκρίνουν σύμβαση εκατοντάδων εκατομμυρίων χωρίς να έχουν ούτε καν πλήρη εικόνα.

Μια σύμβαση που καθορίζει τη διαθεσιμότητα των μαχητικών έως το 2029 και εγκρίνεται με λιγότερα δεδομένα από όσα απαιτεί μια… διαγωνιστική προκήρυξη ενός δήμου!

Τελικά η χώρα πληρώνει.. οι πολίτες πληρώνουν. Και τι κέρδισαμε;

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πραγματικό ζήτημα.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Τα Rafale είναι κορυφαία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η συζήτηση τελειώνει εκεί. Πληρώσαμε για αεροσκάφη, για όπλα, πληρώνουμε τώρα για πολυετή υποστήριξη, αλλά δεν κερδίσαμε κανένα βιομηχανικό αποτύπωμα. Και όλα αυτά τη στιγμή που μια Ευρώπη μπαίνει σε φάση αμυντικής “έκρηξης”, είναι κάτι παραπάνω από μια  απλώς χαμένη ευκαιρία . Διότι η Ελλάδα είτε θα μπει τώρα σε αλυσίδες παραγωγής και υποστήριξης, είτε θα μείνει για πάντα πελάτης. Περισσότερο πιθανό είναι το τελευταίο..

Αν σε ένα πρόγραμμα αυτού του μεγέθους η ελληνική βιομηχανία μένει εκτός, τότε: τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε “25% εγχώρια συμμετοχή”; Γιατί όσο οι συμβάσεις περνούν χωρίς ελληνική συμμετοχή, τόσο το περίφημο “25%” μετατρέπεται σε ποσοστό που υπάρχει μόνο σε δελτία Τύπου και η Ελλάδα εν τέλει αντί να χτίζει “βιομηχανική βάση” χτίζει μόνο λογαριασμούς…

Και με το «νέο δόγμα» του κ. ΥΕΘΑ πώς θα  πετούν τα Rafale πάνω από το Αιγαίο και πώς θα φυλάνε οι Belharra τα νησιά μας (;;;) αφού θα επιχειρούν, ένας Θεός ξέρει για ποιους και σε ποιες θέσεις στην Μεσόγειο…