Α.Τσίπρας: Εγώ απέλασα τους Ρώσους διπλωμάτες το 2018

Για πρώτη φορά, ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχτηκε ότι ήταν δική του «εντολή» η απέλαση των Ρώσων διπλωματών, το 2018. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, τώρα δηλώνει κάτι τέτοιο, επειδή η ΝΔ τον κατηγορεί ότι κλείνει το μάτι στη Μόσχα

Εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, τόσο το «περιβάλλον» του Αλέξη Τσίπρα, όσο και η Νέα Δημοκρατία, αλλά και η Μόσχα, θεωρούσαν ως υπεύθυνο για τη ραγδαία υποτροπή στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις, το καλοκαίρι του 2018, εξαιτίας του Μακεδονικού, τον τότε υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.

Τώρα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και τότε πρωθυπουργός εμφανίστηκε να δηλώνει ότι ήταν αυτός που, κατόπιν στοιχείων που του έδωσαν οι ελληνικές υπηρεσίες (ποιες, άραγε, και πόσο «ακριβή» και «επίκαιρα» ήταν τα στοιχεία;), έδωσε τη σχετική εντολή στο αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών και τον τότε πολιτικό προϊστάμενό του να προβεί σε απελάσεις Ρώσων από την Ελλάδα.

Έως τώρα, αυτό ισχυριζόταν ο Νίκος Κοτζιάς. Αλλά η Κουμουνδούρου ουδέποτε το επιβεβαίωσε, αφήνοντας έτσι να αιωρείται η υποψία ότι πράγματι ήταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών που «κήρυξε τον πόλεμο» στη Μόσχα.

Τώρα, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία και της αντιπαράθεσης κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ, με την πρώτη να κατηγορεί τον Α.Τσίπρα ότι η στάση του απέναντι στη ρωσική εισβολή δείχνει ότι κλείνει το μάτι στη Μόσχα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προέβη σε μια «εξομολόγηση», η οποία, όλως περιέργως, πέρασε απαρατήρητη από το σύνολο των ΜΜΕ και πολύ περισσότερο από τα ΣΥΡΙΖΑίικα.

Ανέφερε, λοιπόν, ο Α.Τσίπρας στην τελευταία εκπομπή «Ενώπιος ενωπίω» στον τηλεοπτικό σταθμό, Αντέννα: «Όταν οι ελληνικές υπηρεσίες μου έδωσαν στοιχεία ότι υπάρχει παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας από Ρώσους διπλωμάτες ή επιχειρηματίες ή πολίτες αναφορικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών για την υποκίνηση διαδηλώσεων και εκδηλώσεων στη χώρα, δε δίστασα να απελάσω … να απελάσουμε τότε τους πολίτες αυτούς και τους διπλωμάτες. Μια κίνηση που η ΝΔ τότε, η οποία σήμερα μας ασκεί κριτική, ήταν εξαιρετικά επιφυλακτική και μας έλεγε μη μπλέκετε την εξωτερική πολιτική, η Ρωσία είναι μια πολύ σημαντική χώρα για να συγκρούεστε, δεν έχει σχέση με τη συμφωνία των Πρεσπών …».

Και, απαντώντας στις επικρίσεις της ΝΔ για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι, με την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, εμπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο, διερωτήθη: «Άρα, σε μας θα το πουν αυτό; Σε μένα;». Μια φράση, με την οποία εννοούσε ότι ο ίδιος είναι εκείνος που κατέχει τα πρωτεία του «σκληρού» έναντι της Μόσχας και, ως εκ τούτου, η ΝΔ δεν έχει λόγους να τον επικρίνει.

Είναι προφανές ότι ο Α.Τσίπρας απέφευγε επί σχεδόν τέσσερα χρόνια να παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που αποφάσισε τις απελάσεις, επειδή πιθανότατα δεν ήθελε να τα «σπάσει» ολότελα με τη Μόσχα. Κάτι, άλλωστε, που φάνηκε από την επιμονή του να θέλει να επισκεφθεί τη Ρωσία αμέσως μετά το σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο των απελάσεων. Επίσκεψη, μάλιστα, που πραγματοποίησε τον Δεκέμβριο του 2018. Δηλαδή, μόλις λίγους μήνες μετά τις απελάσεις.

Τώρα, λοιπόν, επειδή πιέστηκε από την κυβέρνηση, λόγω του Ουκρανικού, έσπευσε να εμφανιστεί ως ο «σκληρός» έναντι των Ρώσων.

Καλό θα ήταν, πάντως, να πει ο Α.Τσίπρας τι είδους στοιχεία του είχαν δώσει οι ελληνικές «υπηρεσίες», προκειμένου να λάβει την απόφαση των απελάσεων. Διότι, φημολογείται ότι ήταν «μπαγιάτικα» και δε στοιχειοθετούσαν εμπλοκή των Ρώσων στο Μακεδονικό και τις Πρέσπες.

Όχι ότι δεν είχαν, αλλά τουλάχιστον τα στοιχεία που επικαλείται ο πρώην πρωθυπουργός, κατά τις υπάρχουσες ασφαλείς πληροφορίες, δεν ήταν «ισχυρά». Μπορεί να υπήρχαν άλλα σοβαρά στοιχεία, τα οποία, κατά πληροφορίες, είχαν συγκεντρωθεί -και- από συμμαχικές «υπηρεσίες», πλην όμως αυτά που εδόθησαν τότε στον Α.Τσίπρα δεν ήταν ό,τι καταλληλότερο ως επιχείρημα για απελάσεις.

Επιπλέον, σκόπιμο είναι να πει ποιος επικεφαλής ποιας «υπηρεσίας» του τα έδωσε. Όπως επίσης και ποιες ήταν οι σχέσεις του επικεφαλής με αλλοδαπά «ευαγή ιδρύματα» μεγάλων δυνάμεων. Πολύ περισσότερο, εάν, προτού κάνει την «εισήγησή» του στον Α.Τσίπρα είχε έλθει σε συνεννοήσεις με στελέχη κάποιων από αυτά τα «ευαγή ιδρύματα».

Ο πρώην πρωθυπουργός, τέλος, σκόπιμο είναι διευκρινίσει εάν ήταν αυτός που έδωσε την εντολή για να δημοσιοποιηθούν οι απελάσεις. Διότι, άλλο είναι να γίνουν και να μείνουν κρυφές και «μυστικό» μεταξύ Αθήνας και Μόσχας, και εντελώς άλλο είναι να υπάρξουν απελάσεις και να γίνουν βούκινο. Άραγε, δέχτηκε εισήγηση να μη δημοσιοποιηθούν;

Να σημειωθεί ότι στη διεθνή πρακτική η δημοσιοποίηση τέτοιων ενεργειών έχουν σοβαρότατο διπλωματικό αντίκτυπο. Κάτι, εξάλλου, που φάνηκε το 2018, με τη ραγδαία χειροτέρευση των ελληνο-ρωσικών διπλωματικών σχέσεων.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια παρόμοιες -αν και όχι ακριβώς ίδιες- κινήσεις έχουν γίνει τόσο από ελληνικής όσο και ρωσικής πλευράς. Ωστόσο, ουδέποτε δημοσιοποιήθηκαν, προκειμένου να μην πληγούν οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις και σε επίπεδο κοινής γνώμης των δύο χωρών.

Ο Αλέξης Τσίπρας, τελικώς, αποδεικνύεται μανούλα στην πολιτική μαγειρική. Και, πράγματι, σε αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον φτάνει ούτε στο μικρό του το δαχτυλάκι. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι, όταν δώσει κάποιος το χέρι του στον Α.Τσίπρα, μετά πρέπει να μετρήσει τα δάχτυλά του. Από τη μεριά της, η «φαμίλια» για άλλα… μεγαλεία φημίζεται. Όπως για την «ταμειακή» και «οικονομική» διαχείριση των πραγμάτων. Και σε αυτά οι ΣΥΡΙΖΑίοι μοιάζουν με σχολειαρόπαιδα μπροστά στη ΝΔ.

antinews.gr