Τα συνεχή lockdowns, που έχουν πλήξει μεν καίρια τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, έχουν διαλύσει όμως  τον αναπτυσσόμενο κόσμο, σημειώνει σε ανάλυσή του το American Institute for Economic Research.

Στις ΗΠΑ, η ανεργία έσπασε κάθε ρεκόρ στα τέλη του 2020 και σημειώθηκε η μεγαλύτερη οικονομική συρρίκνωση στη σύγχρονη ιστορία.

Η κοινωνική και πολιτιστική κατάθλιψη συνεχίζει να δοκιμάζει τις κοινωνίες με τα εστιατόρια κλειστά και τις τέχνες σε απόλυτη στασιμότητα.

Εάν στις ΗΠΑ και τη Βόρεια Αμερική η εικόνα είναι απογοητευτική , στον αναπτυσσόμενο κόσμο η αντίστοιχη εικόνα είναι ακόμη χειρότερη: Είναι  εικόνα διάλυσης, λόγω έλλειψης υποδομών, όπως αναφέρει το bankingnews.gr

Που θα οδηγήσει αυτή η εικόνα; Σε τι άλλο παρά σε νέα κύματα μεταναστών από την Αφρική και την Ασία προς την Ευρώπη κυρίως.

Lockdowns χωρίς στήριξη

Οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν τις ίδιες δομές στήριξης, είτε ιδιωτικές είτε δημόσιες με χώρες όπως οι ΗΠΑ.

Δεν μπορούν απλώς να εκτυπώσουν τρισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ για να χρηματοδοτήσουν πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης, για να στηρίξουν το χρηματιστήριο ή να στείλουν τσεκ σε πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Επίσης, δεν διαθέτουν ιδιωτικά δίχτυα ασφαλείας που δημιουργούνται από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και τη γενική ευελιξία ενός προηγμένου επιχειρηματικού τομέα.

Μπορεί κανείς να φανταστεί μόνο τη ζημία που θα προκαλέσει η οικονομική παράλυση σε τέτοιες κοινότητες, υπογραμμίζει το American Institute for Economic Research.

Τραγικά αποτελέσματα

Η πρώτη μελέτη για τις επιπτώσεις των αυστηρών περιοριστικών μέτρων στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι γεγονός, την εκπόνησε η Αμερικανική Ένωση για την Πρόοδο των Επιστημών και τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά.

Η μελέτη παρέχει τα πρώτα στοιχεία για την έκταση των ζημιών που προκλήθηκαν από την οικονομική συρρίκνωση στην Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική.

Αναφέρει λεπτομερώς πόσο έχει υποχωρήσει το βιοτικό επίπεδο λόγω της μειωμένης πρόσβασης σε βασικές ανάγκες όπως η τροφή, πόσο έχει επηρεάσει τις χώρες αυτές η ανεργία και οι πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα προκύψουν.

Όπως στις ΗΠΑ υπήρξε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των οικονομικών σοκ και των μειώσεων στο προσδόκιμο ζωής, μπορούμε να περιμένουμε παρόμοιες ή όχι χειρότερες συνέπειες στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Οικονομικό σοκ

Πρόθεση των συγγραφέων της μελέτης δεν είναι να αποδώσουν εξ ολοκλήρου την εικόνα καταστροφής εν μέρει ή πλήρως στα αυστηρά περιοριστικά μέτρα αλλά είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οικονομική ζημιά που έχει προκληθεί σε κοινωνίες σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι απλώς μια σύντομη παρένθεση.

Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει οδηγήσει σε μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες σε εύπορες χώρες όπως οι ΗΠΑ και πιθανώς χειρότερες συνέπειες για όσους ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Η μεθοδολογία για τη μελέτη έκανε χρήση μιας σειράς ερευνών για τα νοικοκυριά που πραγματοποιήθηκαν μέσω τηλεφωνικών επικοινωνιών σε διάφορες αναπτυσσόμενες χώρες.

Οι συγγραφείς εξηγούν:

«Συγκεντρώνουμε στοιχεία από περισσότερους από 30.000 ερωτηθέντες σε 16 αρχικές έρευνες νοικοκυριών από εννέα χώρες στην Αφρική (Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα, Κένυα, Ρουάντα, Σιέρα Λεόνε), Ασία (Μπαγκλαντές, Νεπάλ, Φιλιππίνες) και Λατινική Αμερική (Κολομβία)».

Σημειώνουν:

«Τα δεδομένα αποτυπώνουν ανάγλυφα μια ξεκάθαρη εικόνα:

Το οικονομικό σοκ και οι παρεπόμενες δυσκολίες πρόσβασης στα μέσα διαβίωσης κατά τα πρώτα στάδια της πανδημίας φαίνεται να είναι μεγάλες σε μια σειρά πληθυσμών στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Η κλίμακα της διαταραχής μπορεί ακόμη και να υπερβεί τις επιπτώσεις που έχουν τεκμηριώσει οι οικονομολόγοι σε άλλες πρόσφατες

Επισιτιστική ανασφάλεια

Οι πολιτικές lockdowns δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία της δημόσιας υγείας κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί η οικονομική συρρίκνωση είναι τόσο μεγάλη σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η συνειδητή προσπάθεια να κλεισίματος επιχειρήσεων αντί στήριξής τους, όπως θα συνέβαινε σε μια κανονική ύφεση, οδηγεί σε εξαιρετικά ασυνήθιστη οικονομική ζημία.

Μετά την ανάλυση των οικιακών δεδομένων, οι συγγραφείς αναφέρουν,

«Ένα πλήρες 50% έως 80% των δειγμάτων πληθυσμών στο Μπαγκλαντές, τη Μπουρκίνα Φάσο, την Κολομβία, τη Γκάνα, την Κένυα, τη Ρουάντα και τη Σιέρα Λεόνε αναφέρουν απώλειες εισοδήματος κατά την περίοδο Cοvid-19.

Εάν αυτά τα αποτελέσματα παραμείνουν, τότε κινδυνεύουν να ωθήσουν δεκάδες εκατομμύρια ήδη ευάλωτα νοικοκυριά στη φτώχεια».

Τέτοιες μειώσεις εισοδήματος οδηγούν στη συνέχεια στην επισιτιστική ανασφάλεια και ακόμη και στη μείωση του καθαρού πλούτου καθώς οι οικογένειες αναγκάζονται να πουλήσουν τα υπάρχοντά τους. Σε αυτό σημειώνουν οι συγγραφείς,

Στα πρόθυρα του λιμού

«Μέχρι τον Απρίλιο 2020, πολλά νοικοκυριά δεν ήταν ήδη σε θέση να καλύψουν τις βασικές διατροφικές ανάγκες.

Για παράδειγμα, το 48% των αγροτικών νοικοκυριών της Κένυας, το 69% των αγροτικών νοικοκυριών χωρίς γη στο Μπαγκλαντές και το 87% στη Σιέρα Λεόνε παρακάμπτουν γεύματα ή να μειώνουν το μέγεθος των μερίδων φαγητού για να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Η σύγκριση με τα προϋπάρχοντα βασικά δεδομένα επιβεβαιώνει ότι αυτά τα επίπεδα υπερβαίνουν κατά πολύ την επισιτιστική ανασφάλεια που βιώνουν συνήθως αυτήν την περίοδο του έτους».

Ήταν σαφές πριν από την πανδημία ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες, όπως αυτές της μελέτης, αντιμετώπιζαν προβλήματα, που έχουν επιδεινωθεί και πιθανότατα καταστρέφουν πολυετείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της πείνας.

Ιστορικών διαστάσεων πρόβλημα

Η σύγκριση χωρών, όπως αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου με κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι αποκαλυπτική.

Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι γνωστό ότι έχει ένα από τα πιο αυστηρά lockodown και επίσης έχει δεχθεί ένα από τα πιο ισχυρά πλήγματα από τον Covid-19.

Φαίνεται ότι η αναφερόμενη επισιτιστική ανασφάλεια αντικατοπτρίζει το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των lockdowns.

Φυσικά, θα μπορούσαν να υπάρξουν διάφοροι παράγοντες όπως ο πιθανός συσχετισμός της σοβαρότητας του lockdown και της εξάπλωσης του Covid-19 και των μεμονωμένων περιστάσεων που είναι μοναδικές για κάθε χώρα.

Η μελέτη καταγράφει επίσης τα επίπεδα επισιτιστικής ανασφάλειας σε σχέση με τους ιστορικούς κύκλους συγκομιδής στο Νεπάλ και στο Μπαγκλαντές.

Επισιτιστική ανασφάλεια παρά  τη συγκομιδή ρυζιού

Σημειώνει ότι υπάρχει μια σαφής και άνευ προηγουμένου αύξηση της επισιτιστικής ανασφάλειας παρόλο που η πανδημία εμφανίστηκε μετά τις περιόδους συγκομιδής ρυζιού.

Υποστηρίζει ότι ιστορικά η επισιτιστική ανασφάλεια αυξανόταν πάντα την περίοδο που προηγείται της συγκομιδής του ρυζιού.

Ωστόσο, η πανδημία εμφανίστηκε μετά τη συγκομιδή, οπότε η απότομη αύξηση της επισιτιστικής ανασφάλειας δεν μπορεί να αποδοθεί στα ιστορικά πρότυπα της έλλειψης τροφίμων.

Είναι σαφώς αποτέλεσμα του Covid-19 και των lockdowns που ακολούθησαν.

Η αύξηση της επισιτιστικής ανασφάλειας αναφέρθηκε κατά την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου 2020 τόσο στο Νεπάλ όσο και στο Μπαγκλαντές και ακολουθεί την απόφαση για την επιβολή σκληρών lockdowns.

Τα lockdowns είναι μία επικίνδυνη πολιτική

Σε όλες τις χώρες της μελέτης, οι σημαντικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο που οφείλονται στην επισιτιστική ανασφάλεια, την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος και την έλλειψη πρόσβασης στην αγορά αγαθών είχαν καταστροφικά αποτελέσματα.

Οι συγγραφείς προειδοποιούν ότι:

«Η οικονομική κρίση που προκλήθηκε από τον Covid -19 μπορεί να γίνει εμφανής τόσο δημόσια υγεία όσο και στην κοινωνία.

Η επισιτιστική ανασφάλεια κατά την παιδική ηλικία, θα έχει ως επακόλουθο την επιδείνωση της υγείας των ανθρώπων αυτών ως ενηλίκων, της διατροφής, της εκπαίδευσης και των απολαβών.

Το American Institute for Economic Research πολλάκις έχει αναφερθεί στις σοβαρές συνέπειες, που προκαλούνται από τα οικονομικά σοκ και επηρεάζουν τα πάντα από την ψυχική υγεία έως το προσδόκιμο ζωής.

Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο πιο καταστροφική είναι αυτή η οικονομική αναταραχή σε αναπτυσσόμενες χώρες που δεν διαθέτουν τις υποδομές και τους πόρους για να υποστηρίξουν αυτούς που έχουν ανάγκη.

Μείωση προσδόκιμου ζωής

Οι φτωχοί του κόσμου, ειδικά εκείνοι που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, υποφέρουν πάντα από έναν μακρύ κατάλογο μειονεκτημάτων, είτε πρόκειται για έλλειψη κοινωνικού κεφαλαίου, τεχνολογίας, υποδομών ή επισιτιστικής ανασφάλειας.

Αυτά τα προβλήματα επιδεινώνονται μόνο όταν οι κοινωνίες τους, οι οποίες είναι ήδη σε κακή κατάσταση προχωρούν σε απότομα αυστηρά lockdowns.

Παρόλο που οι συγγραφείς της μελέτης δεν αποφασίζουν οριστικά εάν αυτά τα οικονομικά σοκ έχουν γίνει τόσο σοβαρά όσο οφείλονται σε lockdowns, είναι σαφές ότι το κλείσιμο των οικονομιών, είτε είναι εθελοντικό είτε ακούσιο, είναι μια επικίνδυνη πολιτική.