Χρήστος Σαρτζετάκης: Άξιος δικαστής και πολίτης στα πέτρινα χρόνια…

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, που πέθανε χτες, έγινε ευρύτερα γνωστός το 1985, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η πενταετής θητεία του σημαδεύτηκε από διάφορα «επεισόδια». Χειρίστηκε άψογα τα πολιτικά ζητήματα της δύσκολης περιόδου του 1989. Αλλά η τυπολατρική εμμονή του σε άλλα σκίασαν κάπως τη θητεία του στον ανώτατο θεσμό της Πολιτείας.

Όμως, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, πριν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε γράψει τη δική του φωτεινή σελίδα στο δικαστικό Σώμα. Στην ταραγμένη δεκαετία του ’60 όρθωσε το ανάστημά του στο τότε Κράτος και Παρακράτος της Δεξιάς και το ξεσκέπασε, ως ανακριτής στην υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ο Σαρτζετάκης απέκρουσε όλες τις πιέσεις και έστειλε τους δολοφόνους στο δικαστήριο. Φυσικά το πλήρωσε ακριβά. Η χούντα, που ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, τον απέλυσε από το δικαστικό Σώμα και, με ειδικό νόμο, του απαγόρευσε να δικηγορεί, σε μια προσπάθεια να τον εξοντώσει επαγγελματικά. Και όχι μόνον αυτό. Πέρασε από το περίφημο ΕΑΤ-ΕΣΑ των βασανιστών και φυλακίστηκε χωρίς κάν να παραπεμφθεί σε δίκη.

Αλλά και μετά τη δικτατορία ο Σαρτζετάκης, όταν επανήλθε στο δικαστικό Σώμα, έδειξε ότι αυτό που έκανε το 1963 δεν ήταν τυχαίο. Πήγαζε από τη βαθιά του πεποίθηση ότι η δικαιοσύνη δεν πρέπει να υποχωρεί απέναντι σε καμιά πολιτική σκοπιμότητα. Το 1976 η ελληνική πολιτική ζωή συνταράχθηκε από την υπόθεση του Ρόλφ Πόλε, του Γερμανού αναρχικού, ο οποίος, καταζητούμενος στη χώρα του για τρομοκρατική δράση, κατέφυγε στην Ελλάδα. Η Γερμανία ζήτησε την έκδοσή του. Όμως, το πενταμελές Δικαστικό Συμβούλιο απέρριψε το αίτημα, αποφαινόμενο ότι τα εγκλήματά του είχαν πολιτικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου το Σύνταγμα απαγόρευε την έκδοσή του. Σε βάρος των  τριών δικαστών της πλειοψηφίας ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη. Ένας εξ αυτών ήταν ο, εφέτης τότε, Χρήστος Σαρτζετάκης.

Ο Σαρτζετάκης αποδείχτηκε άξιος δικαστής και πολίτης σε δύσκολους καιρούς. Τότε που κάθε «αποκοτιά» πληρωνόταν ακριβά. Τότε που το επίσημο Κράτος-είτε το κοινοβουλευτικό της σκληρής Δεξιάς είτε το δικτατορικό- δεν συγχωρούσε καμιά ανυπακοή.

Ο Σαρτζετάκης κατατάσσεται μεταξύ εκείνων που δεν σιώπησαν σε χαλεπούς καιρούς. Μίλησαν με την πράξη τους και το πλήρωσαν. Αξίζει να το θυμόμαστε, έστω όταν πεθαίνουν. Για να  υπάρχει  ένα μέτρο σύγκρισης με τα εύκολα, λόγια και πράξεις, στους εύκολους καιρούς…

ΥΓ:Ο Σαρτζετάκης ήταν βαθύς γνώστης και άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας. Διάβαζε καταλεπτώς τις εφημερίδες και δεν θα ξεχάσω ποτέ τις παρατηρήσεις που έκανε στους δημοσιογράφους, οι οποίοι τον συνοδεύαμε στα προεδρικά ταξίδια του την πενταετία 1985-1990. Ακόμα και για μία λέξη συζητούσαμε αρκετά λεπτά μέσα στο αεροπλάνο…