Του ανήκει η τελευταία μέρα του χρόνου. Αν μη τι άλλο γιατί οι πιθανότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη να ξανακάνει Πρωτοχρονιά ως Πρωθυπουργός, έχουν εκμηδενιστεί.
Τους έχει χάσει όλους: Τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη, τους επαγγελματίες, τώρα τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους – συν όσους έχουν παιδιά στο σχολείο, χρειάζονται νοσοκομείο ή μπαίνουνε σε σούπερ μάρκετ.
Πάνω από την επικράτεια – στις συναναστροφές, στα καφενεία, στις κούρσες των ταξί και στις κοινωνικές κινητοποιήσεις – πλανάται η τρομακτική συλλογική αξίωση που τέλειωσε τον Σημίτη, τον Τσίπρα, τον Σαμαρά, τον Γ. Παπανδρέου και τον Καραμανλή: «να φύγει»!
Η γραμμή του 2019 – που αποδίδεται στον πανάκριβο Γκρίνμπεργκ – «αρκεί να πάρεις με το μέρος σου τους πλούσιους και αυτοί θα σου φέρουν τους άλλους» – κατέρρευσε.
Οι πλούσιοι για να γίνουν πλουσιότεροι, δεν απομυζούν απλώς το κρατικό, το κοινοτικό και το τραπεζικό χρήμα. Αφαιρούν εισόδημα από τους υπόλοιπους, με τα καρτέλ, τις αλυσίδες και τα ολιγοπώλια και τους εξοντώνουν.
Ο Μητσοτάκης αναδείχθηκε δυο φορές Πρωθυπουργός και με την άλλη συμβουλή του Γκρίνμπεργκ: Η ηγετοποίησή του δεν «δουλεύει» – προέχει η εξόντωση των αντίπαλων του.
Το έκανε μέσα και έξω από τη ΝΔ. Ο Καραμανλής και ο Σαμαράς από κολώνες της, εξοβελίσθηκαν ταπεινωτικά. Στην αντιπολίτευση κατασκευάσθηκαν φιγούρες χωρίς εκτόπισμα.
Με εμπλοκή του συστήματος Μητσοτάκη. Ου μην αλλά, που θα έλεγαν οι καθαρευουσιάνοι – κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών – στα εσωτερικά των κομμάτων της.
Μπορεί να έκανε το ΠΑΣΟΚ επισήμως δορυφορικό σχήμα του – με την πριμοδότηση «προτιμητέων» υποψηφίων προέδρων του και άλλα κόλπα – αλλά το θεωρεί πάντα του χεριού του. Έχοντας φιλική του «αποικία» στις γραμμές του…
Μπορεί να αποτάσσεται τη συνεργασία με τους ηγετίσκους της ακροδεξιάς, αλλά υπάρχει ολόκληρος κατάλογος προθύμων βουλευτών της που θα τον ακολουθήσουν – και επιδιώκει να τον μεγεθύνει στην επόμενη Βουλή.
Στην πολιτική πάντα έρχεται το τέλος. Πλέον ο χειρότερος εφιάλτης του απερχομένου Πρωθυπουργού είναι αυτό που τον κρατούσε όρθιο ως τώρα: Η ισχυρή παραταξιακή συνείδηση στη βάση της ΝΔ.
Οι οπαδοί της έλεγαν «αυτός πήρε το κόμμα το 2016, με αυτόν πάμε στις εκλογές». Δεν τον αποδεχόταν ως ηγετική προσωπικότητα, αλλά μια χαρά έκανε τη δουλειά του ως αρχηγός της, όσο εξασφάλιζε πλειοψηφίες,
Τώρα, η ίδια συνείδηση οδηγεί τις ίδιες παραταξιακές δυνάμεις να θεωρούν προϋπόθεση της τρίτης θητείας, την επιδίωξή της με άλλον υποψήφιο Πρωθυπουργό.
«Φεύγει ο Μητσοτάκης, μένει η ΝΔ στα πράγματα» συζητούν και οι δυνάμεις εκτός πολιτικής που έχουν λόγο στα εσωτερικά της – όπως άλλωστε και στο ΠΑΣΟΚ.
Ο τρίτος εκλεκτός της ελληνικής Κληρονομικής Δημοκρατίας αποδείχθηκε περισσότερο «επαγγελματίας» – που λέει κι ο Τσίπρας. Οι δυο προηγούμενοι πήγαν «να κόψουν ρόδα μυρωμένα κρίνους ανθούς και πασχαλιές» – κατά την ατάκα του Βουτσά στην ταινία «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης».
Αλλά τώρα επιλέγει τον χειρότερο τρόπο να τιμήσει τα δέκα χρόνια από την αναρρίχησή του στην ηγεσία του κόμματος, που δεν κατάφεραν να υποδουλώσουν ο πατέρας και η αδελφή του: Να πέσει επί των επάλξεων της ματαιοδοξίας του.
Το οργανώνει με τον χειρότερο τρόπο αν κριθεί από τις επιλογές του, εντός και εκτός της χώρας.
Πχ στα εξωτερικά ταυτίζεται με εγκληματία Νετανιάχου – τον οποίο παρουσιάζει ως «σύμμαχο και φίλο», ο διπλωματικός εμπειρογνώμων Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά έτσι υπονομεύει τη δική του, έστω κατευναστική, πολιτική έναντι της Τουρκίας.
Μετά την ανεύθυνη κήρυξη πολέμου στη Ρωσία, συντάσσεται με το διεφθαρμένο ευρωπαϊκό ιερατείο, που εκπροσωπεί η φον ντερ Λάιεν, στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας – με την αναθρεμμένη ακροδεξιά.
Το πρόσχημα «να αποκρουσθεί η επίθεση που ετοιμάζει ο Πούτιν στην Ευρώπη» δεν αντέχει. Και ο τελευταίος αναλυτής γνωρίζει ότι αυτό αποκλείεται για τον λόγο που ανέδειξε ο Αϊνστάιν: «Δεν ξέρω πως θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά ο τέταρτος θα γίνει με πέτρες και ξύλα».
Πιο απλά: Το «δόγμα αμοιβαίας καταστροφής» δεν επιτρέπει σε καμία πυρηνική δύναμη να εμπλακεί σε πολεμική αναμέτρηση με άλλες.
Στο εσωτερικό ο Μητσοτάκης παραδίδει τη ηνία στον ακροδεξιό φανατισμό της ομάδας του παλαιού ΛΑΟΣ που δίνει τον τόνο σε όλο το φάσμα της πολιτικής του. Ακόμη και διεθνώς με τις επιζήμιες εθνικά επιθέσεις στο Δικαστήριο της Χάγης, την ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη και άλλους παγκόσμιους Οργανισμούς.
Ταυτόχρονα, αναθέτει στην ομάδα των αποτυχημένων του σημιτικού εκσυγχρονίσουν που σταδιοδρομούν στην αυλή του, να κλιμακώσει τον πόλεμο που έχει κηρύξει στην κοινωνία – με την απειλή της «νόμιμης βίας στους αγρότες».
Ο αρμόδιος υπουργός που από τον Ανδρέα Παπανδρέου έφτασε επίλεκτος του Νεομητσοτακισμου, τον «έδωσε» – αποκαλύπτοντας ότι για τη βίαιη διάλυση των μπλόκων: «Υπάρχει η δυνατότητα να εκπονηθούν καινούριες διατάξεις». Ίσως για να μην πιει ο ίδιος αυτό το πικρό ποτήρι.
Συμπέρασμα: Με την έλευση του 2026, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πλησιάζει το – α λα Σημίτη – όριο της αποχώρησης, που ο ίδιος, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, περιέγραψε ήδη ως: «Έχω κι άλλες δουλειές να κάνω».
Θα ήταν σοφή επιλογή για το τέλος ενός Πρωθυπουργού χωρίς ερείσματα πλέον αν δεν έρχονταν τόσο άδοξα…
ieidiseis.gr
ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
