Εξωτερική πολιτική χωρίς αντιπολίτευση

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που διαμαρτυρήθηκαν ότι ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας δεν ενημέρωσε την αρμόδια επιτροπή της Βουλής για την αγορά τέταρτης φρεγάτας Belharra είπαν την αλήθεια. Παρόλο που είχε γίνει συνεδρίαση της επιτροπής εξωτερικών και άμυνας πολύ πρόσφατα, δεν ειπώθηκε ούτε λέξη για τη συγκεκριμένη προμήθεια την οποία πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ ακόμη και η πρόεδρος της επιτροπής, πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα κόμματα της αντιπολίτευσης αιφνιδιάζονται με ανακοινώσεις που αφορούν θέματα ασφάλειας και άμυνας. Για την ακρίβεια, αυτός είναι ο κανόνας. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί αρχηγοί ενημερώθηκαν από τον ίδιο τον ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη ότι θα γίνει επανέναρξη του έργου ενεργειακής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου μέσα στον Απρίλιο και όταν ο σχεδιασμός άλλαξε και το καλώδιο ξεχάστηκε, έμαθαν τα νέα από δημοσιεύματα στη βάση διαρροών.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει το πλεονέκτημα για τη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής και η διεθνής αβεβαιότητα θα αξιοποιηθεί από τον Πρωθυπουργό για να ενισχύσει την εικόνα του ως εγγυητή της εθνικής σταθερότητας.

Ο Κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε την πρωθυπουργική του θητεία καλλιεργώντας προσδοκίες για εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, έχοντας «χτίσει» πατριωτικό προφίλ με το «έπος του Εβρου» (2020), και κατέληξε στην ακινησία διαφημίζοντας ήρεμα νερά στο Αιγαίο που οφείλονται κυρίως στην αποφυγή από την ελληνική πλευρά οποιασδήποτε ενέργειας θα μπορούσε να ερεθίσει την Άγκυρα.

Έτσι, με το πάγωμα του έργου για την ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου, η ελληνική πλευρά αποδέχεται στην πράξη ότι δεν ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα (όπως η πόντιση καλωδίου) πέρα από τα έξι ναυτικά μίλια, παρόλο που με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό υποστηρίζει, θεωρητικά, τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας τα οποία αμφισβητεί η Τουρκία.

Με άλλα λόγια, έγινε υποχώρηση, λόγω των τουρκικών προκλήσεων στην Κάσο, η οποία καλύφθηκε επικοινωνιακά με μια διπλωματική ρελάνς η οποία έχει μόνο συμβολική αξία.

Το ευχάριστο για την κυβέρνηση είναι ότι η αντιπολίτευση που ασκείται στα εθνικά θέματα προέρχεται κυρίως από νεοδημοκρατικά κέντρα και μηχανισμούς, με την κριτική από τα κόμματα δεξιά της να είναι εκ προοιμίου απαξιωμένη ως εθνικολαϊκιστική.

Ο κριτικός λόγος της προοδευτικής αντιπολίτευσης στα εθνικά θέματα, ακόμη και όταν αρθρώνεται με επάρκεια, δεν ακούγεται και αυτό δεν οφείλεται μόνο σε μιντιακή αδικία, αλλά και σε δικά τους προβλήματα.

Συγκεκριμένα:

– Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει διπλωματικό σύμβουλο, κάτι πρωτοφανές για αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο τομεάρχης Εξωτερικών Δημήτρης Μάντζος, σοβαρός και μετριοπαθής, είναι εξαιρετικά συγκρατημένος στις δημόσιες εμφανίσεις του μετά τη δημοσιοποίηση καβγά με συνεργάτιδά του σε γραφείο στη Βουλή.

– Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει πάρει θέσεις που δεν συνάδουν με κόμμα της Αριστεράς όπως ότι «θα έπρεπε τα χωρικά μας ύδατα να έχουν επεκταθεί τουλάχιστον στα δέκα μίλια, ώστε να αντιστοιχούν στον εναέριο χώρο της Ελλάδας».

– Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά έχουν εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στην αμυντική πολιτική, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει υπερψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες στον προϋπολογισμό και τη Νέα Αριστερά να ασκεί έντονη κριτική στις αποφάσεις για νέα εξοπλιστικά προγράμματα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αποτελεσματική αντιπολίτευση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, με τον υπουργού Άμυνας Ν. Δένδια, δημοφιλέστερο υπουργό, να έχει «αυτονομηθεί», τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη να προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτούς διαύλους με την Τουρκία χωρίς να στιγματίζεται από το δεξιό κομματικό ακροατήριο ως εκφραστής της πολιτικής κατευνασμού και τον Κ. Μητσοτάκη να επιλέγει ως στενότερο σύμμαχό του τον κατηγορούμενο για εγκλήματα πολέμου Μπ. Νετανιάχου.

Βασίλης Σκουρής

(Το άρθρο έχει γραφεί για την εφημερίδα «Στο Καρφί» που κυκλοφορεί από το Σάββατο το πρωί)

dnews.gr