Βασίλης Βιλιάρδος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: «Τελικά οι αγρότες έχουν 100% δίκιο – Για να αγοράσουν έναν καφέ κόστους 3 €, θα πρέπει να πουλήσουν 16 κιλά σιτάρι – Παράνοια!».

Το ένα κιλό σιτάρι πωλείται από τον παραγωγό μόλις 0,19 € – ενώ φτάνει στο Σουπερμάρκετ στο 1,70 € η εννέα φορές πιο ακριβό!

Προφανώς λόγω της ολιγοπωλιακής δομής της αγοράς, των καρτέλ, των τριγωνικών συναλλαγών κλπ. – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν είναι μόνο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η μη πληρωμή των επιδοτήσεων και η καθυστέρηση των αποζημιώσεων που έχουν οδηγήσει τους αγρότες στους δρόμους, αλλά όλα αυτά.

Σε κάθε περίπτωση, η περιφέρεια αργοπεθαίνει – χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια αντιστροφής της τάσης που επιταχύνεται συνεχώς.

Επειδή τώρα υποτιμώνται οι αγροτες και ο αγροτικός τομέας, για σύγκριση η Ολλανδία, με έκταση περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο και με κακές περιβαλλοντικές συνθήκες, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων παγκοσμίως, μετά τις ΗΠΑ – με 140 δις $ (128,9 δις €), όταν οι ΗΠΑ 178,7 δις $, με στοιχεία 2024.

Το εμπορικό πλεόνασμα δε της Ολλανδίας το 2024, μόνο από τον αγροτικό τομέα, ήταν 42,8 δις € – όταν το δικό μας εμπορικό έλλειμμα (και όχι πλεόνασμα) από όλα τα προϊόντα μας, ήταν 35,6 δις €.

Ολόκληρη η Ελλάδα είχε εξαγωγές τροφίμων, ποτών και καπνού που αποτελούν υπερσύνολο του αγροτικού τομέα, μόλις 8,8 δις € το 2023, έναντι 128,9 δις € της Ολλανδίας – δηλαδή η Ολλανδία, με έκταση μόλις 33.500 τ.χλμ., είχε 120 δις € παραπάνω!

Οι απασχολούμενοι στον αγροτικό τομέα στην Ελλάδα (γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ψαράδες κλπ.) ήταν περί τους 461.000 το 2023 ή το 11% του εργατικού δυναμικού – ενώ, εάν συμπεριλάβει κανείς και αυτούς με δεύτερη απασχόληση, πλησιάζουν τους 900.000.

Αυτοί που κατηγορούν τώρα τους αγρότες για τις κινητοποιήσεις τους (προφανώς κανένας δεν είναι υπέρ του κλεισίματος των δρόμων, αλλά ευρισκόμενοι σε απόγνωση με όλα όσα συμβαίνουν, μάλλον δεν βρίσκουν άλλο τρόπο), δεν κατανοούν τα προβλήματα τους – ενώ σίγουρα οι αγρότες δεν είναι υπεύθυνοι για τις κυβερνητικές απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, για τις αποζημιώσεις που δεν εισπράττουν και για τα υπόλοιπα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Δεν κατανοούν επίσης το ότι, για να έχει επιτυχία η αγροτική παραγωγή, απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός που είναι ανύπαρκτος στην Ελλάδα – δηλαδή κατευθύνσεις από το κράτος σχετικά με τι προϊόντα θα παράγουν οι αγρότες, πού ακριβώς και πότε, πώς θα βελτιώσουν την παραγωγή τους ανά στρέμμα, πώς θα έχουν ανταγωνιστικό κόστος, πώς θα τα προωθήσουν στις διεθνείς αγορές κλπ.

Εάν τα είχαν όλα αυτά, καθώς επίσης στήριξη από το κράτος (116.000 αγρότες δεν έχουν πάρει ακόμη την επιστροφή του ΕΦΚ που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση), δεν θα ήταν σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένοι από τις επιδοτήσεις – ένα μεγάλο μέρος των οποίων λυμαίνονται οι μεσάζοντες με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων, εάν όχι με τη συμμετοχή τους.

Εκτός αυτού, είναι ασφαλώς εσφαλμένος ο τρόπος που μοιράζει η ΕΕ τις επιδοτήσεις – κάτι που όμως προφανώς δεν μπορούν να επηρεάσουν οι αγρότες, αλλά οι πολιτικοί. Αντιμετωπίζουν πάντως ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα που θα επιδεινώνεται, επίσης με ευθύνη της κυβέρνησης: την έλλειψη νερού.