Eρντογάν: Η Ελλάδα παρανομεί, παραβιάζει τον εναέριο χώρο και έχει στρατό στα νησιά

Από τη μια, επίσης, κατηγόρησε χώρες της ΕΕ για ισλαμοφοβία και ρατσισμό, και από την άλλη υποστήριξε την πάση θυσία ένταξη της Τουρκίας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια».

Ταυτόχρονα, από τη μια υποστήριξε με σθένος τις πολεμικές «περιπέτειες» της Τουρκίας και τις στρατιωτικές εισβολές της σε χώρες, όπως στη Συρία και αλλού, δήθεν για την καταπολέμηση «τρομοκρατών», και από την άλλη κατήγγειλε πολλούς συμμάχους στο ΝΑΤΟ ότι στηρίζουν αυτού τους «τρομοκράτες». Τους Κούρδους, δηλαδή, ως επί το πλείστον, οι οποίοι μάχονταν τους τζιχαντιστές, στους οποίους η Τουρκία έχει προσφέρει καταφύγιο στα κατεχόμενα συριακά εδάφη από τον στρατό της.

Η ομιλία Ερντογάν είχε έναν και μοναδικό στόχο: Να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της η ΕΕ την Ελλάδα και την Κύπρο, και να προτιμήσει ως «αναντικατάστατο» εταίρο της την Τουρκία. Κι’ αυτό, διότι κατά την τουρκική «λογικ’η», η οποία πάντως βρίσκει ευήκοα ώτα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η ΕΕ θα αποκομίσει πολλά κέρδη.

Έναντι αυτού, η Τουρκία ζητάει να πάρει νέα Τελωνειακή Ένωση, από την οποία θα έχει τεράστια οφέλη, νέα συμφωνία για το Μεταναστευτικό, και βέβαια μια Ευρώπη η οποία θα κάνει τα στραβά μάτια στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Ερντογάν, απευθυνόμενος στην Ευρώπη, ένα μήνυμα έστειλε: Κάντε μπίζνες μαζί μας στα ενεργειακά και παντού, και θα βγείτε κερδισμένοι. Πόσο μάλλον, αφού η Τουρκία έχει διαθέσιμο «κρέας για τα κανόνια» και έτσι, όπως ισχυρίζεται η Αγκυρα, μπορεί να διαφυλάττει την ασφάλεια των Ευρωπαίων (!).

Όταν θα ξυπνήσουν, βέβαια, οι Ευρωπαίοι από αυτό το «ανατολίτικο όνειρο» θα είναι πολύ αργά.

Αναλυτικότερα, ο Ερντογάν είπε:

–Για τα ελληνοτουρκικά. Έκανε τη νύκτα μέρα, και παρουσίασε την Ελλάδα ως επιτιθέμενη και την Τουρκία ως αμυνόμενη.

«Η Ελλάδα -είπε- έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να προκαλεί εντάσεις χρησιμοποιώντας μόνο το 10% μιας διεθνούς περιοχής που δεσμεύτηκε μέσω Navtex, ενός διεθνούς μέσου που προορίζεται για έναν σαφή σκοπό.

Καλούμε την Ελλάδα, η οποία έχει εντείνει τις παράνομες δραστηριότητές της τα τελευταία χρόνια, μέσω παραβιάσεων του εναέριου χώρου και σε σχέση με νησιά που έχουν αποστρατικοποιημένο καθεστώς, να τερματίσει ενέργειες που συμβάλλουν στην κλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή.

Αλλάχ επιτρέποντος, είμαι πεπεισμένος ότι η επανέναρξη των συνομιλιών με τη γείτονά μας Ελλάδα στις 25 Ιανουαρίου θα προαναγγείλει μια νέα εποχή στις σχέσεις μας».

–Για την υποτροπή που σημείωσαν οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας τα τελευταία χρόνια: Παρ’ ότι οι σχέσεις χειροτέρευσαν με κύρια την τουρκική υπαιτιότητα, λόγω των επιθετικών πολιτικών της, επέρριψε και πάλι τις ευθύνες στην Ελλάδα και την Κύπρο.

«H ατζέντα της ΕΕ -ανέφερ- υπέστη κατάχρηση από εκείνους που κρύβονταν πίσω από το πρόσχημα της αλληλεγγύης της Ένωσης.

Αυτή η προσέγγιση όχι μόνο θέτει σε ομηρεία τις βαθιά ριζωμένες σχέσεις μας, αλλά και υπονομεύει την αξίωση της Ένωσης να καταστεί περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη.

Η πιο εμφανής απόδειξη αυτής της προσέγγισης, την οποία αποκαλούμε στρατηγική τύφλωση, είναι οι διαφωνίες για την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο».

–Για την Ανατολική Μεσόγειο: Ούτε λίγο ούτε πολύ έστειλε μήνυμα στην ΕΕ ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει την έως τώρα πολιτική της.

«Ορισμένες εξελίξεις που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες -είπε- μαρτυρούν τη δέσμευση της χώρας μας να προστατεύσει τα δικαιώματά της.

Εικάζω ότι είναι πλέον κατανοητό ότι η ειρήνη στη Μεσόγειο δεν θα είναι δυνατή με οποιασδήποτε εξίσωση που δεν περιλαμβάνει την Τουρκία και την ΤΔΒΚ (σ.σ. κατεχόμενα κυπριακά εδάφη)».

Η Τουρκία, συμπλήρωσε, «έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο. Ενεργειακά έργα που έχουμε ξεκινήσει, μέχρι τώρα, έχουν συμβάλλει σημαντικά στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.

Δεν αξιώνουμε τίποτα στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν είναι δικαίως δικό μας. Όσον αφορά τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην περιοχή, προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα νόμιμα συμφέροντα του έθνους και της χώρας μας. Αντιτασσόμαστε σε αυτές τις απόπειρες περιορισμού μας στη δική μας ακτογραμμή βάσει μαξιμαλιστικών χαρτών που δεν έχουν καμία απολύτως εγκυρότητα».

–Για τη Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο: Επέμεινε ότι πρέπει να μετάσχουν σε αυτήν, εφόσον βέβαια γίνει, και το «μη κράτος» των κατεχομένων. Ως γνωστόν, την πρόταση για την πραγματοποίηση της Διάσκεψης έκανε πρώτος ο Ερντογάν και υϊοθετήθηκε από την ΕΕ, η οποία τώρα διερευνά κατά πόσον είναι δυνατόν να γίνει.

«Πιστεύουμε ότι η διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο που έχουμε προτείνει θα εξυπηρετήσει αυτόν τον στόχο», είπε. Και πρόσθεσε: «Πιστεύουμε επίσης ότι η δημιουργία ενός φόρουμ για την ενεργειακή συνεργασία που θα συγκεντρώσει όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων, θα ήταν επωφελής».

–Για το Κυπριακό: Ετάχθη ανοικτά υπέρ της διχοτόμησης και της δημιουργίας δύο κρατών, ενώ τα προηγούμενα χρόνια η Τουρκία, για επικοινωνιακούς λόγους, ισχυριζόταν ότι ήταν υπέρ της διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Την οποία, πάντως, σαμπόταρε συστηματικά.

«Η ΕΕ -είπε- πρέπει να κάνει μια σοβαρή ενδοσκόπηση για αυτά τα θέματα και για το Κυπριακό. Διδάγματα μισού αιώνα διαπραγματεύσεων καταδεικνύουν ότι μια εναλλακτική λύση εκτός του μοντέλου των δύο κρατών δεν πρόκειται να προσφέρει λύση στην Κύπρο. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε νέες και ρεαλιστικές εναλλακτικές αντί να συζητάμε επανειλημμένως μοντέλα τα οποία έχουν αποτύχει στην Κύπρο».

–Για την Γαλλία: Εμφανίστηκε σε πολύ χαμηλότερους τόνους από την παλαιότερη, συχνά υβριστική, φρασεολογία του.

«Μέσω μιας διορατικής προσέγγισης -ανέφερε- επιθυμούμε να αρχίσουμε εκ νέου μια συζήτηση για τις σχέσεις μας με τη γείτονά μας στη Μεσόγειο, τη Γαλλία, για να την εμποδίσουμε από το να είναι πηγή έντασης».

–Για την «επιθυμία» της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ: «Ακριβώς όπως δεν είναι δυνατή η ανάγνωση της τουρκικής ιστορίας χωρίς την Ευρώπη, έτσι δεν είναι δυνατή η κατανόηση της ευρωπαϊκής ιστορίας χωρίς την Τουρκία», είπε.

Και συμπλήρωσε: «Ως έθνος, φανταζόμαστε το μέλλον μας μαζί με την Ευρώπη». Σημείωσε, δε, ότι «η αβεβαιότητα που ενισχύθηκε μαζί με το Brexit, μπορεί να εξαλειφθεί μόνο όταν η χώρα μας λάβει τη θέση που της αξίζει στην ευρωπαϊκή οικογένεια».

Ωστόσο, δεν παρέλειψε να κατηγορήσει την ΕΕ διότι «η Τουρκία δεν είδε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που περίμενε από την Ευρώπη στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 και στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας».

Ακόμα χειρότερα, πρόσθεσε, «τη νύχτα της 15ης Ιουλίου, ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί έλαβαν μία θέση που σχεδόν υποστήριξε το πραξικόπημα».

Επιπλέον, κατηγόρησε την ΕΕ ότι δίνει «ασυλο» σε «τρομοκράτες».

Και βέβαια, ούτε λόγος για το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, ακόμα και αυτή η καχεκτική δημοκρατία στην Τουρκία, έχει μπει στον γύψο με μαζικές διώξεις αντιφρονούντων και μη. Ακόμα κια αρχηγών κομμάτων, όπως του Σεχαχατίν Ντεμιρτάς, επικεφαλής του φιλοκουρδικού κόμματος, HDP.

–Για το μουσουλμανικό στοιχείο στην Ευρώπη: Επέκρινε, για πολλοστή φορά, ευρωπαϊκές χώρες, φωτογραφίζοντας πρώτα από όλες τη Γαλλία για «ισλαμοφοβία», στο πλαίσιο της εκστρατείας γοητείας που κάνει η Αγκυρα ψαρεύοντας στα νερά του μουσουλμανικού στοιχείου, στη Ευρώπη. Σε μια προσπάθεια να το χειραγωγήσει, εμφανιζόμενη ως ο «πατερούλης» του.

«Η ισλαμοφοβία και ο πολιτιστικός ρατσισμός -είπε- έχουν ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια. Ο αντι-ισλαμισμός απειλεί την ασφάλεια των περίπου 6 εκατομμυρίων συνανθρώπων μας που ζουν στην Ευρώπη».

–Για τα ανταλλάγματα που επιδιώκει η Άγκυρα από την Ευρώπη: «Το κλειδί της θετικής ατζέντας -είπε- είναι η επικαιροποίηση της Δήλωσης της 18ης Μαρτίου (σ.σ. 2016, για το Μεταναστευτικό), η οποία είναι διάγει το 5ο έτος της.

Η επικαιροποίηση πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο που να εμπνέει εμπιστοσύνη και δυναμική στις σχέσεις μας, λαμβάνοντας υπόψη τις μεταβαλλόμενες πραγματικότητες του Μεταναστευτικού».

Επίσης, «η επικαιροποίηση της Τελωνειακής Ένωσης, η απελευθέρωση των θεωρήσεων (σ.σ. είσοδος Τούρκων πολιτών στην ΕΕ χωρίς βίζα) για τους Τούρκους υπηκόους και η επίτευξη προόδου στις διαπραγματεύσεις ένταξης αποτελούν μέρος της Συμφωνίας της 18ης Μαρτίου. Στην πραγματικότητα, η απελευθέρωση των θεωρήσεων ήταν μια υπόσχεση που έπρεπε να επιλυθεί έως το τέλος του 2014 και δεν προοριζόταν για το 2020».

–Για τη Μέση Ανατολή: Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τ.Ερντογάν έσπευσε να παρουσιάσει τις πολεμικές «περιπέτειες» της Τουρκίας και τις στρατιωτικές εισβολές και εμπλοκές της, ως … «ειρηνευτικές» αποστολές.

«Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, μέλη της Συμμαχίας στο βόρειο τμήμα της Συρίας, ακόμη και οι ΗΠΑ, έχουν σταθεί δίπλα μας στον αγώνα μας;», διερωτήθη. Και απάντησε ο ίδιος:« Όχι. Χιλιάδες φορτηγά με όπλα έχουν σταλεί σε τρομοκρατικές οργανώσεις που αγωνίσθηκαν εναντίον μας μαζί τους».

Αυτή είναι η φρασεολογία Ερντογάν για τους Κούρδους, τους οποίους όλος ο κόσμος είδε να πολεμούν τους τζιχαντιστές. Οι ΗΠΑ, βέβαια, και ειδικότερα ο Ν.Τραμπ, τους άδειασαν, ανοίγοντας τον δρόμο για την τρίτη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία στο τέλος του 2019.

Ο ίδιος, τέλος, δεν παρέλειψε να «πουλήσει» στην Ευρώπη τον ρόλο της Τουρκίας δήθεν ως αναντικατάστατου συμμάχου της, λέγοντας ότι «η ασφάλεια της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ ξεκινά στα Ανατολικά και Νοτιοανατολικά της Τουρκίας».

Και, βέβαια, υπεραμύνθηκε της ανοικτής στρατιωτικής εμπλοκής της Τουρκίας στη Λιβύη, που συνοδεύεται από την ωμή καταπάτηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι έτσι «καταπολεμά τον Χάφταρ (σ.σ. ελέγχει την Ανατολική Λιβύη».

Ανέφερε, μάλιστα, ότι ήταν η Τουρκία που «διοργανώσαμε τη Διάσκεψη του Βερολίνου ενάντια στον πραξικοπηματία, Χαφταρ».