Επικίνδυνα παρατράγουδα ψευτοπατριωτισμού

Πέραν του ότι είναι ανιστόρητοι, οι ακροδεξιοί οι οποίοι έχουν πλέον ενσωματωθεί πλήρως στη ΝΔ χάρις στον Κ. Μητσοτάκη, είναι επικίνδυνοι τόσο για τη δημοκρατία όσο και για τα εθνικά θέματα.

Δεν φτάνει το φαιδρό κρεσέντο ψευτοπατριωτισμού των Γεωργιάδη – Πλεύρη, σε ένδειξη συμπαράστασης στον δήμαρχο Φλώρινας, οι οποίοι εζήλωσαν εποχές χούντας και Καντιώτη, απαγορεύοντας με το έτσι θέλω τραγούδια, δηλώνουν ότι γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων διεθνείς θεσμούς, όπως το Διεθνές Δικαστήριο. Θεσμοί, τους οποίους επικαλείται διαχρονικά η χώρα μας. Διεθνές Δίκαιο, το οποίο αποτελεί την ασπίδα των μικρών χωρών, όπως η Ελλάδα.

Ο υπουργός Μετανάστευσης, Θάνος Πλεύρης, έσπευσε να υπερθεματίσει στην ανάρτηση του ομοϊδεάτη του, υπουργού Υγείας, Αδωνι Γεωργιάδη, στο Χ, ο οποίος χαρακτήρισε μεταξύ άλλων το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως «αδιάφορα αριστεροκρατούμενα σχήματα», που «κανείς δεν πρέπει να τους δίνει καμία σημασία».

Εύλογα, ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση. Διότι οι «ανοησίες» αυτές δεν εκστομίζονται από κάποιον τρίτον, αλλά επισήμως από μέλη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Χαρακτηριστικά, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, σε ανάρτησή του, στα social media, επεσήμανε: «Αυτοί οι τύποι της ΝΔ είναι απίστευτοι! Απαξιώνουν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ενώ ταυτόχρονα βεβαιώνουν ότι οι διαφορές μας με την Αλβανία και την Τουρκία ως προς την ΑΟΖ θα κριθούν από αυτό ακριβώς το απαξιωμένο από εκείνους Δικαστήριο. Φαντασιώνονται δε ότι ήδη τα έχουν κατάφεραν και πανηγυρίζουν. Είναι πράγματι για τα πανηγύρια».

Παρατράγουδα αλά Καντιώτης

Προηγουμένως, ο Θ. Πλεύρης είχε επιτεθεί διαδικτυακά στον δικαστή που διετέλεσε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), Χρήστο Ράμμο, επειδή εναντιώθηκε στην «αποφαζίζομεν και διατάσσομεν» λογοκρισία του μουσικού συγκροτήματος, Banda Entopica, από τον δήμαρχο Φλώρινας, Βασίλη Γιαννάκη, επειδή, λέει, τραγούδησαν ένα τραγούδι στα σλαβικά.

Κατ’ αρχήν, να τους ευχαριστήσουμε διότι μας έκαναν γνωστό το καλό συγκρότημα, Banda Entopica. Κατά δεύτερο, σιγά μην σταματήσουμε να ακούμε στην Ελλάδα τα περίφημα βαλκανικά χάλκινα, αυτή την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια τους.

Μαθήματα πατριδογνωσίας

Σκόπιμο, όμως, είναι να τους θυμίσουμε ότι, πίσω από τις ψευτοπατριωτικές κορώνες της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, ανέκαθεν κρυβόταν το ξεπούλημα της χώρας, του λαού και των εθνικών συμφερόντων.

Ο Θ. Πλεύρης, μάλιστα, προερχόμενος από μια οικογένεια ταυτισμένη με τη χούντα, με τον πατέρα του, Κώστα Πλεύρη, γραμματέα του αρχιχουντικού, Ιωάννη Λαδά, είναι προτιμότερο να σιωπά. Οι απόγονοι των ανθρώπων που πρόδωσαν και ξεπούλησαν, εκτός των άλλων, την Κύπρο, καλύτερα να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να μην αρθρώνουν λέξη.

Να τους θυμίσουμε, επίσης, ότι οι χουντικοί πρόγονοί τους ήταν εκείνοι που ονόμαζαν την βόρεια γείτονα νέτα – σκέτα «Μακεδονία». Ως εκ τούτου, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί.

Οι λοιπές ανιστόρητες αναφορές τους ότι οι Ελληνες έχυσαν το αίμα τους για «να είμαστε ελεύθεροι στη Μακεδονία μας» από «τους Βούλγαρους και Σλάβους», είναι τουλάχιστον εκ του πονηρού. Οι ακροδεξιοί πρόγονοι των απογόνων – χουντικών σταγονιδίων, ήσαν εκείνοι που πρόδωσαν τη Μακεδονία. Εκείνοι συνεργάστηκαν ως δωσίλογοι με τους Γερμανούς Ναζί, οι οποίοι είχαν εκχωρήσει στα βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα, όχι μόνο την ελληνική Μακεδονία, αλλά και ολόκληρη την περιοχή των Σκοπίων. Οι Ελληνες δωσίλογοι ήσαν εκείνοι που, από κοινού με τα στρατεύματα κατοχής, στη Μακεδονία προέβαιναν σε μαζικές δολοφονίες Ελλήνων πατριωτών. Από που κι ως που, όλα αυτά τα εκτρώματα επιχειρεί να τα ξεπλύνει σήμερα το κάθε ακροδεξιό σταγονίδια στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ;

Ως εκ τούτου, ο κάθε Πλεύρης είναι προτιμότερο να σιωπά και να μην ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Ο ίδιος υποτίθεται επεδίωκε να «απογαλακτιστεί» από τον πατέρα του και να εμφανίζεται ως «μετριοπαθής» Δεξιός. Τελικά, τα οικογενειακά ακροδεξιά χούγια δεν ξεχνιούνται. Κανονικά, τέτοια πρόσωπα δεν θα έπρεπε να βρίσκονται καν σε ελληνική κυβέρνηση. Βρίσκεται στην κυβέρνηση της ΝΔ χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος όχι μόνο ερωτοτροπεί με την ακροδεξιά για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά την έχει ενσωματώσει στους κόλπους της ΝΔ.

Θεωρούν «πολυτέλεια» το διεθνές Δίκαιο

Ορθώς επεσήμανε ο Χ. Ράμμος σε κάθε επίδοξο λογοκριτή ότι «σε μια σύγχρονη δημοκρατία και σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, όπως είμαστε στα χαρτιά και διεκδικούμε πάντα να είμαστε και στην καθημερινή πράξη [που είναι και το πιο δύσκολο], θα τραγουδούμε ό,τι θέλουμε, σε όποια γλώσσα ή διάλεκτο θέλουμε και θα λέμε ό,τι πιστεύουμε, ό,τι μας εκφράζει και ό,τι λαχταράει η καρδιά μας. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης στα Συντάγματα μας, στις διεθνείς συμβάσεις που μας δεσμεύουν, και στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το δικαίωμα αυτό».

Ομως, εκτός από επικίνδυνοι για τη δημοκρατία, οι ακροδεξιοί της ΝΔ αποδεικνύονται και επικίνδυνοι για τα εθνικά θέματα και τη διπλωματία. Αλλωστε, έτσι πάντα ήταν η ακροδεξιά στην Ελλάδα, η οποία «διέπρεψε» σε εθνικές προδοσίες. Οπως επίσης, διακρίνονται ως πολικοί αριβίστες και χαμαιλέοντες, στην υπηρεσία του εκάστοτε συστήματος. Τη μια είναι σφόδρα ρατσιστές αντισημίτες, και την άλλη, προκειμένου να εξασφαλίσουν την καριέρα τους, σκύβουν εκεί που έφτυναν, κάνουν φτηνές δηλώσεις μετανοίας και επισκέπτονται το μουσείο του ολοκαυτώματος, φορώντας εβραϊκό σκουφάκι.

Οι δηλώσεις τους, πάντως, προκάλεσαν τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Ειδικότερα, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή τις αναφορές των Γεωργιάδη και Πλεύρη για το Διεθνές Δικαστήριο, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Μάντζος, διερωτάται: «Συμφωνεί ο πρωθυπουργός ότι οι διεθνείς κανόνες πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο δίκαιο του ισχυρού;». Και συνεχίζει: «Τα διεθνή δικαστήρια και η διεθνής δικαιοσύνη συνιστούν αναπόσπαστο τμήμα της διεθνούς τάξης που στηρίζεται σε κανόνες, δεσμευτικούς για τα κράτη που έχουν συμφωνήσει στην εφαρμογή τους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η χώρα μας. Οι απαράδεκτες αναρτήσεις των υπουργών κ.κ. Γεωργιάδη και Πλεύρη αμφισβητούν τη συμμετοχή της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα ερμηνείας και εφαρμογής του διεθνούς δικαίου.

»Αποδίδουν όμως και κάτι περισσότερο: για σημαντική μερίδα της ΝΔ, οι διεθνείς κανόνες και οι δικαστικές κρίσεις αποτελούν “πολυτέλεια”, που πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο δίκαιο του ισχυρού. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που στηρίζεται διαχρονικά στο διεθνές δίκαιο για την προάσπιση των εθνικών της δικαιωμάτων και συμφερόντων, σε μια χώρα στην οποία η προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη αποτελεί ισχυρή στρατηγική επιλογή».

Από τη μεριά του, ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει: «Με τον νόμο 3003/2002 η Βουλή των Ελλήνων κύρωσε το Καταστατικό της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ), δεσμεύθηκε από τις διατάξεις του για τη δίωξη διεθνών εγκλημάτων, συμμετέχει στη Συνέλευση των Κρατών Μελών και έχει κυρώσει τροποποιήσεις του στο πλαίσιο των αλλαγών στον Ποινικό Κώδικα το 2011. Μετακινήθηκε η Ελλάδα από αυτές τις δεσμεύσεις; Προτίθεται να αποχωρήσει από το Καταστατικό της Ρώμης όπως η Ουγγαρία του Όρμπαν;»

Μετά τις αντιδράσεις, ο Α. Γεωργιάδης ισχυρίστηκε ότι «εννοούσα το διεθνές ποινικό δικαστήριο της Χάγης». Το οποίο, όμως, και πάλι αμφισβήτησε. «Ξέρετε – είπε – ότι υπάρχουν 9 πρωθυπουργοί που έχουν ζητήσει παρέμβαση στη νομολογία του διεθνούς δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη μεταναστευτική πολιτική; Εγώ συντάσσομαι με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που ζητούν να ξαναδούμε ότι τα pushbacks είναι παράνομα».

Προηγουμένως, ο Θ. Πλεύρης είχε σπεύσει να συνταχθεί με την αρχική ανάρτηση του Α. Γεωργιάδη, αμφισβητώντας και αυτός ευθέως το Διεθνές Δικαστήριο. Ειδικότερα ανέφερε ότι «η νομολογία πολλών ευρωπαϊκών και διεθνών δικαστηρίων και οι αποφάσεις διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων έχουν επηρεαστεί από μια πολυετή ηγεμονία της αριστερής ιδεολογίας. Δεν στηρίζονται στις συμβάσεις που έχουμε υπογράψει αλλά πως τα ίδια αυτά όργανα τις ερμηνεύουν με συχνά αντιδυτική, αντιευρωπαϊκή και στον τομέα της μετανάστευσης φιλομεταναστευτική προσέγγιση με αποστροφή σε καθετί ευρωπαϊκό και δυτικό και λατρεία σε καθετί αντιδυτικό και αντιευρωπαϊκό».

neostrategy.gr